درهای افغانستان همیشه باز نیست! | عبدالحمید نورزایی
عبدالحمید نورزایی، پژوهشگر افغان در یادداشتی تلگرامی با عنوان “قابل توجه همسایه غربی؛ درهای افغانستان همیشه باز نیست!” نوشت:
در طول ۲۰ سال گذشته به علت حضور امریکا در افغانستان (و روابط متشنج امریکا وایران) روابط افغانستان و ایران به معنای واقعی توسعه نیافته است و از پتانسیلهای موجود استفاده نشده است تحریمهای اعمالی امریکا علیه ایران از یک سو و مدیریت مناسبات سیاسی افغانستان توسط امریکا از مهمترین علتهای عدم بهره برداری از پتانسیلهای اقتصادی فی مابین دو کشور بوده است و دولتمردان افغان همواره در تلاش بودند تا تمام ملاحظات امریکا و شرکای عرب و غربی را در مناسبات با ایران لحاظ کنند اما با خروج امریکا و ائتلاف جهانی از افغانستان درهای افغانستان به روی ایرانیها باز شد و ایرانیها درهمه زمینه ها میتوانند به توسعه روابط با افغانستان بپردازند تافرصتهای موجود شکوفا شود منافع ملی دو کشور ایجاب میکند که سرعت وکیفیت این روابط با ضریب مناسبی ارتقا یابد!
در این اواخر موضع گیری مثبت اما دیرهنگام ایران در سازمان ملل و دعوت رسمی ایران از وزیر خارجه افغانستان و قرار دادهای بزرگ معدنی از یک سو و از سویی دیگر محافظه کاری ایران در توسعه روابط با افغانستان و برخی مشکلات و ملاحظات طرف ایرانی باعث شده است که گسترش کیفی روابط دو کشور بخصوص از نظر سیاسی و اقتصادی انتظارات را براورده نکند!
همچنین با توجه به انتخابات امریکا و اعلام تمایل شدید ترامپ وجمهوری خواهان به بازگشت سیاسی و اقتصادی به افغانستان و نقش قدرتمند چین و روسیه باعث خواهد شد که گزینه های طرف افغان افزایش یابد! این گزینه ها بدیل‌هایی قدرتمند در روابط سیاسی و اقتصادی است و بدیهی است که جایگاه امروز ایران در افغانستان به سرعت از بین خواهد رفت ودرهایی که امروز باز است فردا بسته خواهد شد!
دستانی که امروز دراز است به سوی ایران فردا دراز نخواهد بود.
رفتار نئوطالبان درفضای بین الملل و داخلی با پراگماتیک(عملگرایی) حداکثری همراه است ما دیدیم که وضعیت روابط افغانستان با پاکستان در ۶ ماه اخیر چگونه رقم خورد پاکها هم کارت بازی خود را از دست دادند (اخراج پناهجویان افغان)و هم باعث شدندکه طالبان سریعا چابهار راجایگزین کراچی کنند وبا هند نیز وارد فاز جدیدی از روابط شوند…وقابل یادآوری است که طالبان با متشنج شدن روابط با پاکستان به فکر احداث سد بر روی اب کُنر (سرازیر میشد به پاکستان) بیفتند و برای آن بودجه تصویب کنند. همچنین طالبان با احزاب اسلامگرای پاکستان نیز وارد تعامل گسترده شدند که دولت سکولار پاکستان را با خطر مواجهه میکند!
اینها را گفتم که مسئولان ایرانی متوجه زمان طلایی و فرصت طلایی باشند وفکر نکنند که طالبان دستانشان خالی است و دلشان پر از ارزو!
انتهای پیام
ارتباط با طالبان و افغانستان بدون روابط و رقابت های اقتصادی بسیار مشکوک است. سیاست با اقتصاد مثل خورشت و برنج کنار هم هستند.
توهمات پان پشتونیست که دستش اتفاقا از هر کجا خالیست و با سیل عظیم اتباع برگشت خورده از پاکستان مواجه هستند و بیکاری فزاینده در افغانستان عملا کارتهای افغانستان را از دستش خارج کرده و تعاملات تجاری ایران با افراد و تجار و بخش خصوصی هست نه دولت تروریست طالبان