دعوای قدیمی بر سر اعلامیه‌های دولتی در چهارشنبه سوری
سرویس مجله، انصاف نیوز: چهارشنبه سوری از جشن‌های ملی ایرانیان است که با محوریت عنصر آتش، از دوره زرتشتیان به یادگار مانده است اما از اوایل دهه 1350، مواد محترقه هم به جشن آتش راه یافت و همین پای دستگاه‌های حکمرانی را به یک جشن ملی – مردمی باز کرد.
ورود حکمرانی به جشن چهارشنبه سوری با سیاست‌گذاری درباره ابعاد مجاز آتش‌افروزی و مواد مجاز و اعلام ممنوعیت‌ها همراه بود.
مثلا سه‌شنبه 14 اسفند 1352، علی‌اصغر امیرانی، سردبیر مجله خواندنیها، نوشت: «شنیدم امسال هم مانند سال گذشته و هر سال، مسئولان کار آتش‌افروزی در شب چهارشنبه سوری و در کردن ترقه و حتی ساخت آن را ممنوع اعلام کرده‌اند. این‌کار و ممنوعیت‌هایی نظیر آن تا آن‌جا که از روی دل‌سوزی و به منظور نگاه‌داری محیط زیست و حفظ جان کودکان از خطر انفجار می‌باشد، قابل ستایش است و شایسته تقدیر ولی ایت سکه روی دیگری هم دارد که روی اساسی و اصل کاری است.»
امیرانی که یکی از مبتکرترین روزنامه‌نگاران عصر خود بود، با این عبارات «اگر قرار باشد یک‌سال چهارشنبه سوری را سوت و کور کنیم» یا «آنان که به نفع بته که علف مرده‌ای بیش نیست، اعلامیه صادر می‌کنند» اعتراض خود را به سیاست‌گذاری دولتی در چهارشنبه سوری اعلام کرده بود.
آن روزها بحث درباره بوته و کاج بالا گرفته و به موضوع یک کش‌مکش رسانه‌ای تبدیل شده بود.
ماجرا از این قرار بود که دو هفته مانده به چهارشنبه آخر سال 1352، سازمان جنگل‌بانی و مراتع اطلاعیه‌ای داد و از ممنوعیت قطع خارها و بوته‌های بیابانی خبر داد و تهدید کرد که با متخلفان برخورد سختی خواهد شد.
این موضوع مورد توجه روزنامه مردم قرار گرفت و ضمن استقبال از آن، بی‌اعتنایی سازمان جنگل‌بانی و مراتع نسبت به قطع درخت‌های کاج در ایام کریسمس را مورد انتقاد قرار داد.
روزنامه مردم نوشت: «سازمان جنگل‌بانی و مراتع با صدور اعلامیه‌ای نشان داد که بیشتر از هر کس به فکر روزهای سنتی است و به همین خاطر از حالا به یاد روز چهارشنبه سوری افتاده و طی اعلامیه‌ای هشدار داده که اگر کسی بوته خار بیابان‌ها را بکند و بیاورد شهر بفروشد که خلایق آن را آتش بزنند و مراسم چهارشنبه سوری را برگزار کنند به پرداخت جریمه و 10 روز زندانی محکوم خواهد شد. جنگل‌بانی گارد جنگل را هم بسیج کرده تا افرادی که به بوته‌های بیابان چشم‌زخمی می‌رسانند دستگیر کنند و تحویل دستگاه قضا بدهند که به سزای عمل خود برسند و به درختان و فضای سبز هم تجاوزی نشود.»
ستون‌نویس روزنامه مردم در ادامه نوشت: «به نظر ما جنگل‌بانی وظیفه قانونی‌اش را انجام داده و اگرچه چهارشنبه سوری یک رسم ملی است اما مهم‌تر از چنین مراسم، درخت‌ها و بوته‌های مملکت هستند. منتها هر چه دوره روزنامه‌ها را زیر و رو کردیم که ببینیم سازمان وظیفه‌شناس جنگل‌بانی و مراتع ایام کریسمس و ژانویه هم اعلامیه‌ای داده‌اند که به قطع‌کنندگان درخت‌های کاج باشد، اثری از چنین اعلامیه و اطلاعیه‌ای ندیدیم. چیز مهمی نیست ظاهرا مسئولان جنگل‌بانی در آن موقع رفته بودند تعطیلات ژانویه و نبوده‌اند که اعلامیه بدهند.»
این کش‌مکش رسانه‌ای که 50 سال پیش سرافتاد، چند نکته دارد؛ این‌که بر خلاف تصور، قدمت ترقه‌بازی در چهارشنبه سوری به قبل از انقلاب می‌رسد و این‌که اطلاعیه و سیاست‌گذاری دولتی برای چهارشنبه سوری هم از دوره پهلوی آغاز شده بود.
انتهای پیام
کریسمس در ایران جایی ندارد که به خاطر دختر علی دایی وچند نفر دیگر بیانیه دهد که آنها هم کاج هایشان را شاید از فرانسه سفارش دادند