خاطرات هاشمی ۲۵ بهمن سال 79 | انتقاد از دولت برای کمک به بودجه‌ی حوزه علمیه قم
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۲۵ بهمن سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
سه‌شنبه 25 بهمن 1379 | 19 ذيعقده 1421 13 فوريه 2001
صبح و عصر [مجلس] خبرگان [رهبری] جلسه داشت. عمده وقت، صرف نطق‌هاي قبل از دستور و اصلاح آیين‌نامه شد. به اظهارات آقاي مجيد انصاري، [نماینده استان تهران در مجلس خبرگان]، در خصوص كمك در بودجه دولت به حوزه [علمیه] قم، انتقاد زيادي شد و بحث بر سر صحت يا عدم صحت كمك دولت به حوزه درگرفت. موافق كمك هستم و در مصاحبه‌اي با مجله حوزه هم گفته‌ام. آقاي مجيد انصاري، به گزارش هيأت تحقيق دربارة رهبري، انتقادكرد. گفت، رهبر را تا حد ریيس يك گروه فرهنگي، تنزل داده‌اند و از نحوه استدلال به اعلميت و مديريت ايشان، ايرادگرفت. تعدادي از نمايندگان به نطق آقاي سيدعلي‌محمد دستغيب، [نماینده استان فارس]، اعتراض كردند. آقاي دستغيب، به آقاي [ابوالقاسم] خزعلي، [نماینده استان خراسان]، اعتراض كرده بود كه چرا صحبت از پيام امام زمان(عج) مي‌كنند و آقاي خزعلي گفت، روزنامه‌ها حرف‌هاي او را تحريف كرده‌اند[1] و آقاي [سیدعلی‌اکبر] قريشي، نماينده اروميه، آقاي دستغيب را متهم كرد كه مي‌خواهد امام زمان را حذف كند.
شب، خبرگان میهمان من بودند. آقاي [عباس] كعبي، [نماینده استان خوزستان]، در سخناني اوضاع كشور را بحراني معرفي‌كرد و مديريت دولت را ضعيف خواند. آقاي مجيد انصاري از دولت و مجلس دفاع كرد و سپس آقايان [محمد] يزدي، [نماینده استان تهران] و [احمد] خاتمي، [نماینده استان کرمان] و [میراکبر غفاری] قره‌باغ، [نماینده استان آذربایجان‌غربی] و [محمدعلی] موحدي‌كرماني، [نماینده استان کرمان] و [علی‌اصغر] معصومي، [نماینده استان خراسان]، حرف‌هاي آقاي انصاري را ردكردند. آقاي [علی] مشكيني، [رییس مجلس خبرگان]، ضمن دعا، از وضع فرهنگي كشور انتقادكرد. سپس من صحبت كردم و از وسعت حركت‌هاي ضددين و ضدانقلاب و نامساعدبودن فضاي‌كشور براي سرمايه‌گذاري و فرار سرمايه‌ها و مغزها، اظهارنگراني‌كردم و راه‌حل را در اتفاق و همدلي نيروهاي انقلاب دانستم.[2] آقاي [محسن] اراكي، [نماینده استان خوزستان]، از من خواست كه حزب جمهوري اسلامي را احيا كنم.
مجادله روسيه و اتحاديه اروپا با آمريكا، بر سر طرح و پاسخ ضدموشك و طرح جنگ ستارگان، ادامه دارد و مي‌گويند، اين اقدام آمريكا قراردادهاي سالت 1 و 2 را بي‌اثر خواهد كرد.
[1] – آيت‌الله ابوالقاسم خزعلي، عضو مجلس خبرگان رهبري، در دومين همايش سراسري مربيان عقيدتي سياسي بسيج، گفته بود: «دعوت عمومي حضرت امام (ره) در ريختن مردم به خيابان‌ها در بهمن 57 ، طي ارتباط ايشان از طريق فردي با امام زمان (عج) بوده است. در ابتدا، آيت الله طالقاني به امام گوشزد كرد كه در صورت اجراي اين حكم ممكن است افراد زيادي كشته شوند، ولي امام در پاسخ اعلام كردند که اين حكم را من از پيش خودم نگفتم، بلكه از طريق ارتباط با فردي از ناحيه امام زمان به من رسيده است. اگر اين حكم را امام اعلان نمي‌كردند و مردم به خيابان‌ها نمي‌ريختند، اكنون انقلاب به پيروزي نرسيده بود و امام نيز كشته مي‌شد. فردي كه اين پيام را از جانب امام زمان به امام رسانده بود، اكنون زنده است و من درتماسي كه اخيراً با اين فرد داشته‌ام، پيام را از او گرفته‌ام. اين فرد به من گفت كه در ملاقاتي كه با امام زمان داشته‌ام، ايشان فرموده‌اند حكومتي كه اكنون در دست روحانيان است، به دست خودم خواهد افتاد». منبع: خبرگزاری ایسنا، 15 بهمن 1379، کد خبر: 7911-01940
[2] – در بخشی از این سخنرانی آمده است: «به نظر من، اگر جلسات منصفانه‌اى باشد و وجوه قوم بنشينند و بحث بكنند، ممكن است به توافق‌هايى برسيم، براى اينكه وضع انقلاب و كشور را در مسير مناسب‌ترى داشته باشيم. من حدود يك سال قبل با آقاى انصارى در اينجا ملاقاتى داشتم. ايشان هم نظراتى را در اين زمينه‌ها ابرازكرد. جلسه خصوصى بود. نگرانى‌هايى را كه شما داريد، به صورت ديگرى من از ايشان شنيدم. يعنى مطمئناً خيال‌شان راحت نيست كه چرا وضع اين‌گونه است؟ حتى آقاى خاتمى كه اوايل امسال با ايشان ملاقات داشتم، (در ايام عيد) گفتند كه با مجموعه شرايطى را كه مى‌بينيم، كشور به طرف لائيك حركت مى‌كند. البته شايد ايشان اين‌گونه كه شما تحليل مى‌كنيد كه چرا لائيك مى‌شود، اين‌گونه تحليل نمى‌كند.
ايشان دليل ديگرى براى اين مى‌بينند. ولى به هر حال نگراني‌هاى فرهنگى، عقيدتى و اخلاقى كه شما مطرح كرديد، به نظرم بايد تا حدودى بپذيريم كه سير صعودى به طرف بهتر شدن نيست. به طرف منفى است. آقاى انصارى بُعد اقتصادى را گفتند. الان با شرايطى كه با اين قيمت نفت براى دولت پيش آمده است، مى‌تواند نقش خود را در حد تعادل در سرمايه‌گذارى‌ها عمل كند. اما در همان بُعد هم مسأله اين است كه مردم و جامعه بايد در امور اقتصادى، اشتغال و رونق دخيل باشند و آنها حركت كنند. دولت مبلغى را در نظر مى‌گيرد. همين برنامه سوم، را مثال بزنم. آقاى انصارى حتماً خوب مى‌دانند كه دو سوم اشتغال را براى بخش خصوصى و یک سوم اشتغال را براى بخش دولتى ديدند، كه آنها سرمايه‌گذارى كنند. به نظر من، حق انقلاب اسلامى به كلى در شرايط موجود در دنيا و كشور ضايع مى‌شود. انقلاب، حركت ارزشمندى داشت. نحوه پيروزى آن در دنيا بى‌سابقه بود. كشورى كه قدرت، پليس، ارتش، پول‌ها و حمايت‌هاى خارجى را هم داشت، مردم، جمهورى اسلامى ايجاد كردند. اين كار در دنيا نظيرى ندارد. با كمترين هزينه و با تعدادى زندانى و شهيد به اين پيروزى رسيديم كه نسبت به موفقيت خيلى كم بود. بعد هم انصافاً انقلاب اسلامى خوب عمل كرد. ديگران هم انقلاب كردند، شما افغانستان، عراق، سودان و ليبى را و يك مقدار عقب‌تر انقلاب كبير فرانسه را ببينيد كه مادر انقلاب‌هاى غربى است.
اين انقلاب باكمترين فشار بر توده مردم، راه خود را ادامه داد. تصفيه كم بود. بدنه دستگاه‌ها را نگه داشتيم. اردوگاه كار درست نكرديم. جنگ را به آن صورت اداره كرديم. با اينكه تجربه كشوردارى نداشتيم، بعد از جنگ وارد سازندگى شديم. شما الان كشور را مى‌بينيد كه كمبود بنيادى ندارد. آب، برق، گاز، مخابرات، جاده، بندر، حمل و نقل، صنايع‌سنگين، مواد اوليه و كارشناس داريم. دانشگاه‌ها به اين وسعت، توسعه پيدا كرده‌اند. مردم ما باسواد شدند. دشمنان سعى مى‌كنند، اين انقلاب الگو نباشد و در داخل هم مورد عشق و علاقه جوان‌ها و نسل جديد نباشد. متأسفانه در حال موفق شدن هستند. اين اشكال است و نمى‌توان بهگردنكسى انداخت. بايد مجموعه عوامل را با هم بررسى‌كنيم.
عصر هم در صحبت‌هاى آقاى انصارى اين كلمه بود، يك اجماع مركبى درست كرديم كه همه بگوييم اين انقلاب ناموفق بوده است و هر كسى به يك صورت مى‌گويد. يكى بُعد اقتصادى، يكى بُعد فرهنگى و يكى بُعد اخلاقى و مسايل ديگر را مى‌گويد. جوان‌ها به چه چيزى عشق داشته باشند؟ ما كه مى‌گوييم همه چيز بد شد! الان چه كسى از انقلاب دفاع مى‌كند؟ بحث اصلاحات هم كه مطرح مى‌شود، اين‌گونه تفسير مى‌كنند كه همه چيز خراب است و مى‌خواهيم درست كنيم. جريان سياسى كشور اين‌گونه شده كه گروه‌ها به جان هم افتادند و همديگر را نفى مى‌كنند. دشمنان هم خيلى خوب طراحى مى‌كنند.» رجوع کنید ←كتاب «هاشمي رفسنجاني، سخنرانی‌های 1379»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1401.
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
