پوست موز مخبر شکست خورده
روزنامه جهان صنعت نوشت: روزی که اسم محمد مخبر به عنوان معاون اول رییسجمهوری سیدابراهیم رییسی منتشر شد بسیاری از آگاهان شگفتزده شدند که چطور کسی که مدیریت یک بنگاه اقتصادی حکومتی تنها افتخار بزرگش است برای معاونت اولی انتخاب شده است. بعدها که رییس دولت سیزدهم با صراحت مقام فرماندهی اقتصادی دولت را به او واگذار کرد شگفتیها بیشتر شد. کارنامه و سابقه و دیدگاههای مبهم او نسبت به اداره اقتصاد کشور در کلانترین سطح و البته اصرار رییسجمهوری بر نگرانیها افزود و شهروندان به انتظار نشستند تا مخبر راهبرد خود را برای نجات اقتصاد کشور از بحرانها ارائه دهد. حالا که سی ماه از آن روزها گذشته و دولت سیزدهم بیشترین دوران فعالیت خود را پشت سر گذاشته است معلوم میشود معاون اول رییس دولت و نیز فرمانده اقتصادی دولت هیچ برنامهای برای اداره کشور نداشته و ندارد. وعده او برای تثبیت قیمت دلار به مدت دو سال در سقف ۲۸۵۰۰ تومان در همان ماه نخست رنگ باخت و قیمت دلار به بیشتر از ۶۰ هزار تومان رسیده است. سازمان مالیاتستانی کشور با رفتارهای تند خود به دولت انتقاد دارد که تورم میسازد و مالیات میستاند و کشتی تجارت خارجی به خشکی نشسته و کسری تراز تجاری خودنمایی میکند.اختلال در سازمان اقتصادی دولت که با بگیر و ببندهای پرشمار اجرایی میشد و قیمتگذاریهای دستوری که با انتقاد فعالان اقتصادی مواجه شده است از سر سیاستهای مبهم و بدون برنامهریزی است که سهم مخبر به عنوان فرمانده اقتصادی در آن قابل اعتناست. حالا اما محمد مخبر که روزگار را سخت و توفان بلا را نزدیک میبیند نزد مدیران برخی اصناف رفته و از آنها میخواهد در این روزها بازار را اداره کنند و اعترا ف میکند دولت سیزدهم توانایی اداره اقتصاد و بازار را ندارد. این اعتراف دیرهنگام فرمانده اقتصادی دولت سیزدهم با تفسیرهای گوناگون روبهرو شده است. گروهی باور دارند این یک ترفند و انداختن پوست موز زیر پای اصناف و بازاریان است؛ به این معنی که همه رخدادهای پس از این در بازار کالا، در بازار طلا و سکه و ارز و خودرو و… بر دوش اصناف میافتد و شهروندان حواسشان از دولت پرت میشود. اگر اصناف بدون اینکه اختیارات خاصی از دولت بگیرند زیر تیغ مهار بازار در این روزها بروند باید گفت روی پوست موز راه رفتهاند و احتمال زمین خوردنشان بیشتر از پیش میشود. گروهی هم باور دارند رفتار و گفتار محمد مخبر و اعتراف به شکست او نتیجه حتمی سیاستهای پر از تناقض دولت در حوزه اداره اقتصاد است و این اعتراف به شکست نباید بدون دنباله و تنها به همین روزهای خاص باشد. شکست دیرهنگام یا انداختن پوست موز زیر پای اصناف پیامدهایی دارد که باید پذیرفته شود.