بیایید به انتخاب مردم با «رأی دادن» یا «رأی ندادن»، گردن نهیم

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

با این که مردم روگردانی خود از رویه‌های موجود را با شرکت نکردن در دو انتخابات 1398 و 1400 تا حدود زیادی نشان دادند ولی بسیاری از منصب‌داران با وجود هشدار تند رهبری باز هم متنبّه نشدند و این بار سخت‌تر از گذشته با اعمال شدیدتر نظارت استصوابی از مرحله هیئت اجرایی شهرستان، بر روند محروم کردن مردم از “حق انتخاب کردن” و شایستگان از “حق انتخاب شدن” اصرار ورزیدند به گونه‌ای که عدم اقبال عمومی برای شرکت در انتخابات آینده عیانتر از خورشید نیمروز شده است.

خوشبختانه اصلاح‌طلبان که ماندن در میدان انتخابات را از اصول خدشه‌ناپذیر خود می‌دانستند و در این راه شاید به افراط هم گرائیده بودند و لذا به قول بعضی “در 88 با اکراه پشت نخست‌وزیر سابق که حداقل از لحاظ اقتصادی با آنها همخوانی نداشت، رفتند و 92 و 96 هم به کاندیدای اعتدالی که با طعنه، “نامزد عاریه‌ای اصلاح طلبان” خوانده می‌شد، روآوردند، ولی این اصرار بر “ماندن در میدان انتخابات به هر قیمت”؛ نه تنها سودی برای آنان که برای مردم هم نداشت و لذا خوشبختانه این بار “اقتدای به مردم و ماندن در کنار و همراه آنان” را پیش گرفته‌ و تا امروز قاطبه آنان با تحمّل همه طعنه‌ها و تندی‌ها، بر این طریق استوار مانده‌اند.

لازم به ذکر است که عنوان “جبهه اصلاحات” عنوانی حقوقی و مشخص برای احزابی است که رسما به این جبهه پیوسته‌اند و استفاده از این نام برای هیچ کسی بدون اجازه شورای مرکزی این جبهه، حقوقی، اخلاقی و پسندیده نیست ولی عنوان «اصلاح‌طلبی» عام است و هر کس می‌تواند از منظر خود مدعی آن گردد و هیچ شخص یا گروهی هم حق منع این نام‌گذاری را ندارد و مردم رشید ما خود به خوبی “اصلاح‌طلب واقعی” را از “اصلاح طلب بدلی” خواهند شناخت و از این بابت نباید اندوهی به دل راه داد.

از بین شخصیت‌های اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا تنها آقای «حسن روحانی» بود که برای حضور در میدان انتخابات و دعوت مردم به حضور، عزم جزم کرده بود و با ثبت نام خود و شناسایی و دعوت از محدودی شخصیت نیمه مستقل برای کاندیداتوری مجلس خبرگان و تشویق احزاب اعتدالی برای شرکت در انتخابات مجلس و لیست دادن، تلاش فوق العاده‌ای برای گرم کردن تنور این انتخابات داشت که خوشبختانه با دست ردّ اصحاب قدرت به سینه خودش و شخصیت‌هایی که به دعوت او ثت نام کرده بودند و ردّ صلاحیت غالب کاندیداهای بالقوه احزاب اعتدالی؛ انگیزه دعوت از او هم گرفته شد.

امروز که پرونده تأیید و ردّ صلاحیت‌ها تقریبا بسته شده، و برای مردم کاندیداهایی که به “کاردانی و توانمندی” آنان امید داشته و با اتکای به این امید، در صحنه انتخابات حضور یابند، در عرصه تأیید شدگان نیست، تندروهای صاحب منصب عزم جزم کرده تا با تمسک ابزاری به اسلام، امام زمان، شهدا و … اقلیت طرفدار خود را که بسیاری از آنان نیز نسبت به حضور در انتخابات مسأله‌دار شده‌اند، به حضور در میدان رأی دادن قانع سازد.

جمعی از دوستان اصلاح‌طلب هم با طعنه به شخصیت‌های اصلاح طلب و “شورای مرکزی جبهه اصلاحات”، تندروهای صاحب منصب را در این دعوت همراهی می‌کنند. باز هم تأکید می‌کنیم که عنوان “اصلاح طلبی” تیول هیچ گروه، دسته و جبهه‌ای نیست و هر کسی حق دارد خود را “اصلاح‌طلب واقعی” و غیر خود را “اصلاح‌طلب بدلی” بنامد ولی خواه ناخواه مردم که بحمد الله از آگاهی فوق العاده خوبی برخوردارند، خود قضاوت خواهند کرد.

ما ضمن ارج نهادن به تلاش همه کسانی که برای دعوت به حضور در میان رأی دادن، آستین بالا زده‌اند، حق خود می‌دانیم که اعلام کنیم این بار در کنار اکثریت مردم و همچون آنان دلیلی برای “رأی دادن” نمی‌یابیم بلکه “رأی دادن” را به ضرر کشور، مردم و نظام می‌دا‌نیم و امیدواریم دعوت کنندگان به حضور از هر نحله و گروهی که هستند، حق ما را هم در عدم حضور و عدم دعوت و بلکه دعوت به عدم حضور، به رسمیت بشناسند.

بیایید همگی دست به دست هم دهیم و هر کس ایده خود مبنی بر “1. رأی دادن، 2. دعوت به رأی دادن ، 3. رأی ندادن 4. دعوت به رأی ندادن” را با دلیل و منطق خود به سمع مردم برساند و به انتخاب واقعی مردم که به صورت حضور و رأی دادن یا عدم حضور و رأی ندادن ظهور می‌کند، احترام گذاشته و به رسمیت بشناسیم.

انتهای پیام