خاطرات هاشمی ۳۰ بهمن سال 79 | صحبتی خصوصی درباره‌ی پياده‌کردن الگوی حكومت علی (ع)
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۳۰ بهمن سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
يكشنبه 30 بهمن 1379 | 24 ذيعقده 1421 18 فوريه 2001
با معاونان مركز تحقيقات [استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام] جلسه داشتيم. بيشتر وقت، درباره اوضاع كشور و انتخابات و راهكارها گذشت و گزارشي از آقاي دكتر [حسن] روحاني، [رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک]، درباره راه افتادن شبكه اينترنت مركز و مجله راهبرد شنيديم.
عصر، مديران برنامه‌هاي سال امام علي (ع) و ستاد [بزرگداشت] غدير آمدند. آقاي [محمود] محمدي عراقي، [رئیس سازمان تبلیغات اسلامی]، گزارش‌كارها و ادامه برنامه‌ها را داد و درخواست كردند كه در كنگره بين‌المللي براي حضرت علي (ع) و كنگره بزرگداشت علامه اميني، شركت كنم. من هم دربارة علي (ع) و تكيه بر عدالت همه جانبه ايشان، سخنراني كردم.[1] در جلسه خصوصي گفتم، برنامه‌ها عمدتاً تئوريك و تبليغاتي بوده و به‌جا بود كه برنامه‌هاي كاربردي هم براي پياده شدن الگوي حكومت علي (ع) داشتيم. آدرس سايت اينترنتي امام علي (ع) را كه تأسيس كرده‌اند، دادند. شب، آن را در اينترنت ديدم. خوب است؛ به فارسي و عربي و انگليسي است.
آقاي [محمدعلی] شرعي، [مدیر حوزه‌های علمیه خواهران] آمد.گزارشي از كارهاي جاري و انجام شده در حوزه [علمیه قم] را گفت و براي گرفتن وام براي دانشگاه [علوم پزشکی] فاطميه كمك خواست. از وزارت علوم، به‌خاطر تحريكات در مسأله دانشجويان فاطميه، گلايه دارد.
چندين كشور، حمله آمريكا و انگليس به عراق را محكوم كرده‌اند و آمريكا از تركيه خواسته كه با آن كشور در برنامه سرنگون‌كردن صدام، همكاري نمايد. بحث بر سر مسأله بحرين، در رسانه‌هاي جهاني وسيع است. 98 درصد مردم، رأي به رژيم سلطنت مشروطه داده‌اند، ولي خيلي از ناظران فكر مي‌كنند، با توجه به شيعه‌بودن اكثريت مردم بحرين، مشكل است كه بتوانند انتخابات آزاد، براي مجلس داشته باشند. درگيري‌ها در مركز و شمال شرق افغانستان، بين طالبان و جبهه متحد اسلامي، اوج گرفته است و طالبان، شهر باميان را پس‌گرفته‌اند.
عفت به طور ناشناس، به مراسم جشن دسته‌جمعي ازدواج دانشجويان رفته بود كه بناست براي 14 هزار زوج در يك هفته مراسم باشد؛ از برنامه آنها انتقاد دارد.
[1] – در بخشی از این سخنرانی آمده است: «على(ع) در زمان پيامبر(ص)، تحت‌الشعاع شخصيت پيامبر(ص) بودند. خودشان هم نمى‌خواستند مطرح باشند. تعبير «انه عبد عبيد محمد» مبالغه نيست، واقعيتى را مطرح مى‌كند. پيامبر(ص) عقل اول است و به مبدأ آفرينش مرتبط است. از وجود پيامبر(ص) است كه شخصيت‌هايى مثل حضرت على(ع) رشد مى‌كنند. در زمان پيامبر(ص)، ايشان به عنوان شخصيت ممتاز دنياى اسلام شناخته مى‌شدند، اما نقاط برجسته‌اى كه بنا بود از وجود على(ع) روشن شود، بعد از پيامبر(ص) بايستى در جامعه بروز مى‌كرد. متأسفانه اين فرصت تاريخى به ايشان داده نشد، ولى باز در همان شرايط از على(ع) آثارى مانده كه آنها براى ما كافى است. در زمان پيامبر(ص) شجاعت، ايثار و مردانگى ايشان ظهور كرد. بعد از پيامبر(ص)، مسأله عدالت در زندگى ايشان ظهور كرد و على(ع) در تاريخ تبلور عدالت شد. يكى مسأله موالى و غيرموالى بود كه يك نقطه چركين در تاريخ صدر اسلام است. تفاوتى بين موالى گذاشتند؛ يعنى آنهايى كه از اعراب نبودند، شهروند درجه دوم شناخته مى‌شدند.
در جامعه صدر اسلام و در زمان پيامبر(ص)، به خاطر صراحت قرآن و عمل پيامبر(ص) چنين چيزى نبود. بعد پديده زشت شهروند درجه يك و درجه دو پيش آمد. به غير عرب‌ها اگر ايرانيها، روس‌ها، ترك‌ها و هر كس ديگر مسلمان مى‌شدند، شهروند درجه دوم بودند. على(ع) با اين تبعيض مخالف بودند. اين قسمت از تاريخ صدر اسلام بحث بسيار مهمى دارد. بعد خلفا نگذاشتند كه اين مسايل در تاريخ باز شود. عرب‌ها، قرن‌ها مى‌خواستند امتياز خود را حفظ كنند و على(ع) بودند كه براى اولين بار در مقابل اين حركت ايستادند و هر جا علامتى از تبعيض مى‌ديدند، در مقابل آن مى‌ايستادند. همين باعث شد كه يكى از جاهايى كه به على(ع) علاقه‌مند شدند، ايرانى‌ها بودند.» رجوع کنید ←كتاب «هاشمي رفسنجاني، سخنرانی‌های 1379»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1401.
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
