رای دادن یا ندادن!
| ائتلاف میانهروها از نگاه سه فعال سیاسی |
آسیه توحیدنژاد، انصاف نیوز: تشکیل ائتلافی از نمایندگان تایید صلاحیت‌شده جریان میانه‌رو (بخشی از اصلاح‌طلبان، اصولگرایان معتدل و اعتدال‌گرایان) برای انتخابات پیش روی مجلس و همینطور پیشنهاد حسن روحانی درباره‌ی رای اعتراضی دو موضوع مورد بحث این روزهاست.
انصاف نیوز دیدگاه سه فعال سیاسی اصولگرا، اعتدالگرا و اصلاح‌طلب پیرامون این موضوعات را جویا شده است که در ادامه می‌خوانید.
پیشتر این موضوع با تعدادی دیگر از فعالان سیاسی، اقتصادی و روزنامه‌نگاران هم مطرح شده و گزارش آن منتشر شده است.
منوچهر متکی: مردم پیوستن چهره‌های اصولگرا به اردوگاه اصلاح‌طلبان را برنمی‌تابند
منوچهر متکی، سخنگوی شورای وحدت اصولگرایان اظهارات مطرح‌شده پیرامون شکل‌گیری ائتلاف میانهروها را بیان یک آرزو می‌‌خواند و می‌گوید: ائتلاف بر اساس واقعیات سیاسی، بیشترین اشتراکات و نقشه راه مورد توافق صورت می‌گیرد. واقعیت این است که اصلاح‌طلبان با توجه به عملکردشان در دولت گذشته شانس زیادی برای کسب کرسی‌های مجلس ندارند.
آقای متکی در گفت‌وگو با انصاف نیوز تاکید دارد که این سخن او به این معنا نیست که اصولگرایان از اقبال بالایی برخوردار هستند اما می‌گوید: زمینه ائتلافی که دوستان ما مثل آقایان پزشکیان و نوبخت از آن سخن می‌گویند فراهم نیست.
این فعال سیاسی اصولگرا پیرامون دیدگاه مردم در مورد ائتلاف احتمالی میانهروها گفت: مردم پیوستن چهره‌ها یا جریان‌های با گرایشات اصولگرایی به اردوگاه اصلاح‌طلبان را برنمی‌تابند و آنها را در زمره اصلاح طلبان دسته‌بندی می‌کنند و لذا اصولگرایان وارد چنین ریسکی نمی‌شوند.
جعفرزاده ایمن آبادی: تندروها از نیامدن مردم در انتخابات خوشحالند
غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی، نماینده‌ی مردم در مجلس دهم درباره‌ی ایده‌ی رای اعتراضی که چندی قبل از سوی حسن روحانی مطرح شد، گفت: رای اعتراضی به این معناست که نباید اجازه دهیم کشور در اختیار تندروها قرار بگیرد. اگر در انتخابات شرکت نکنیم و اسیر احساسات شویم همان خواسته‌ای است که نیروهای تمامیت‌خواه و کسانی که الان قدرت در دستشان است به دنبالش هستند.
او درباره‌ی اینکه چهره‌های میانه‌رو چندانی تایید نشدند گفت: با این حال باید در انتخابات شرکت کرد و به افراد معتدل و مستقلی که مشی متعادلی دارند و در نقطه‌ی مقابل مجموعه‌های تندرو و به طور مشخص جبهه‌ی پایداری تعریف می‌شوند رای دارد. عدم مشارکت در انتخابات به دلایل روشن مرتبط با منافع و مصالح ملی کار بسیار بسیار اشتباهی است. عدم حضور فعال در آن در عمل آب به آسیاب تندروها ریختن خواهد بود. مردم حضور فعال در انتخابات داشته باشند و به همان نیروهای حداقلی که مردمی، دلسوز و مستقل هستند و وفادار به انقلاب و میهن‌پرستان واقعی، رای دهند. من فکر می‌کنم مقصود از رای اعتراضی یک رای این چنینی باشد.
آقای جعفرزاده ایمن‌آبادی در گفت‌وگو با انصاف نیوز درباره‌ی احتمال شکل‌گیری ائتلاف میانهروها گفت: پس از اعلام نهایی کاندیداهای تایید صلاحیت‌شده از مجموع افراد میانه‌رویی که می‌توانند در مجلس شورای اسلامی مفید باشند حمایت خواهیم کرد تا با حضور آنها در مجلس، مجلس شورای اسلامی در چنگال نیروهای تندرو و بدخواه مردم ایران قرار نگیرد که دغدغه‌های آنها به هیچ وجه مردم نیست.
او بار دیگر با تاکید بر ضرورت مشارکت مردم در انتخابات گفت: ممکن است این بار ما مثلا 90 یا 150 کاندیدا نداشته باشیم، شاید تنها 20 کاندیدا داشته باشیم اما این مانعی بر سر راه کنشگری نیست و می‌تواند این 20 کاندیدا افراد توانمندی باشند که بتوانند با وجود اقلیت بودن برای نیروهای تندرو مجلس ایجاد زحمت کنند. اگر مردم پای صندوق رای بیایند دیگر کشور در دست تندروها نخواهد افتاد. اتفاقا جریان تندرو از نیامدن مردم در انتخابات خوشحال هستند. تقاضای من از مردم این است که اسیر دسیسه‌های تندروها نشوند و در انتخابات حضوری فعال داشته باشند.
علی محمد نمازی: نتیجه‌ی رای اعتراضی بهتر از رای ندادن است
علی‌محمد نمازی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران در مورد رای اعتراضی مورد اشاره‌ی حسن روحانی چنین می‌گوید: انتخابات به این دلیل برگزار میشود که افراد کاراتر جایگزین شوند. این اساس انتخابات است. انتخابات ابزار چرخش قدرت در نظام‌های دموکراتیک است. زمانی میشود انتظار داشت که مردم پای صندوق‌های رای حاضر شوند که برنامه و گزینه‌ی دلخواهشان ارائه شده باشد. وقتی چنین چیزی نیست چگونه پای صندوق رای بروند؟!
او که دیدگاهی انتقادی به رای اعتراضی دارد، گفت: آقای روحانی انتخابات را با مسابقه اشتباه گرفته‌اند. می‌گویند بالاخره از کسی حمایت کنیم و تشویقش کنیم تا پیروز شود. اما اینطور نیست! تشکیل مجلس و این مباحث پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. برای من سوال است که آقای روحانی روز انتخابات به چه کسی رای خواهد داد. ایده‌هایی مانند رای اعتراضی بیشتر شبیه تعارف است. اساسا چرا شرایط کشور باید به گونه‌ای باشد که ما رای اعتراضی بدهیم به جای رای اثباتی؟! اصلا اسمش را به جای رای اعتراضی بگذاریم رای نفی‌ای! از روز اول که انقلاب پیروز شد در انتخابات مجلس ما کمتر رای اثباتی داده‌ایم معمولا به شخصی رای داده‌ایم تا دیگری رای نیاورد.
نمازی در ادامه می‌گوید: در مجلس ششم یادم می‌آید مردم رای اثباتی دادند؛ مردم می‌گفتند ما این افراد را می‌خواهیم نه اینکه برای رای نیاوردن تعدادی به تعداد دیگری رای بدهند. تا وقتی راه هست و می‌توان گره را با دست باز کرد چرا با دندان و به زحمت آن را باز کنیم؟!
او درباره‌ی شرایط فعلی انتخابات گفت: الآن شرایط اینطور شده برای اینکه افراد خاصی رای نیاورند به قول آقای روحانی برویم به افراد دیگری رای بدهیم. خواهشم از برگزارکنندگان انتخابات خصوصا شورای نگهبان این است که هرچند فرصت بسیاری از دست رفته در همین زمان باقی‌مانده تعداد تایید صلاحیت شدگان را افزایش دهند تا رقابت صورت بگیرد، افراد پای صندوق رای بیایند و به گزینه‌ای که می‌خواهند به شکل ایجابی و اثباتی رای بدهند.
این عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در پاسخ به این سوال که «اگر تا پایان همین فرصت اندک هم شورای نگهبان تغییر رویه ندهد تحریم انتخابات منطقی و صلاح است یا استفاده از رای اعتراضی؟» به انصاف نیوز گفت: با دیدگاه آقای روحانی اگر نگاه کنیم باید از رای اعتراضی یا همان نفی‌ای استفاده کنیم. اما اگر بخواهیم نگاه بلندمدت داشته باشیم این شیوه‌ی انتخابات‌ها تا به حال آن خروجی مورد انتظار را نداشته و دستاوردی برای کشور ایجاد نکرده است. معدل مجلسی که با رای اعتراضی سر کار بیاید معدل بالایی نخواهد بود.
آقای نمازی در ادامه پاسخش اما با در نظر گرفتن نگاه حداقلی گفت: اما اگر بخواهیم نگاه و انتظار حداقلی داشته باشیم نتیجه‌ی رای اعتراضی دادن بهتر از این است که اصلا پای صندوق رای حاضر نشویم. بهتر است به افراد خاصی رای بدهیم که بهتر از مابقی هستند. رای بدهیم تا آنها سر کار نیایند. نگاه حد وسط ما این است که مجلسی با میانگین توانایی بالا سر کار بیاید. این در رقابت کمی که الآن وجود دارد شکل نمی‌گیرد.
نظر علی‌محمد نمازی در مورد ائتلاف میانهروها نیز چنین بود: جبهه اصلاحات بیانیه‌ای داده و گفته که امکان شرکت در انتخابات برای آنها وجود ندارد اما تعدادی از جمله حزب کارگزاران گفته‌اند تصمیم بر مشارکت در این انتخابات دارند اما بنای این تصمیم و ارائه لیست این است که تا روز پایان بررسی صلاحیت‌ها صبر کنند. بعد از بیستم بهمن ماه اعلام خواهند کرد که آیا لیست سراسری خواهند داد یا استانی.
او در پایان گفت: اگر چند حزب در میان باشند امری منطقی‌ست که احزاب هم‌نظر با برنامه‌های نزدیک به هم بنشینند و برای هر حوزه ائتلافی در این چند روز باقی مانده تشکیل دهند. اما باید صبر کرد تا بررسی صلاحیت‌ها پایان پذیرد.
انتهای پیام
کاندید شدن یا نشدن!
دراین شرایط که بسیاری از مردم نه تنها شرکت کردن بلکه کاندید شدن را مساوی خیانت به کشور وملت می بینند بحث رای اعتراضی چیزی را حل نمی کند مسئولین باید لااقل با خودشان رو راست باشند وببینند ریشه این همه نفرت وبی اعتمادی چیست؟ ملت چه می خواهد وچگونه اعتماد بر می گردد؟بایدجهت نصیحت رااز این مسیریکطرفه به سمت مردم به سمت خودشان برگردانندآیا هیچ مسئول وزمامداری حاضراست اگر منشا این بی اعتمادی را خودش وعملکردش دید قید قدرت ومواهب چندین وچندساله اش رابزند؟
عجب … عجب …. به هر حال ما می دانیم اصلاحات دنبال براندازی و در حقیقت اموزیسیون است تمام
کسی هست اصلا رای بدیم؟ من مشکلی با رای دادن ندارم
اصولگرایان اصلاح‌طلبان میانه‌رو تندروها همه سر و ته یک کرباسید شما ها را نمیخواهیم
گاهی اوقات مردم گزینه های فراوان برای اعتراض و مطالبه دارند که هرگاه بخواهند به موضوعی معترض باشند از آن مسیرها استفاده میشود ،و رای ندادن میشود یک خطا یک برخورد و عملکرد اشتباه،
اما هنگامی که به دلیل که اینجا حوصله ی بیان کردنش نیست ، مردم ما فاقد هرگونه مسیر قانونی برا ی مطالبه خواسته و اعتراض خود دارند،
درنتیجه تنها گزینه ای که امروز. مردم در اختیار دارند و هیچ کس نمی‌تواند در مقابل این اعتراض مردم برخورد کند گزینه ی عدم شرکت در انتخابات است،
و ای وای بر ما که امروز فقط این گزینه برای مردمان باقی مانده ،نتیجه انتخابات هرچه باشد برای مردم اهمیتی ندارد بالاتر از سیاهی امروز اقتصادی رنگی نیست،
دمت گرم واقعا حرف دل خیلی از این جوان‌ها رو زدی، من 38 ساله با یک بچه به چه امیدی رای بدم؟ چه چیزی تغییر میکنه؟ با این حقوق تا 100سال دیگه نمیتونم واسه زن و بچم سرپناهی فراهم کنم، ناامید از همه کس و همه چیز،سال بعد باید تو چادر زندگی کنیم، تنها کاری که از دستم بر میاد رای ندادن خودم و خوانوادمه
دمت گرم واقعا حرف دل خیلی از این جوان‌ها رو زدی، من 38 ساله با یک بچه به چه امیدی رای بدم؟ چه چیزی تغییر میکنه؟ با این حقوق تا 100سال دیگه نمیتونم واسه زن و بچم سرپناهی فراهم کنم، ناامید از همه کس و همه چیز،سال بعد باید تو چادر زندگی کنیم، تنها کاری که از دستم بر میاد اینه که تو خونه بمونیم.