خاطرات هاشمی ۹ بهمن سال ۷۹ | گزارش یک نماینده از وضع ملتهب مجلس و جامعه
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیتالله اکبر هاشمی در ۹ بهمن سال ۱۳۷۹ را در ادامه میخوانید:
يكشنبه 9 بهمن 1379 | 3 ذيعقده 1421 28 ژانويه 2001
[آقای غلامحسین برزگر]، نماينده سپيدان آمد؛ در زمان دولت سازندگي، معاون استاندار فارس بود. از [حزب] كارگزاران [سازندگی] است. گفت وضع مجلس و جامعه، خيلي ملتهب است و نمايندگان، حسرت حضور شما را دارند و معتقدند، اگر تو در مجلس بودي، وضع اينگونه نبود و نمايندگان انتظار دارند كه در اين موقعيت، به داد كشور برسيد. خبر داد كه امروز آقاي [حسین] لقمانيان[1]، نماينده همدان [و عضو شورای عالی سیاستگذاری ادوار تحکیم وحدت و رئیس شاخه همدان جبهه مشارکت] را بازداشت کردهاند و نمايندگان نگران و ناراحتاند. گويا در نطق پيش از دستور، به قوه قضایيه اهانتكرده و به دادگاه احضار شده و چون حاضر نشده، دستور جلب او صادر شده؛ از گروه ملي مذهبيها است. بعد خبر رسيد كه پس از بازجويي آزاد شده و نيز از احضار [آقای رحمتالله خسروی]، رئيس شوراي شهر تهران و بازداشت هُدي صابر و تعطيلي هفتهنامه حديث قزوين و بازداشت مديرمسئول آن كه پدر علي افشاري، [دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت] است، جو را بيشتر ملتهب كرده. خواست كه دستور بدهم، شعبهاي از دانشگاه آزاد اسلامي در سپيدان تأسيس شود.
جمعي از جمعيت [علمی فرهنگی] حافظ ولايت از حوزه [علمیه] قم آمدند. ضمن اظهار نگراني از منزويشدن حوزه، به خاطر اينكه هنوز در هواي دوران سابقاند كه روحانيت در حاشيه امور بوده، براي به روزترشدن روحانيت و حوزه، استمدادكردند. گفتم، بههرحال حوزهاي كه انتظار دارد، نظراتش در امور مملكت اجرا شود، بايد فقه و تحصيل حكومتي و كاربردي داشته باشد.
آقاي [بهروز] بوشهري، مديرعامل سابق منطقه آزاد قشم آمد. از عزل خود، به شدت ناراحت و نگران است كه زحماتش در فعالكردن قشم ضايع شود. از سياست دولت انتقاد كرد كه توجهي به امور عمراني و توسعه اقتصادي ندارند و براي پذيرش دعوت وزراي نفت و صنايع، براي همكاري با آنها مشورتكرد.
عصر، دانشجويان عضوكانون انديشه دانشگاه اميركبير آمدند و با اظهار نگراني از آينده انقلاب، گزارشكار تحقيقي در مورد وضع فعلي جامعه و آينده انقلاب دادند. من هم نظر دادم؛ كار خوبي كردهاند.[2] شب، براي اصلاح دندان به بيمارستان اختر، نزد دكتر سعيد لاهوتي، [همسر فاطی] و دكتر [غلامرضا] محسني رفتم.
[1] – حسین لقمانیان در ۸ آذر ۱۳۷۹ در نطقی در مورد قوه قضاییه با اشاره به دستگیری برخی ملی مذهبیها گفته بود: «کارد دادگاه مطبوعات،گلوی آزادی بیان مطبوعات و افراد را بریده است و ساحت مجلس قانونگذاری را در تیررس تهدید نهاده است. نهاد قضاییکه باید افق امید برای دادگری و بالندگی دیگر اُرگانهای دولتی و بستر حق و قانون باشد و روح آزادگی و دموکراسی در مردم و خدمتگزاران مردم بدمد، ابزار قانونشکنی و حقکشی و شبح ترس و ناامیدی گشته است.» دادگستری تهران، طی نامهای به مجلس ضمن رد اعتراضات نمایندگان، از محکومیت حسین لقمانیان به ۱۳ ماه حبس تعزیری حمایت کرد، اما نمایندگان مجلس به اعتراضات خود ادامه دادند.
این اقدام که برخلاف اصل ۸۴ و ۸۶ قانون اساسی بود و «مصونیت پارلمانی نمایندگان» را نقض میکرد، با واکنش شدید نمایندگان مجلس ششم و دولت آقای خاتمی و برخی احزاب و فعالان سیاسی – اجتماعی رو به رو شد. سرانجام پس از بیست روز از زندانی شدن آقای لقمانیان، واکنش شدید آقای مهدیکروبی، رییس مجلس ششم، قوه قضاییه را مجبور به آزادی وی کرد. آقای کروبی از پشت تریبون مجلس اعلام کرد که اگر قوه قضاییه لقمانیان را آزاد نکند، او از ریاست مجلس استعفا میدهد. پس از این سخنان، او مجلس را ترک کرد و به منزل خود رفت وگفت، تا زمانی که این نماینده مجلس و دیگر نمایندگان مصونیت نداشته باشند، پا به مجلس نمیگذارد. ساعتی پس از این اعتراض، آقای حسین لقمانیان آزاد شد.
[2] – در این ديدار که 15 نفر اعضاى شوراى مركزى كانون انديشه دانشجوى مسلمان حضور داشتند، آقاى على مقدس، يكى از دانشجويان و دبير كانون، نتيجه فعاليتهاى فكرى و مطالعاتشان را به تفصیل داد. در بخشی از این گزارش آمده است: «كارى كه در بحث رهبرى انجام داديم، بحث مدل پايدارى است كه براى رهبرى ساختيم. اصولاً پايدارى يك نظام وابسته به سه شاخص عمده است: 1- حقانيت، يعنى آن نظام از نظر عقلى و در جوامع دينى، از نظر دينى حق باشد. مثلاً در جامعه شيعه حق را به امام يا نايب امام مىدهند. 2- مشروعيت شاخص ديگر است. يعنى مردم آن نظام را براى حاكميت قبول داشته باشند. 3- كارايى نظام است؛ يعنى نظام بتواند امورات مردم را اداره بكند. اين سه شاخص بحث پايدارى نظام را ايجاد مىكند. در ابتداى انقلاب، حضرت امام هر سه شاخص را داشتند. با شكلى كه به وجود آمد، ابعاد مختلف پايدارى رهبرى نظام، دچار خدشه شد.»
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام