بهروز افخمی و رفقا از شوخی و کل کل هم در برنامه هفت پول درمی‌آورند، خداوکیلی این هنر نیست؟
نهال موسوی در عصر ایران نوشت:
سری جدید برنامه هفت از دو هفته پیش بر روی آنتن شبکه نمایش رفته است و جمعه شب (22 دی) قسمت دوم این برنامه پخش شد.
نکته جالب توجه این است که همان طور که انتظار می رفت هیچ تغییر محسوسی در این سری جدید باز با اجرای بهروز افخمی مشهود نیست و اتفاقا شاید بتوان گفت که روند نزولی و یا یک حرکت رو به عقب هم می‌توان به آن اطلاق کرد.
در آیتم‌های تحلیلی که برای این برنامه آماده شده و پیشتر ضبط شده است اتفاقا روند مثبت و نظرات صائب و صریحتری را شاهد هستیم که از اتفاقات مثبت این دوره است اما در بخش میز نقد که به شکل زنده از استودیو در حال پخش است، می‌توان گفت یک فاجعه به تمام معناست.
در بخش میز نقد سینمای ایران بهروز افخمی، امیر قادری و حمیدرضا قادری قرار بود، فیلم پالایشگاه ساخته مهرداد خوشبخت را نقد کنند که این روزها در سینماهای کشور اکران است، اما بیشتر از نقد این فیلم فقط شاهد کل کل و تیکه انداختن و مزه پرانی این سه نفر نسبت به همدیگر بودیم.
این که امیر قادری و بهروز افخمی سال‌های زیادی با همدیگر انواع و اقسام از اشکال جنگ و دعوا را تجربه کرده‌اند بر اهالی سینما پوشیده نیست، زمانی بر سر این که واژه سینمای نفتی را کدامیک برای اولین بار بر زبان آورده اند چندین ماه با همدیگر جنگ نوشتاری و کلامی داشتند، حتی افخمی به قادری لقب پاپاراتزی را داده بود و می‌گفت حرفهای یک پاپاراتزی را نباید زیاد جدی گرفت و …
کاملا معلوم است که تهیه کننده و سازندگان برنامه هفت این دعوای قدیمی بین این دو نفر را بستر مناسبی برای جذابتر شدن برنامه دانسته‌اند و می‌خواهند با کمک از این پتانسیل نهایت استفاده را برای دیده شدن برنامه هفت ببرند اما مشکل کار اینجاست که غیر از این دعوا و کل کل دیگر هیچ چیز دیگری وجود ندارد.
تازه حمیدرضا قادری هم به این دو اضافه شده است که هر بار در پشتیبانی از یکی از آنها تیکه‌ها و نکاتی را می‌پراند که این دعوا را گرمتر کند و همان گونه که در برنامه قبل شاهد بودیم بیشتر زمان میز نقد به این اتفاقات شخصی بین آن دو نفر گذشت.
از زمان پیدایش تلویزیون تا به امروز این یک امر بدیهی و ثایت اسات که اختلاف نظر و یا تقابل دیدگاه کارشناسان یک برنامه بسیار جذاب و مفید است به شرط آنکه درباره موضوع مورد بحث باشد، نه اینکه کار به آنجا بکشد که بگویند: چرا اینجوری نگاهم می‌کنی؟ مرگ من اعتراف کن اشتباه کردی و …
بیشتر حرفهای که در بخش میز نقد سینمای ایران قرار بود درباره فیلم پالایشگاه زده شود را این 3 نفر می‌توانستند در بعد از برنامه یا در یک کافی شاپی، دفتری و … با هم مطرح کنند و واقعا هیچ ربطی به یک برنامه تلویزیونی ملی نداشت و ندارد.
دستاورد این میز نقد برنامه هفت برای فیلم اکران شده پالایشگاه برای مخاطب چه بود و چه هست؟ وافعیت این است که اگر بحث درستی هم مطرح شد در لابلای شوخی و کل کل گم شد.
قطعا مدیران صداوسیما بهتر از ما می‌دانند که آنتن تلویزیون – در هر شبکه‌ای – هزینه‌ای دارد که اصلا هم رقم کمی نیست، و این هزینه از بیت المال است، بهتر است که برای شوخی و کل کل چند دوست رقیب سینمایی چنین هزینه زیادی را به دوش مردم تحمیل نکنند.
رسما بهروز افخمی و رفقا در یک لیگ دیگر هستند، آنها به مرحله‌ای رسیده‌اند که حتی از شوخی و کل کل با همدیگر هم در تلویزیون پول در می‌آورند ولی کمدین هم نیستند!
به قول معروف: جل الخالق، جل الخالق، جل الخالق، ماشالا
انتهای پیام
