رشد ایده‌‌ها به شکل تصاعدی با یک ترفند
مصطفی منبری، در کانال تلگرامی طعم ست‌گادین نوشت: «اگر هر کسی که از یک کارخانه بازدید می‌کند نمونه‌ای هم با خود ببرد، کارخانه از بین می‌رود. اما اگر همه‌ی افراد جامعه ایده‌ای داشته باشند، ارزش آن ایده افزایش می‌یابد.
بهترین توصیه‌ی بازاریابی من برای کسی که کتاب می‌نویسد، ساده است: کتابی بنویسید که مردم دلشان بخواهد آن را با دیگران به اشتراک بگذارند و سپس اشتراک‌گذاری آن را برایشان آسان کنید.
این یک مفهوم بسیار ساده است که در بخش‌های رسانه‌ای، یکی پس از دیگری نادیده گرفته می‌شود. اگر می‌خواهید یک سازمان غیرانتفاعی پرنشاط بسازید، سازمانی ایجاد کنید که در آن، اهداکنندگان خودشان به جمع‌آوری کمک‌های مالی بپردازند.
اگر می‌خواهید یک برنامه‌ی تلویزیونی موفق داشته باشید، برنامه‌ای تدوین کنید که بینندگان شما دلشان بخواهد درباره‌ی آن با دوستان‌شان صحبت کنند.
و اگر می‌خواهید نرم‌افزار شما مؤثر باشد، از اثر شبکه1 استقبال کنید. چراکه وقتی کاربران شما کاربران جدیدی با خود می‌آورند، نرم‌افزار برای همه‌ی کاربران بهتر عمل می‌کند.
بسته‌ی پنج‌تایی کتاب، یکی از راه‌هایی است که من برای تقویت این روش پخش افقی کشف کرده‌ام. کتاب جدید من در یک مجموعه‌ی پنج‌تایی با تخفیف همراه با ۲۵ کتابچه‌ی رایگان با تعداد نسخه‌ی محدود عرضه می‌شود. هر رهبر سخاوتمندی در نهایت صاحب ۴ کتاب اضافی و ۲۵ کتابچه برای اهدا می‌شود.
البته همه نمی‌خواهند ایده‌ی خود را به اشتراک بگذارند. اما برخی از افراد که از مشارکت در شبکه لذت می‌برند، با این کار باعث بهبود سیستم‌های دوروبرشان می‌شوند. وقتی چنین افرادی به ابزاری کارآمد دسترسی داشته باشند و صاحب اهرمی برای انتشار یک ایده شوند، به احتمال زیاد این کار را انجام می‌دهند.
مردم برای کمک‌رسانی به خالق یک ایده نیست که مفهومی را به اشتراک می‌گذارند. آنها این کار را انجام می‌دهند چون اشتراک‌گذاری به خودشان کمک می‌کند. وقتی اطرافشان کسانی هستند که به یک موسیقی مشترک گوش می‌دهند، درباره‌ی مسائل مشابه صحبت می‌کنند یا کارهای یکدیگر را تکمیل می‌کنند، امورشان بهتر پیش می‌رود.
پی‌نوشت1:
اگر قرار باشد یک پیتزا را بین جمعیتی بزرگ تقسیم کنید، هیچ‌کس را نمی‌توانید راضی کنید. ولی اگر یک ایده را با گروهی از افراد در میان بگذارید، باعث ایجاد یک تأثیر فرهنگی می‌شوید که هرچه بیشتر گسترش یابد، ارزشمندتر می‌شود.
اغلب ما خودمان را با مدل «کمبود پیتزا» تطبیق می‌دهیم: «من مقدار زیادی از فلان چیز ندارم و اگر همان را هم با تو شریک شوم، چیزی برای خودم باقی نمی‌ماند.»
ولی در واقع، بخش‌های مفید زندگی ما وقتی خودشان را بهتر نشان می‌دهند که گفته باشیم: اگر این را با تو شریک شوم، هر دوی ما آن را خواهیم داشت. ایده‌ای که به اشتراک گذاشته می‌شود، قدرتمند‌تر از ایده‌ای است که پنهان می‌ماند. یک جامعه (community)، قوی‌تر از تک‌تک افرادی است که پراکنده‌اند.
وقتی ایده‌تان را با ساختن یک شبکه به دیگران تقدیم می‌کنید، به هیچ وجه آن را به هدر نداده‌اید. در واقع شما اعتمادسازی کرده‌اید. قدرت بدست آورده‌اید و چرخه‌ای مثبت از بهتر‌شدن را به راه انداخته‌اید.»
انتهای پیام
