خاطرات هاشمی ۱۵ دی سال ۷۹ | لزوم توسعه‌ی پایدار برای فقرزدایی
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱۵ دی سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
پنج‌شنبه 15 دي 1379 |9 شوال 1421 4 ژانويه 2001
در كوشك بودم. بيشتر وقت به مطالعه گذشت. نم نم باران هم داشتيم. در گزارش‌ها بود كه [یاسر] عرفات، بعد از ملاقات با [حُسنی] مبارك، [رئیس‌جمهور مصر]، گفته است، احتمال رسيدن به توافق با پشتكار كلينتون با اسرایيل در باقي‌مانده دوره رياست‌جمهوري او وجود دارد، ولي سران مجموعه 14 گروه مبارز فلسطيني، به او هشدار داده‌اند كه از دادن امتياز به اسرائيل، پرهيز كند.
پيش‌نويس لايحه فقرزدايي[1] دولت را خواندم؛ تقريباً به مضمون همان لايحه‌اي است كه دولت سازندگي [با محوریت اشتغال در سال 1375] به مجلس فرستاد. دولت آقاي [سیدمحمد] خاتمي، در شروع كار،آن را مسترد داشت و چهارسال، وقت ضايع شد.
[1] – پس از پایان جنگ، یکی از اهداف بزرگ انقلاب، تأمین شغل برای مردم در قالب برنامه جامع پنج‌ساله اول توسعه بود که در دولت سازندگی گام‌های مؤثری برداشته شد؛ به‌گونه‌ای که نرخ بیکاری از ۱۵درصد به ۹درصد کاهش یافت که اگر همان روند ادامه داشت، امروز مشکلی به‌عنوان بیکاری در کشور نداشتیم. آقای هاشمی، اهتمام جدی به موضوع فقرزدایی داشت. ایشان در اولین اجلاس بین‌المللی فقرزدایی و توسعۀ پایدار، کمیته امداد و سازمان اجتماعی و غیردولتی کشورهای مختلف در ۲۶ دی ماه ۱۳۸۶ گفته بود: «شرط تأثیرگذاری توسعه این است که پایدار باشد و یکی از مهم‌ترین پایه‌های توسعۀ پایدار فقرزدایی است و چنانچه بخواهیم دنیای پیشرفته‌ای داشته‌باشیم، باید فقرزدایی کنیم.
متأسفانه هم‌اکنون دنیا گرفتار این بلا شده است و فقر مزمن دنیا را رنج می‌دهد و آثار فقر در جوامع فقط به فقرا برنمی‌گردد و بقیۀ افراد جامعه نیز آسیب می‌بینند و درنتیجه توسعه نیز گرفتار این آسیب می‌شود؛ بنابراین باید کاری برای فقرزدایی با روش‌های علمی درست انجام دهیم و این امر نیز مقدور است. چنانچه همۀ دنیا درجهت فقرزدایی اقدام‌کنند و جلوی مهاجرت‌های خطرناک را بگیرند این اقدام خودبه‌خود ظرف چندروز تمام دنیا را فرامی‌گیرد و در این صورت است که مشکل فقرزدایی نیز برطرف خواهد شد. در دوران مسئولیت اجرایی خود لایحۀ فقرزدایی که محور آن ارایه خدمات بهداشتی و درمانی، فراهم آوردن شرایط تحصیل، ایجاد اشتغال و بیمه بیکاری بود به مجلس فرستادیم که این لایحه در زمان دولت قبلی برای پاره‌ای اصلاحات از دستور کار مجلس خارج شد و تاکنون نیز بازگردانده نشده است.
در این لایحه منابع هدردهندۀ کشور محاسبه و برنامه‌ریزی برای اشتغال‌زایی انجام دادیم. اگر این لایحه که با سال‌های پایانی دولت سازندگی مقارن شد، اجرا می‌شد، قطعاً انقلابی در زندگی مردم به‌لحاظ برخورداری از امکانات و ضرورت‌های اولیه زندگی به وجود می‌آمد. به‌گفته حضرت علی (ع): «وقتی فقر در شهری راه پیدا کند کفر هم راه پیدا می‌کند و اخلاق از بین می‌رود و انسان‌ها از درون متلاشی می‌شوند.»
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
