سه نقد به «آقای تاجزاده استدلال بیاور»
سه یادداشت در نقد یادداشتی با عنوان «آقای تاجزاده استدلال بیاور تا رای ندهم» که در انصاف نیوز منتشر شده را در ادامه می‌خوانید:
علی اصغر خدایاری، معاون اسبق دانشگاه تهران:
من آقای شفیعیان مدیر مسئول انصاف نیوز را از زمان دانشجویی می‌شناسم و می‌دانند ایشان و همسرشان را مثل فرزندانم دوست دارم. تلاش ایشان و دوستان هم‌نسل‌شان در ایسنای زمان دکتر فاتح عزیز برای اطلاع‌رسانی بی‌غرض و منصفانه فراموش ناشدنی است.
نوشته‌ای از ایشان دیدم با عنوان “آقای تاجزاده استدلال بیاور، رأی ندهم”، که برایم بسیار غیرمنتظره بود و انتظار این بی‌انصافی را از ایشان نداشتم. من قصد پاسخ به آن یادداشت را ندارم چون فکر می‌کنم دامن زدن به هرگونه بحث درباره‌ی انتخابات فقط به نفع کسانی است که با پایمال کردن کرامت انسان‌ها، هر روشی را برای کشاندن مردم به پای صندوق‌های تحقیر شهروندان مجاز می‌دانند.
اگر آقا مصطفی آزاد بود حتماً از نقد آقای شفیعیان‌ها با همه‌ی طعنه‌ها و بغض‌ها استقبال می‌کرد و با روی گشاده با آنها به گفتگو می‌نشست. رها کردن افسار قلم برای تاختن به کسی که به‌دلیل در بند بودن امکان دفاع از خود ندارد، رسم مردانگی و شرط انصاف نیست.
مطهره شفیعی، دبیر سرویس سیاسی روزنامه‌ی آرمان ملی در صفحه‌ی اینستاگرام خود نوشت:
آقا مصطفی تاج زاده بارها بصورت شفاف درباره چرایی شکل گیری حماسه خرداد ۷۶ صحبت کرده است مانند روزی که گفت” دوم خرداد ۷۶ از جمله وقایعی است که با حضور مردم به بار نشست. برای درک اهمیت این موضوع باید توضیح بدهم که تاریخ تحولات جدید در ایران از منظر «حضور مردم در عرصه سیاست» بیش از ۱۲۰ سال سابقه دارد. وقتی که مردم توانستند با «مقاومت مدنی» یا به عبارت دقیقتر با «نافرمانی مدنی»، جنبش تنباکو را به نتیجه برسانند. در این رویداد، مردم در اعتراض به اعطای امتیاز عرضه انحصاری توتون و تنباکو به انگلیس توسط ناصرالدین شاه قاجار، وارد صحنه سیاست شدند که به دلیل گستردگی حضور، حرکت آنها تاثیر جدی داشت و باعث لغو امتیاز تنباکو شد. تاثیر بلندمدت این حادثه، نیز حضور و مشارکت مردم در تصمیمات کلان سیاسی است” چرایی شرکت در انتخابات ۹۲ بر همگان آشکار است. فشار مدنی برای رسیدن به خواست حداقلی در تاثیرگذاری در سرنوشت کشور. آقای شفیعیان فراموش نکنید اگر آرای ۹۲ نبود، شاید تهران به غزه دیگری تبدیل شده بود. اگر انگیزه آفرینی امثال تاجزاده در آن انتخابات نبود، شاید انتصابات بصورت قانونی جایگزین انتخابات می‌شد.
مدیرمسئول محترم انصاف نیوز از نتایج رای ندادن سوال کردید. دخیل نبودن در تعیین سرنوشت کشور تلخ است اما زمانی که دست و پای شما را ببندند بطور قطع توانایی شرکت در مسابقه ندارید. رأی ندادن من و امثال من کمک بزرگی به آیندگان است تا بر لزوم اصلاح روش‌ها و حدف انحصارگرایی اصرار کنند تا افرادی بر کرسی مجلس و ریاست جمهوری بنشینند که نماینده مردم باشند و نه نماینده نهادهای خاص! رای دادن شاید خیانتی به نسل بعد باشد که تصوری از دموکراسی و احترام به خواست مردم نداشته باشد. در نهایت آقای شفیعیان شما مو میبینی و آقای تاجزاده پیچش مو.
پریسا هاشمی، خبرنگار در اینستاگرامش نوشت:
لطفا دیکتاتور درون‌تان را مهار کنید و برای آزادی بیان و اندیشه احترام قائل شوید
«انگار نام مصطفی تاجزاده به حوادث تیرماه گره خورده است. سال هفتاد و هشت این تاجزاده بود که خود را به کوی دانشگاه رساند و با دانشجویان کرد و پس از آن نیز عضو کمیته تحقیق و تفحص از ماجرای کوی دانشگاه بود.» «تیر سال گذشته دیگر تیرماه سرنوشت‌ساز برای تاجزاده بود. او که به عملکرد نظام انتقاد داشت، تحت عنوان آنچه «اقدام علیه امنیت ملی» خوانده می‌شد، به زندان رفت.»
این نوشته خودم که در تاریخ نوزدهم تیر امسال روزنامه هم‌میهن منتشر شد، را دوست دارم. تاجزاده هنوز در زندان است با این حال فعالیت خود را متوقف نکرده است. او به هجمه‌ها عادت دارد. چند روز پیش هم مورد هجمه یک تندروی اصلاح‌طلب قرار گرفت.
علی اصغر شفیعیان در اعتراض به تاجزاده و به حمایت از حضور در انتخابات یادداشتی نوشته که در بخشی از آن تاکید کرده است: «عجیب است. خود آقا مصطفی عمری انتخابات برگزار کرده و یا شرکت در انتخابات را با وجود شورای نگهبان و همه شرایط موجود توجیه می‌کرده است ولی حالا که بازنشست شده تکفیر می‌کند. این اصلا اخلاقی نیست.» او در ادامه از تاجزاده چند سوال پرسیده است: «۱) آیا می‌پذیرید که رای ندادن شما در واقع خالی کردن زمین برای راهیابی راحت‌تر تندروهاست؟ ۲) خب مگر سال هفتاد و شش و سال نود و دو رای به خاتمی و روحانی به‌نوعی رای اعتراضی نبود؟ آیا آنها صدایش بیشتر شنیده شد یا رای اعتراضی در قالب تحریم انتخابات در سال‌های نود و هشت و هزار و چهارصد که به ریاست قالیباف و رئیسی منجر شد؟ ۳) با رای ندادن در چه مدتی چه نتیجه‌ای می‌گیریم و چه تضمینی برای آن می‌دهید؟ ۴) آیا مسئولیت تبعات منفی رای ندادن مثل افزایش محدودیت داخلی و فشار و تحریم اقتصادی خارجی را می‌پذیرید؟»
در پاسخ سوالات مدیر اصلی انصاف‌نیوز باید گفت: «چطور در رسانه قلم می‌زنید و نمی‌دانید مسئولان ایران بازنشسته نمی‌شوند؟ تاجزاده هم خود را بازنشسته نکرده، او کنشگری خود را دارد اما زندان است تا افرادی مانند شما بتوانید در عرصه‌های مختلف سیاسی جولان دهید. این طور به نظر می‌رسد که تاجزاده همیشه در راستای اصلاح امور تلاش کرده اما وقتی همه را در پی منافع خود یافت، متوجه شد شرکت در انتخابات منفعتی ندارد.»
در پاسخ سوالات هم باید بگویم: «۱) تندروها چه کسانی هستتند؟ به جز افراد مانند شما و آنها که از آنطرف بوم افتاده‌اند؟
۲) خاتمی و روحانی چه گلی به سر مردم زدند که قالیباف و رییسی نزدند؟ آنها نهایت باید در مسیر تعیین شده حرکت می‌کردند وگرنه باید از قطار قدرت پیاده می‌شدند؟ ۳) شما که تضمین می‌خواهید، چه تضمینی می‌دهید که با رای دادن شرایط بهتر می‌شود؟ ۴) واقعا این توهم را قبول دارید که در دوران خاتمی یا روحانی شرایط بهتر و فشارهای بین‌المللی کمتر بود؟ ماجرای کوی دانشگاه و قتل‌های زنجیره‌ای را از خاطر بردید یا اتفاقات سال نود و هشت و شلیک به هواپیمای اوکراینی را؟ این حوادث تلخ و غیرقابل‌باور در دوران چه کسی اتفاق افتاد؟»
آقای شفیعیان، شما که از اخلاق صحبت می‌کنید لطفا دیکتاتور درون‌تان را مهار کنید و برای آزادی بیان و اندیشه احترام قائل شوید. ما رسانه‌ای‌ها بهتر از هر کسی می‌دانیم که در ایران تضمینی وجود ندارد و در محضر تصمیم‌گیری اصلی مخالفت جایز نیست.
انتهای پیام
