حیات چگونه آغاز شد؟

هادی صمدی، مدرس فلسفه در کانال تلگرامی خود (تکامل و فلسفه) مطلبی درباره‌ی حیات نوشته‌است که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید.

«از معماهای علم چگونگی آغاز حیات است. نظریه‌های متنوعی وجود دارد که از معروف‌ترین آنها «فرضیه‌ی جهان آر.ان.ای» است. مطابق این فرضیه قبل از پیدایی نخستین تک‌سلولی‌ها، آر.ان.ای‌هایی با قابلیت همانندسازی وجود داشته‌اند.

در مقاله‌ای که با حمایت ناسا در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم [امریکا] منتشر شده شواهدی گزارش شده که این فرضیه را تقویت می‌کند. در زیر شرح خبر را می‌بینید.

طرح مسئله: نظریه‌ی داروین توضیح می‌دهد که وقتی نخستین تک‌سلولی‌ها شکل گرفتند چگونه جهان زیستی از طریق فرایندهای تکاملی تنوع یافت. اما داروین به ما نمی‌گفت که حیات چگونه آغاز شده است. با این حال، تکامل‌دانان بعدی در قرن بیستم تلاش کردند که سازوکارهای تکاملی را برای شکل‌گیری حیات بر روی زمین نیز به‌کار گیرند.

در اَشکالِ رایجِ تکامل، زادگانِ موجودات زنده خصیصه‌هایی را از والدین خود به ارث می‌برند. هرچند این توارث عموماً کامل نیست و با «خطاهایی» همراه است اما آن‌قدر کامل است که خصیصه‌های کارآمد حفظ شوند. در نتیجه، زادگان به والدین شباهت دارند، و در جنبه‌هایی نیز با آنها متفاوت‌اند. توارث و تنوع، هر دو برای انتخاب طبیعی لازم‌اند.

حالا اگر قرار باشد برای تولیدمثل، در جهانِ پیشاسلولیِ مملو از آر.ان.ای‌ها، تبیینی تکاملی عرضه کنیم باید توضیح دهیم که اولاً چگونه آر.ان.ای در این جهان همانندسازی می‌کرده و ثانیاً این همانندسازی در مواردی کامل نبوده و به تنوع‌های جدید، اجازه‌ی شکل‌گیری می‌داده است. قسمت دوم مشکل‌ساز نبوده است؛ زیرا وجود خطا در همانندسازی اجتناب‌ناپذیر است. از زمان عرضه‌ی این نظریه، طی شش دهه‌ی گذشته، مشکل اصلی در بخش نخست وجود داشته است: اینکه چگونه ممکن است همانندسازی آر.ان.ای به میزانی کم‌خطا باشد که طی زمانی کوتاه و با چندبار همانندسازی به‌طورکلی تبدیل به توالی‌های جدیدی نشود و کارکردهای اولیه را به مقدار زیادی حفظ کند؟

راه‌حل: مقاله‌‌ی جدید از طراحی نوعی ریبوزوم خبر می‌دهد که قادر است این کار را انجام دهد. بنابراین این یافته نشان می‌دهد که انتخاب طبیعی چگونه می‌توانسته در جهان آر.ان.ای کار کند. اکنون مکانیسمی داریم برای توضیح اینکه چگونه یک آر.ان.ای کوچک می‌تواند خود را به نحوی نسبتاً کامل بازتولید کند.

اهمیت این یافته: اگر مدل عرضه شده در این مقاله در عمل و در محیط آزمایشگاهی کار کند اولاً گام مهمی است برای تبیین چگونگی آغاز حیات؛ و ثانیاً گامی برای خلق حیات در محیط آزمایشگاهی خواهد بود.
حالا دیگر آغاز پیدایی حیات بر روی زمین کمتر رازآلود است و تبیین‌های طبیعی‌گرایانه‌ی قوی‌تری در اختیار داریم.»

انتهای پیام