صف رسانه‌ها و دولت‌های دست‌راستی مقابل به محاکمه‌کشیدن اسرائیل
در حالی که تمام کشورهای جنوب از تشکیل این دادگاه لاهه برای رسیدگی به جنایات اسرائیل استقبال کرده و آن را یک پیروزی بزرگ برای مهار جنایات اسرائیل تلقی می کنند، اکثر کشورهای اروپایی و امریکا و کانادا نسبت به اقدام افریقای جنوبی موضع انتقادی دارند.
آخرین شماره اکونومیست که امروز منتشر شد سرمقاله ای دارد که در واقع بیانگر مواضع انتقادی دولت های حامی اسرائیل در قبال دادگاه لاهه است. این سرمقاله اقدام افریقای جنوبی را به سخره گرفته و محکوم کرده است. رسانه های دست راستی و حتی میانه در اروپا و امریکا کمابیش همین موضع اکونومیست را بازتاب می دهند. جالب است که آنها بدون این که دادگاه را پوشش دهند فقط از افریقای جنوبی به خاطر به پای میز محاکمه کشیدن اسرائیل انتقاد می کنند.
جالب‌تر این است که تقریبا همه این رسانه‌ها به صراحت کامل از نتانیاهو انتقاد می‌کنند که به افکار عمومی بی توجه است و هزینه حکومت‌های مدافع اسرائیل در جهان را بشدت بالا برده است. نتانیاهو هم اکنون منزوی‌ترین رهبر اسرائیل در اروپا و امریکاست.
تقریبا همان صف بندی در آذرماه گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل بر سر آتش بس – با 153 موالق، 10 مخالف و 23 ممتنع – شکل گرفت، امروز هم در حمایت یا مخالفت با ابتکار افریقای جنوبی برای محاکمه اسرائیل به خاطر نسل کشی، تکرار شده است: رهبران و رسانه‌های کشورهایی که به آتش بس رای مثبت ندادند، جز خود اسرائیل، به دلیل اعتراض وسیع افکار عمومی در کشورهایشان، آشکارا از نتانیاهو انتقاد می‌کنند و خواهان برکناری او از رهبری اسرائیل هستند.
اکونومیست:
متهم کردن اسرائیل به نسل کشی به سخره گرفتن دادگاه است
این کار توجه را از بحران انسانی واقعی در غزه منحرف می کند
ترجمه متن کامل مقاله اکونومیست را در زیر می‌خوانید:
نسل کشی یک جنایت وحشتناک منحصر به فرد است. نه به این دلیل که خونین ترین است: استالین و مائو تعداد بیشتری از مردم را در گولاگ ها و قحطی کشتند. اما وقتی نزدیک به 6 میلیون یهودی توسط نازی ها به قتل رسیدند، هولوکاست آنقدر وحشتناک تلقی شد که سازمان ملل کنوانسیون نسل کشی را تصویب کرد و متعهد شد که دیگر هرگز اجازه نخواهد داد که گروهی از مردم، صرفاً به دلیل ملیت، نژاد، مذهب یا قومیتشان از بین برود.
این تعهد بارها شکسته شده است – در بوسنی، دارفور و رواندا، به نام چند مورد. هر پرونده جدیدی که در دادگاه بین المللی دادگستری (ICJ) در لاهه مطرح می شود باید به جهان فرصتی بدهد تا به تههد خود عمل کند و با شفاف سازی تعهدات کشورها برای جلوگیری و مجازات آن، به تقویت تابو علیه نسل کشی کمک کند.
افسوس، ادعای آفریقای جنوبی مبنی بر اینکه اسرائیل در حال ارتکاب نسل کشی علیه فلسطینیان است، که هفته گذشته در ICJ مطرح شد، این اصطلاح را ارزان می کند. هر پرونده تازه که دردادگاه گشوده می شود باید به دنیا امکان بدهد برای عمل به قول خود و کمک به تقویت تابو علیه نسل کشی از طریق شفاف سازی تعهدات کشورها در پیشگیری و مجازات مرتکبان نسل کشی.
افسوس که ادعای آفریقای جنوبی مبنی بر اینکه اسرائیل در حال ارتکاب نسل کشی علیه فلسطینیان است، این اصطلاح را ارزان می کند. این کار خطر تضعیف حرمت و کلیت قانون تقویت می کند، در حالی که نیت قانون گذار جلوگیری از وقوع نسل کشی بوده است. این کار نگرانی واقعی از این که اقدامات مخرب اسرائیل قوانین جنگ را زیر پا می گذارد، و این حقیقت که اشغالگری دائمی اشتباه است، را کمرنگ می کند.
آفریقای جنوبی با پرونده خود دادگاه را به سخره می گیرد. نسل کشی مستلزم آن است که ثابت شود اسرائیل مردم غزه را صرفاً به خاطر فلسطینی بودن می کشد. در حالی که در واقع اسرائیل جنگجویان حماس را در پاسخ به یک حمله مرگبار در خاک خود هدف قرار می دهد.
برخی از سیاستمداران راست افراطی اسرائیل البته از الفاظ تنفر آمیز استفاده کرده اند. اما آنها سیاست دولت را بیان نمی کنند. آفریقای جنوبی از ICJ خواسته است تا آتش بسی یکجانبه بر اسرائیل تحمیل کند. اما این کار باعث می شود اسرائیل نتواند از خود در برابر حماس – گروهی تروریستی که اساسنامه آن کشتار یهودیان را خواستار شده است – دفاع کند. افریقای جنوبی برای اینکه اسرائیل را تنها مسئول مرگ فلسطینی ها بداند، تاکتیک حماس را نادیده می گیرد: حماس می داند که استفاده از مدارس و بیمارستان ها موجب کشته شدن غیرنظامیان در تبادل آتش می شود، اما برای ملتهب کردن افکار عمومی جهانی از این کار اجتناب نمی کند.
بعید است که ICJ تا سال ها حکم نهایی را ارائه دهد. پرونده آفریقای جنوبی آنقدر سست است که به غایت شگفت انگیز خواهد بود اگر در آخر کار قضات متقاعد شوند که اسرائیل نسل کشی کرده است. اما در چند هفته آینده آنها باید در مورد اینکه آیا ادعای آفریقای جنوبی قابل رسیدگی در دادگاه هست یا نه تصمیم گیری کنند تا بر پایه ان دادگاه در مورد اعمال “اقدامات موقت” حکم خود را صادر کند. رای دادگاه به قابل بررسی بودن پرونده ارائه شده توسط افرایقای جنوبی البته سهل تر است. اما اگر این رای صادر و «اقدامات موقتی» اعلام شود، به‌طور گسترده به عنوان یافته‌ای تلقی می‌شود که اسرائیل واقعاً در نسل‌کشی گناهکار بوده است، حتی اگر دادگاه بعداً حکم کند که چنین نیست. و اسرائیل به حق ادعا خواهد کرد که با آن ناعادلانه رفتار شده است. صدور چنین حکم موقتی به جای مهار اسرائیل در جریان جنگ آن را تشجیع می کند که تمام انتقادات و تعهدات بین المللی را نادیده بگیرد. اسرائیل احساس خواهد کرد که لعنت شده است و دیگر برایش مهم نیست که تعهدی را انجام بدهد یا ندهد.
بی معناتر از همه این است که دادگاه به اسرائیل – و نه به حماس که رسیدگی به اعمال آن در صلاحیت دادگاه نیست – دستور دهد که عملیات نظامی در غزه را متوقف کند. در حالی که اسرائیل همچنان زیر حمله است و از حق خود برای دفاع از خود، طبق منشور ملل متحد، چشم پوشی نخواهد کرد. به علاوه، تنها مجرای قانونی برای صدور چنین حکمی از شورای امنیت سازمان ملل است که آمریکا آن را وتو خواهد کرد.
آفریقای جنوبی در حال ایجاد یک بدعت وحشتناک است. پرونده ای که گشوده شده بیشتر سیاسی است تا حقوقی، آوازه نمایشی آن بسیار بلند و بَعد اصولی آن بسیار کوتاه است. همه چیز به کنار، اوایل این ماه آفریقای جنوبی فرش قرمز را برای نسل کشان سودانی پهن کرد. یک پیامد گشودن این پرونده این است که دفعه بعد که یک کشور کشور دیگری را به نسل کشی متهم کرد، دقت در وجاهت اتهامات زیاد جدی گرفته نخواهد شد.
کسانی که از فجایع غزه متاثرند ممکن است استدلال کنند که نسل کشی تنها اتهامی است که می توان مطرح کرد، زیرا ICJ صلاحیت رسیدگی به سایر جنایات جنگی را ندارد. با این حال، تمرکز بی پایه بر تسل کشی، توجه را از احتمال ارتکاب جنایت جنگی توسط اسرائیل، منحرف می کند. اکنون لازم است اسرائیل دعوت شود که بین غیرنظامیان و جنگجویان تمایز قائل شود و تلفات غیرنظامیان را با اعمال تناسب در استفاده از زور به حداقل برساند.
شمار بسیار بالای تلفات زنان و کودکان تردیدهای جدی در مورد اینکه آیا اسرائیل به این تعهدات عمل می کند یا خیر، ایجاد می کند. اسرائیل همچنین ممکن است در مورد ارائه دارو و غذا به غیرنظامیان، به وظایفی که کنوانسیون ژنو برای اشغالگران تعیین کرده عمل نکند. سایه قحطی دارد بر سر مردم غزه گسترده می شود. این مردم به عظمت نیاز ندارند، آنها به غذا نیاز دارند. رهبران اسراییل بدانند که با مسدود کردن راه های تدارکات رسانی به غزه، آنها در برابر دادگاه افکار عمومی – تنها دادگاه موجود – پاسخگو خواهند بود.
انتهای پیام
