خاطرات هاشمی ۱۶ اسفند سال ۷۹ | بازداشت معترضان در تظاهرات کارگران

انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱۶ اسفند سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:

سه‌شنبه 16 اسفند 1379  |  10 ذيحجه 1421                         6 مارس 2001

ديروز در مراسم رَمي‌جَمَرات[1] در مني، 45 نفر از حجاج، در اثر ازدحام و بي‌نظمي، تلف شدند؛ 33 زن و 12 مرد. قبلاً هنگام بازديد از مركز تحقيقات خدمات حج در عربستان، تذكراتي دربارة حُسن اداره مسأله رمي‌‌جمرات و ايجاد نظم، به مسئولان عربستان داده بودم؛ متأسفانه كوتاهي مي‌كنند. دو سال پيش هم حدود 100 نفر آنجا تلف شدند. به خاطر روابط خوبي كه عربستان با بسياري از كشورهاي اسلامي دارد، اين مسأله تبديل به يك بحران سياسي نمي‌شود.

ديروز در تهران و اصفهان، جريان تظاهرات‌ كارگران براي مشكلات‌ كارگري و تقاضاي نرخ مزد به مرحله جديدي رسيد. در اصفهان درگيري بود و جمعي مجروح و بازداشت شدند. مدتي است، به خاطر ركود اقتصادي و وضع نامساعد توليد، فشار زيادي روي بخشي از كارگران است.

براي اقامه نماز عيد قربان، به دانشگاه تهران رفتم. خطبه‌اي در مورد عيد [قربان] و خطبه‌اي در مورد مبارزه با فقر، با استناد به عمل و كلام علي(ع)، به مناسبت سال امام علي، ايراد كردم.[2] سال‌ها، اقامه نماز عيد قربان نداشتيم. از اول انقلاب تاكنون، 12 نماز اقامه شده؛ يك بار من، يك بار آقاي [محمد] امامي‌ كاشاني در سال گذشته و هفت بار آيت‌الله خامنه‌اي. امسال ستاد [برگزاری] نماز جمعه، تصميم گرفت كه به نماز عيد قربان، اهميت بدهد و من از رهبري پرسيدم، چرا به نماز نمي‌روند. گفتند، سال‌هاي‌ گذشته، شركت مردم كم بود و كم‌كم ترجيح داده شد كه نباشد؛ قرار شد با تبليغ بيشتر، اين بار من بروم.

وسط خطبه دوم، براي پخش مستقيم افتتاح ضريح نوساز امام رضا (ع)، با حضور رهبري، پخش خطبه از تلويزيون كه به صورت مستقيم بود، قطع و سئوال‌انگيز شده است. قبل از نماز گفتم، سوره اعلي و شمس را روي ورقه‌اي به من بدهند كه در حال نماز عيد، از رو بخوانم؛ اشتباهي به جاي سوره شمس، سوره تكوير را آماده كرده بودند؛ خوب شد كه متوجه شدم و اصلاح شد. ظهر، بچه‌ها جمع بودند.

[1] – رَمْیِ جَمَرات، پرتاب سنگ‌ریزه‌ها به سوی نماد شیطان، از اعمال واجب در مناسک حج است.

[2] – در بخشی از خطبه اول آمده است: «مردم در طول تاريخ به مناسبت‌هايى كه براى آنان ارزشمند است و به بهانه‌هاى مختلف، عيد مى‌گرفتند. در عيدها، معمولا اجتماعات و برنامه‌هايى بوده است. اسلام در برخورد با اين مسأله، اين عرف خوب بشريت را در نظر گرفته است. معمولاً به صورت تنفيذى عمل كرد؛ يعنى از سنت اصيل عيد پيروى كرد. وقتى كه پيغمبر (ص)  مبعوث شدند، در خود جزيره ‌العرب، يا همه ملل و نحلى كه بودند، اعياد زيادى داشتند. مسيحيان، يهوديان و بت‌پرست‌ها، اعياد خاص خودشان را داشتند. پيامبر با هيچ عيدى مخالفت نكرد. هر ملتى عيد خود را داشت. اما دو، سه كار مهم كرد؛ وقتى كه به مدينه آمدند، به تدريج دو عيد بسيار بزرگ را در جامعه اسلامى ترتيب دادند كه عيد فطر و عيد اضحى است. ديگران را هم آزاد گذاشتند تا اعياد خود را انجام دهند. مسلمانان بعداً كه با ملل غيرعرب مواجه شدند، با اعياد آنها مخالفت نكردند؛ حتى اعياد داراى جنبه مثبت را از حالت خاص بيرون مى‌آوردند و عمومى مى‌كردند كه نمونه آن عيد نوروز است.» رجوع کنید ←كتاب «هاشمي‌ رفسنجاني، خطبه‌های 1379»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1401.

منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»

انتهای پیام