صعودی خاص: صعود فنیِ زمستانه به قله پسندِکوه

صعودی خاص: صعود فنیِ زمستانه (یکروزه) به قله پسندِکوه از یال میچکار در گذر از تیغه‌های گُرده‌ای کَندِل‌ِکوم – تِجَک – پیازِکوم و میامی

اشاره: در این برنامه‌، «یال میچکار» (یال روبروی کمپ کوهنوردی ونداربن) بعنوان مسیر صعود زمستانه یکروزه به قله ۴۰۰۰متری پسندکوه در منطقه علم‌کوه برگزیده شد که متاسفانه برخی از کوهنوردان بی‌مسئولیت آنرا با نام جعلیِ «یال درختی» به جامعه کوهنوردی ایران معرفی کرده‌اند! فرود ریسکیِ این برنامه نیز از مسیر «دره نفت‌چاک» صورت گرفته که ماهیت ریسک‌های آن با ریسک‌های فنیِ مسیر صعود به‌کلی متفاوت است. از آغاز مسیر صعود (کمپ ونداربن – ۲۲۰۰متر) تا ارتفاع ۳۰۵۰متر (قله فرعی و کله‌قندی کَنِدِلِ‌کوم) پیمایش، معمولی بوده است ولی از ارتفاع یادشده تا قله‌ی پسندکوه (۴۰۰۰متر) و در گذر از تیغه‌های گُرده‌ای تِجَک، پیازِکوم و میامی؛ صعود، فنی و بصورت فری‌سولو (آزاد-انفرادی) بوده است. یعنی دو همنورد نه در شکل هم‌طناب و نه سرطناب زیر حمایت یکدیگر نبوده‌اند. حجم باورنکردنی برف در چهار سوی مسیر صعود شامل دره کل‌بزان، پایین‌دره، دره لِشتِرکاک و دره نفت‌چاک و تخلیه نشدن آنها در شکل بهمن ما را بر آن داشت تا از میان آن چهار دره، مسیر نفت‌چاک را برای فرود برگزینیم زیرا دامنه‌های زیر تیغه‌های میامی و پیازکوم به پایین از حجم برف بسیار کمتری برخوردار بود.

🔶جزئیات برنامه:
۱. زمان اجرا: جمعه – ۴ اسفند ۱۴۰۲
۲. مبداء حرکت: کمپ کوهنوردی ونداربن کلاردشت (۲۲۰۰متر)
۳. نوع صعود: فنی
۴. سبک صعود: آلپاین (سبکبار)
۵. مسیر صعود: یال میچکار
▪️توضیح: ماهیت مسیر زمستانه صعود به پسندکوه (از یال میچکار)؛ از مسیر تابستانه آن به‌کلی متفاوت است. یعنی از ارتفاع ۳۰۵۰متر به‌بعد به‌دلیل خطر ریزش بهمن به‌هیچ وجه نمی‌شود وارد مسیر تابستانه شد و حتما باید مسیر فنی (گرده تیغه‌ای) را برگزید.
۶. کل مسافت پیموده شده: ۱۴کیلومتر
۷. مدت‌زمان صعود: ۷/۵ساعت (حرکت از مبداء: ۰۵:۰۰بامداد، زمان رسیدن به قله: ۱۲:۳۰ظهر)
۸. مدت‌زمان توقف روی قله: یک‌ساعت (همراه با استراحت، ریکاوری و ثبت تصاویر)
۹. مسیر فرود: دره نفت‌ِچاک
۱۰. مدت‌زمان فرود: ۴/۵ساعت (حرکت از قله: ۱۳:۳۰، زمان رسیدن به کمپ ونداربن: ۱۸:۰۰)
۱۱. میانگین ارتفاع صعود شده در یک‌روز: ۱۹۱۰ متر
۱۲. شرایط جوی: آرام – آفتابی
۱۳. برفکوبی: بسیار سنگین (چه صعود و چه فرود)!
۱۴. میانگین سرعت وزش باد در کل مسیر: حدود ۵کیلومتر بر ساعت (عمدتا با جهت غربی)
۱۳. کمترین دمای قابل لمس روی قله: منهای ۱۰درجه سانتیگراد

با همنوردی: ایمان امین‌نژاد (تصویربردار و مدیر فنی) و کوروش برارپور (سرپرست)

پ. ن ۱: تیم‌های هیمالیانوردی ایران معمولا جهت آماده‌سازی ذهنی، فنی و فیزیکی خود برای صعودهای برون‌مرزی‌شان؛ مسیر صعود اشاره‌شده در بالا را در برنامه‌هاشان می‌گنجانند.

پ. ن ۲: داده‌های حاصل از پایش زمستانه‌ی این برنامه از وضعیت یخچال‌های طبیعی منطقه علم‌کوه جهت بررسی و تحلیل از وضعیت پویایی و سرزندگیِ آن یخچال‌ها (و کلا اکوسیستم منطقه علم‌کوه) در اختیار مرکز پژوهشیِ علم‌کوه‌شناسیِ بنیاد توسعه پایدار ایران قرار داده شد.

پ. ن ۳: ایده‌ی راهنمای مثبت همنوردان این برنامه عبارت بود از: “اجازه دهیم تا صعودهامان توانایی‌های ما را فریاد بزنند”.

انتهای پیام