پروفسور «توفیق موسیوند» درگذشت؛ گزیده‌ای از افتخارات مخترع نخستین قلب مصنوعی جهان
خبرگزاری صداوسیما نوشت: پروفسور توفیق موسیوند، مخترع نخستین قلب مصنوعی جهان در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
پروفسور توفیق موسیوند متولد ١٣١۵ در روستای «ورکانه» همدان بود.
او نخستین قلب مصنوعی در جهان را اختراع کرد، و کمک‌های شایانی به علم، فناوری و پزشکی که بسیاری از آنها حال و آینده دستگاه‌های پزشکی را شکل داده‌اند، انجام داد.
فقدان این دانشمند برجسته را به جامعه بزرگ پزشکی و مردم عزیز استان همدان و اهالی روستای توریستی و تاریخی ورکانه تسلیت عرض کرده و برای این بزرگ مرد از خداوند علو درجات را مسئلت داریم.
پروفسور توفیق موسیوند در سال ١٣١۵ در روستای «ورکانه» همدان دیده به جهان گشود، وی پروفسور جراحی و مهندسی از دانشگاه اتاوا و کارلتون اتاوا کانادا و نیز مخترع بای‌پس قلبی ریوی است.
خبرگزاری ایسنا نوشت: پروفسور «توفیق موسیوند» که نخستین قلب مصنوعی جهان را اختراع کرد، در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
دانشمندان زیادی در حوزه ابداع قلب مصنوعی درحال تلاش بوده و هستند اما یکی از شناخته‌شده‌ترین این افراد، پروفسور توفیق موسیوند (Tofy Mussivand) است که نخستین پمپ قلب مصنوعی درون بدن انسان را ابداع کرد.
پروفسور توفیق موسیوند سال ۱۳۱۵ در روستای «ورکانه» در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی همدان متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی وی با زندگی ساده روستایی سپری شد. توفیق، تا کلاس چهارم دبستان را در مدرسه روستا به تحصیل ادامه داد و پس از آن تا کلاس ششم ابتدایی را در مدرسه «باباطاهر» همدان بود. برخی بچه‌های مدرسه، توفیق را که با لباس‌های ساده روستایی در مدرسه حاضر می‌شد، مسخره می‌کردند، اما همین کودک ساده روستایی در مدت شش ماه به بهترین دانش‌آموز مدرسه تبدیل شد.
توفیق جوان، دوره دبیرستان را هم تا کلاس نهم در یکی از دبیرستان‌های همدان گذراند. بعد از کلاس نهم، وارد به دانشسرای معلمی همدان شد و با پایان کلاس یازدهم، معلم شد.
پروفسور موسیوند نقل می‌کند که در ایام تابستان و اوقات فراغت برای کمک به خانواده، چوپانی میکرد و کشاورزی و باغبانی هم جزو علائق دوره نوجوانی‌اش بود که هنوز هم با وجود تبدیل شدن به یک دانشمند برجسته بین‌المللی، کشاورزی و باغبانی او ادامه پیدا کرده و باعث شده که باغچه کوچکی را با چند درخت میوه در کانادا برای خودش داشته باشد تا خاطرات دوران کودکی و جوانی‌اش در روستای ورکانه را فراموش نکند.
در واقع زندگی ساده روستایی، کشاورزی و باغبانی، دیدن زیبایی‌های آسمان شب روستای ورکانه، تأثیر زیادی در روحیه توفیق گذاشت و او را تبدیل به انسانی سخت‌کوش، پرتلاش و متفکر کرد که با وجود شکست‌های متعدد در زندگی، هیچ‌وقت ناامید نشد.
مسیر تحصیلات پروفسور موسیوند هم بسیار قابل توجه و جذاب است؛ کسی که از دانشسرای معلمی در همدان و تحصیل در رشته مهندسی کشاورزی در دانشگاه تهران، راهی کانادا و تحصیل در رشته مهندسی مکانیک و سپس پزشکی شد؛ آن هم در سن ۳۷ سالگی!
توفیق بعد از پایان دوره دانشسرای معلمی، در کنکور شرکت کرد و به دلیل علاقه‌ای که به کشاورزی داشت، رشته کشاورزی دانشگاه تهران را انتخاب کرد و پذیرفته شد. از این مرحله، مسیر زندگی وی، تغییرات زیادی را تجربه کرد. پس از پایان دوره کارشناسی، توفیق با بورسیه دانشگاه، برای ادامه تحصیل راهی کانادا شد و به دلیل علاقه به رشته‌های مهندسی، تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک را در دانشگاه «آلبرتا» آغاز کرد. این مقطع به دلیل یادگیری زبان و کار کردن همزمان با تحصیل، دوره سختی برای توفیق بود.
بعد از پایان تحصیلات کارشناسی ارشد و در شرایطی که ازدواج کرده و صاحب فرزند شده بود، تصمیم گرفت تحصیل در رشته علوم پزشکی را در سن ۳۷ سالگی آغاز کند. تخصص توفیق در رشته مهندسی مکانیک و تحصیل در رشته پزشکی، کمک زیادی به موفقیت‌های آتی وی کرد. او در نهایت توانست مدرک دکترای مهندسی پزشکی و دکترای علوم پزشکی را از دانشگاه «آکرون» (Akron) و دانشگاه پزشکی «شمال شرقی اوهایو» (NEOMED) اخذ کند.
زمانی که توفیق درحال تحصیل در رشته پزشکی بود، به دعوت یکی از اساتیدش برای کار کردن در یکی از بهترین بیمارستان‌های آمریکا، راهی «کلیولند کلینیک» (Cleveland Clinic) شد؛ جایی که بسیاری از پزشکان آرزو دارند در آنجا کار کنند. با توجه به تخصص همزمان در مهندسی و پزشکی، دکتر توفیق، به عنوان سرپرست تیم پروژه قلب مصنوعی انتخاب شد.
نتیجه هشت سال کار مداوم، هزاران ساعت مطالعه پژوهش‌های صورت‌گرفته و انجام آزمایش‌های مختلف توسط پروفسور موسیوند در نهایت منجر به تولید نخستین پمپ مصنوعی قلب (Artificial Cardiac Pump) درون بدن انسان شد که می‌توان آن را در قفسه سینه کاشت و از راه دور، نظارت و کنترل کرد.
پروفسور موسیوند مبدع ۳۶ فناوری/ اختراع در جهان است که ۱۲ فناوری برای نخستین‌بار در جهان توسط این دانشمند توسعه یافته است و مسیر را برای توسعه دستگاه‌های پزشکی و مراقبت بهداشتی در سراسر جهان، شکل داده و هموار کرده است.
پروفسور «توفیق موسیوند» در مسیر توسعه فناوری‌های برجسته و اختراعات قابل توجه‌اش، جوایز متعدد بین‌المللی را دریافت کرده و بارها در سطح جهان مورد تقدیر قرار گرفته است:
مدال جوبیلی الماس ملکه الیزابت دوم (۲۰۱۳)
جایزه انتقال دانش از مؤسسه پژوهش‌های سلامت کانادا (۲۰۱۰)
جایزه استاد برجسته جان فورستر برای کمک‌های مادام‌العمر در زمینه پزشکی قلب و عروق (۲۰۱۰)
جایزه یک عمر دستاورد: نوآوری منطقه‌ای از شورای ملی تحقیقات کانادا (۲۰۰۱)
جایزه هم‌افزایی از شورای تحقیقات علوم طبیعی و مهندسی کانادا و هیئت کنفرانس کانادا (۲۰۰۰)
جایزه کارآفرینی علوم زندگی اتاوا (۱۹۹۹)
جایزه رئیس جمهور از مرکز تحقیقات و نوآوری اتاوا (۱۹۹۹)
جایزه جراحان قلب برزیل به منظور قدردانی از کمک‌های مهم در توسعه اندام‌های مصنوعی (۱۹۹۸)
جایزه MEDEC برای دستاوردهای پزشکی (۱۹۹۸)
جایزه تحقیقات کاربردی از شورای علوم زیستی اتاوا (۱۹۹۷)
گواهی افتخار ۲۵ سال خدمت در مراسم تقدیر از اساتید دانشکده پزشکی (۲۰۱۵)
جایزه محقق ماه از سازمان پژوهش‌های سلامت کانادا (۲۰۱۱)
پلاک درخت بقراط از انجمن جهانی جراحان قلب و قفسه سینه (۲۰۰۸)
عضویت در شورای علم و فناوری نخست وزیر کانادا (۲۰۰۰-۲۰۰۷)
عضو برگزیده آکادمی علوم اروپا (۲۰۰۱)
عضو برگزیده آکادمی علوم انجمن سلطنتی کانادا (۲۰۰۰)
عضو برگزیده آکادمی علوم نیویورک
عضو برگزیده آکادمی بین‌المللی علوم قلب و عروق
عضو برگزیده انجمن مهندسی پزشکی آمریکا
پروفسور توفیق موسیوند
رئیس و مدیر آزمایشگاه تحقیقاتی دستگاه‌های قلبی عروقی در موسسه قلب دانشگاه «اتاوا»؛ رئیس برنامه تجهیزات پزشکی؛ استاد جراحی در دانشکده پزشکی؛ استاد مهندسی در دانشکده فناوری اطلاعات و مهندسی؛ استاد دانشکده تحصیلات تکمیلی و فوق دکترا در دانشگاه «اتاوا»؛ استاد گروه مهندسی مکانیک و هوافضا در دانشگاه «کارلتون»، بخشی از مسئولیت‌های این دانشمند برجسته ایرانی است.
«هزاران بار شکست خوردم و به هدف نرسیدم، اما ناامید نشدم؛ بلند شدم و با پشتکار، امیدواری و اعتماد داشتن به خداوند، مسیرم را ادامه دادم. معتقدم اگر فرد در زندگی، هدف مشخص داشته باشد و روی آن جدا تمرکز کند، تمام بدن و مغز طوری کار میکنند که او را به هدف برسانند.» این همان رمز موفقیتی است که «توفیق» نوجوان سخت‌کوش و پرتلاش روستای ورکانه همدان را به این درجه از موفقیت و افتخار در سطح بین‌المللی رسانده است.
روحش شاد و یادش گرامی باد…
انتهای پیام
این بنده خدا فقط متولد ایران بوده
تمام دوران زندگی و خدماتش در کانادا بوده و چندین دهه اصلأ ایران نیومده
بهتره به مفاخر و بزرگانی که در داخل به مردم ایران خدمت میکنند و فوت میکنند بها بدیم افتخار کنیم تا کسانی که کل زندگیش در خارج و خدمتش برای خارجی ها بوده
مگر کارهایی که انجام داده گفته که فقط مخصوص افراد کشورهای خاصی باشه کار کرده برای همه مردم جهان.
احست
کسی که قلب مصنوعی رو ساخته نگفته فقط برای کانادا باشه ،اومده از امکاناتی که کانادا در اختیارش گذاشته استفاده کرده و برای پیشرفت علم و تمام مردم جهان این قلب رو اختراع کرده ولی حتی نتونست از اختراع خودش برای خودش استفاده کنه و قلبش از کار افتاد ولی به جاش جان میلیون ها انسان رو که ماه ها و سال ها منتظر پیوند قلب هستند رو نجات میده
روحش شاد و یادش گرامی
حیف که دانشمندان بزرگی مثل ایشون این جهان رو ترک کردند
حرف حساب جواب نداره…درود بر نظر پخته شما…اون خارجی که تو ایران به درد ملت ما بخوره بهتر از این ایرانیه که خیرش به خارجی ها میرسه
اتفاقا اون حرف ناحساب زد و یک نادان هم تایید کرد.
آخه ناحسابی ها بفهمید که خدمات علمی و اختراعات دانشمندان برای همه ی مردم جهان هستند نه ملیت خاصی
علم ابوعلی سینا و زکریای رازی و خیام و… فقط برای ما مند یا مردم همه ی جهان دارن ازش استفاده میکنند؟؟؟؟
علم و اختراعات انیشتین و ادیسون و تسلا و غیره فقط واسه اروپایی ها موند یا خدمتی برای همه ی مردم جهان بوده و هست و خواهد بود؟؟؟
کاش مغز های دگم و بسته تون رو باز کنید و ارزش این نخبگان و مخترعان و دانشمندان بزرگ جهانی رو بشناسید.
هرچند رویه شما ضابطه سالاری و فراری دادن نخبگان و پرورش دادن امثال خاوری هاست.
اختراعات ،ابداعات و زحمات ایشون در علم پزشکی مختص تمام مردم جهان از جمله ایرانه ، ولی وقتی تو ایران امکانات و تجهیزات لازم فراهم نیست پس اگر تو ایران بودن چیزی اختراع و ابداع نمیشد و در ضمن علم پزشکی مختص به بشریت هست نه مختص به یک کشور
ایشون ساعات ها تحقیق ،مطالعه ، پژوهش و کار کردند تا علم پیشرفت کنه و به جای تشکر از زحماتشون کوته فکری مثل شما یه همچین کامنتی می‌نویسه حتما پس فردا برای پروفسور سمیعی هم میخواید همین رو بگید!!!
دکتر موسیوند همین پارسال ایران بودند
چرا وقتی اطلاعات نداری نظر میدی؟
کاش کشوری داشتیم که شرایط برای فعالیت این مفاخر و دانشمندان متعدد ایرانی مهیا بود و مردم دیگر کشورها برای گرفتن خدمات به ما مراجعه می کردند. این شدنی بود اگر ….
دوست عزیز اگر برای دانشمندان و مفاخر ارزش قائل بودند هیچ نخبه ایرانی در خارج از کشور زندگی نمی‌کرد
ایشون بعد از انقلاب برای خدمت به کشور به ایران آمدند و از هیچ گروه یا سازمانی حمایت نشد برابر این مجدداً به کانادا برگشته و تحقیقات خود را در آنجا ادامه داده
علم برای بشریت است نه یک کشور خاص، این افراد به بشریت و انسانها کمک میکنند مردم ایران هم از دستاوردهای علمی این آدم مثل بقیه دنیا استفاده کنند، افمار جهان سومی را کنار بذارید
من نفهمیدم برا ایران هم کاری کرده یا فقط برای کشور نادوست امریکا وکانادا!
اصلا مهم نیست ایشون اهل کجاست و یا کجا کار کردند مهم اینه برای مردم دنیا سودمند بودند و خدمت بزرگی به دنیا کردند . چه ایرانی ، چه چینی ، چه روسی ، چه اروپایی مهم نیست ،مهم اینه که برای دنیا چیکار کردند که پروفسور موسیوند سنگ تموم گذاشتند
ایشون به همه‌ی جهانیان خدمت کردن، مثل ابوعلی سینا، زکریای رازی،ادیسون و گراهام بل و انیشتین و … که با اختراعات و علم شون به همه ی مردم جهان خدمت کردن.
لطفا بفهمید بفهمید
دکتر موسیوند همین پارسال یعنی ۱۴۰۱ ایران بودند ،بعد شمایی که هیچی نمیدونی میگی دهه هاست ایران نیومده؟
بعدشم اصلا چه فرقی میکنه کجایی هستند و کجا کار کردند، مهم اینه چه کاری برای مردم دنیا و سلامت انسان ها انجام دادند که ایشون سنگ تموم گذاشتند و شاهکار کردند
حالا چه میخواد ایرانی باشند ،هندی باشند،بلژیکی باشند یا اصلا برای هرکجا که باشند
کاری که کردند برای دنیا ارزشمنده
وقتی حتی نمی‌دونید ایشون کی اومده ایران پس اصلا تا قبل این مقاله ایشونو نمی‌شناختید
روحش شاد بزرگ مرد لر
ایرانی هرکجا بجایی رسید محترم هستش وسودش بماهم میرسه فرد بالایی اشتباه کرده
این بنده خدا. اگه بلد بود کمی….. پاچه خواری کنه .صدا و سیما ده جور براش برنامه می ساخت حتی مراسم هم براش می گرفت .مهم نبود که تو ایران بوده یا نبوده .اصل موضوع اینه
خدایش رحمت کناد.
اگر قدم کوچکی نیز برای اهالی روستای ورکانه همدان برداشته است صد رحمت بر شیر پاکش باد.
اما در مقایسه با پروفسور سمیعی ، به اطلاع عزیزان می رسانم ، یکی از اقدامات دکتر سمیعی تاسیس بیمارستان فوق تخصصی مغز و اعصاب تهران در منطقه 22 است .
روحش شاد دورست درایران نبود دستگاهی دورست کردکه الان کسایی هستن ازاین نوع دستگاه استفاده میکنه همین هم باعث افتخارایران هست وایران روسربلندکرد هستن ایرانی‌هایی که رفتن تابا کوشش وتلاششون راهی دانشگاه های بزرگی برن ومقام های اول وبهترین باشن روحش شادویادو خاطرش گرامی باد
درود،من شنیدم که این دانشمند هر چند سالی به ایران میومدوبرای جراحها و متخصص های قلب ایران دوره آموزشی برگزار میکرد.خودم هم مصاحبشو درتلویزیون ایران دیدم.
روحش شاد ویادش گرامی.
درود بر شما بانو گل گفتید
مغزهای پوسیده بزرگترین مشکل ایران است
درودبراین‌دانشمندعزیزایرانی
روحش‌شادویادش‌گرامی
درود خداوند بر دانشمندان که در همه جهان از عمر میزنن تا برا بشریت کاری انجام بدن چه مال ایران که مایع افتخارش برای ماست چه هرجای دنیا که باشه ..جهان باید همچنین افرادی را از صمیم قلب دوست داشتم که علم پزشکی مدیون همچنین نخبگانی هست. …همه شما رو دوست دارم که وقت گذاشتین و متنی که بنده حقیر نوشتم را خواندید….. .
روحت شاد آقای دکتر عزیز که به بشریت خدمت کردی
باسلام،
اولا بقول امام خمینی، علم یک موضوع بشری وانسانی است. مربوط به قوم و ملتی خاص نیست.
پس درود براو که دید اینجا نمیتواندکارکند رفت وتوانست خدماتی رابه جامعه بشری ارائه کند.
ثانیایادمی آید ایشان برای کنفرانس قلب و سلول‌های بنیادی به اصفهان آمده بود ایران، میگفت من از رهبران ایران تعجب میکنم که درایران خیلی به جوانان بها میدهند.در آمریکا مااگر بخواهیم دست آوردهای خوددر سلول‌های بنیادی را مقاله کنیم وانتشاردهیم بایداز دولت و سازمانهای ضد جاسوسی اجازه بگیریم اما رهبرانقلاب به راحتی اجازه می دهند یک جوان دست آوردهای علمی خودرا انتقال دهد.[ جوانی مثل دکتر حسین بهاروند]
پس دوست عزیز همه نمیخواهند خاوری تحویل جامعه بدهند این یک عده و جناح های خاص هستندکه برای نگهداری مقام خود، نخبگان رابه یآس میکشانند.
به هرحال این استا بزرگ ما شاد.
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش
درود بر شما.اگرایران بود الان از سرویس اسنپ برگشته بودوبانان بربری خانم خونه را خوشحال میکرد.یادش گرامی
روحش شاد و یادش گرامی.اون آدم عقده ای که میگه برا کانادا کار کرده و…..اینو بدون که مشکل دنیا همین شماها هستید با این طرز فکر معیوبتون ایشون کلی خدمات برای ایران و دنیا انجام دادن و برای اهداف بزرگش باید این راه رو میرفتن تا به نتیجه برسن.خجالت بکشید این همه کوتاه نظر و بد ذاتیت…
دوستان دقت کنید… بنظرم هر نخبه ای که لازم شد ،خب اشکالی ندارد برای انواع تخصص و مهارت به خارج بره،ولی باید بلافاصله برگردد تا در داخل کشور اسلامی ایران که هزاران بدخواه و دشمن داره ،ظرفیتهای مختلفی را ایجاد کنند و همه را دلگرم کنند و برای مشکلات کوچک و بزرگ مثل غربگرایان دست گدایی به سمت دشمنان دراز نکنند…در ضمن درسته که همراهی و همکاری برخی دولتمردان داخل کشور افتضاحه ،ولی دیگه از شکافتن علوم مختلف که سختر نیست….پس بهونه ای بیش نیست…در مورد پروفسور سمیعی هم نظرم همینه…ایشون بعد از مدتی باید برمیگشت تا امید نخبگان ایران شود….ولی متاسفانه بعد از صد سال حالا برگشته…..که چی؟!!!! پس درسته اختراعات مال همه است ولی ما همه جانبه تحریم شدیم و نخبگان ما که می‌توانند راهگشای بسیاری از امور کشور باشند ،کشور را رها کرده اند و مشکلات هر روز بیشتر میشه…. لطفاً بفهمید…
پرفسور سمیعی یه بیمارستان تو منطقه 22 تهران ساخته
هر سال هم کلی دانشجو تعلیم میدن و برای عمل های جراحی که پزشکان ما نمیتونن انجام بدن میان و این عمل هارو انجام میدن ایشون حتی از آفریقا هم دانشجو گرفته و تعلیم دیدند بعد میگید چیکار کردند؟