پست گرفتن رفیق رئیس فدراسیون برای جلوگیری از افسردگی!
رشته المپیکی سه گانه در شرایط خوبی به سر نمی برد زیرا حرکتی که نشان از پیشرفت این رشته داشته باشد را مشاهده نمی‌کنیم ، فدراسیون هم تبدیل به مکانی شده که رفیق رییس فدراسیون برای جلوگیری از افسردگی یا بیکار شدن صاحب پست می شود.
به گزارش ایسنا، بحث رئیس فدراسیون سه‌گانه با دبیر پیشین خود مبنی بر اینکه او استعفا کرده یا به دلیل ترک محل کار از سمت خود عزل شده است، در نهایت باعث شد فدراسیون سه‌گانه بیانیه ای را در پاسخ به شلال نژاد (دبیر فدراسیون) صادر کند که موارد مطرح شده در این بیانیه جای بررسی دارد.
یکی از موارد مطرح شده توسط محمدعلی صبور رییس فدراسیون سه‌گانه این بود که شلال‌نژاد (دبیر پیشین فدراسیون) از ابتدای سال جاری پس از 5 روز مرخصی دیگر به فدراسیون مراجعت نکرده است. مشخص نیست اگر واقعا چنین اتفاقی افتاده چرا رئیس فدراسیون بعد از گذشت 100 ماه از سال تازه به این فکر افتاده که تکلیف پست دبیری فدراسیون را مشخص کند؟
مهمتر از آن در این بیانیه آمده است :” شلال‌نژاد با وجود نداشتن هیچ‌گونه تخصص و سابقه مدیریتی ورزشی، صرفاً به دلیل قدمت آشنایی و دوستی با ریاست فدراسیون و جلوگیری از افسردگی و بیکاری دوران پس از بازنشستگی دعوت به همکاری شده است که متاسفانه در مدت حضورش نتوانست به ظرفیت های لازم مدیریتی رسیده و خود ترجیح داده این رابطه را قطع نمایند.”
اکنون این سوال پیش می‌آید رئیس فدراسیون بر چه مبنایی پست کلیدی مثل دبیری یک فدراسیون المپیکی را برعهده کسی گذاشته که اکنون اعلام می‌کند تخصص و سابقه مدیریتی ورزشی نداشته است؟ از همه مهمتر فدراسیون یک رشته المپیکی که آینده بسیاری از ورزشکاران در گرو تصمیماتی است که افراد مسئول در آن می گیرند چرا باید محلی باشد که رئیس فدراسیون دوست خود را برای اینکه افسرده یا بیکار نباشد صاحب پست و مقام کند؟
البته رشته سه‌گانه جدا از حواشی داخلی که این روزها در فدراسیون دارد و رفت‌وآمد مکرر افراد در پست‌های مختلف، در بخش اعزام‌ها و برگزاری مسابقات به هیچ‌وجه خوب عمل نکرده و با مشکل روبروست. سه‌گانه‌کاران در طول سال تنها دو اعزام برون‌مرزی ( مسابقات قهرمانی آسیا در اردیبهشت و مسابقات غرب آسیا در آذرماه) داشته‌اند. لیگ برتر هم برگزار نشد و اکنون هم هیچ خبری از برگزاری اردوها حداقل برای مسابقات قهرمانی آسیا 2017 نیست. در کنار این مسائل، شاهد کنار رفتن ملی‌پوشان سه‌گانه هستیم آن هم در شرایطی که همین ورزشکاران که تجربه‌ای به دست آوردند ستون‌های رشته نوپای سه‌گانه به حساب می‌آیند.
نکته جالب اینجاست که امثال این فدراسیون به مسئولان ورزش اعتراض دارند چرا تنها به رشته‌های مدال‌آور توجه ویژه می‌شود. وقتی یک رشته المپیکی مثل سه‌گانه برنامه تاثیرگذاری که نشان از پیشرفت این رشته باشد را ارائه نمی‌کند و حرکت خاصی انجام نمی‌دهد طبیعی است که نگاه‌ها به سمت رشته‌های دیگر می‌رود. البته در این میان از وزارت ورزش هم انتظار می‌رود نظارت بیشتری بر روی چنین فدراسیون‌هایی داشته باشد تا مشخص شود خروجی آنها در این چند سال چه چیز بوده است؟ واقعا نظارتی بر روی اینکه چه کسانی در فدراسیون‌ها پست می‌گیرند، انجام می‌شود؟ چرا رئیس فدراسیون می‌تواند دوست خود را برای اینکه افسرده نشود صاحب پست و مقام کند؟
اگر مسئولان انتظار دارند پیشرفت در رشته‌های المپیکی دیگر بیشتر شود و ورزش تنها به چند رشته محدود و مدال‌آور متکی نباشد باید نظارت بیشتری بر روی فدراسیون‌ها انجام دهند و دقت‌نظر بیشتری در مورد بازدهی آنها و افرادی که صاحب پست و مقام می شوند، داشته باشد.
انتهای پیام
