نماهنگ دختران ایران انعکاسی از اعتراضات زن، زندگی، آزادی در تولیدات هنری!

علی نیلی، انصاف نیوز: پس از انعکاس اعتراضات سال گذشته در لیست‌های انتخاباتی، با انتشار نماهنگ دختران ایران می‌توان به وضوح از انعکاس اعتراضات زن، زندگی، آزادی در تولیدات هنری هم سخن گفت و نشان داد آن اعتراضات به شکلی آشکار برداده‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داشته است.

در یک‌سال اخیر چند جمع‌خوانی زنانه توسط چهره‌های مشهور منتشر شده است که بسته به مضمون، موضوع و موضع نقش‌آفرینان خود، واکش‌های متعددی را در مردم و مسئولان در پی داشت. جدیدترین این تولیدات، جمع‌خوانی «دختران ایران» است که با حضور تنی چند از زنان بازیگر، الیکا عبدالرزاقی، مریم مومن، یکتا ناصر، متین ستوده، محیا دهقانی، نگار نیک‌دل و صبا محمدی ساخته و منتشر شده است:

ویژگی نماهنگ دختران ایران که به مناسبت نوروز 403 منتشر شده، این است که به روشنی تلاش دارد در چارچوب قوانین و مقررات نوشته و نانوشته حاکم بر سینمای ایران قرار گیرد، از فرمول نتیجه‌بخش استفاده از عناصر فرهنگ عمومی غیررسمی تبعیت کند و ضمن جلوه‌گری تماما زنانه خود، خط قرمزها عبور نکند. بنابراین بازیگران هم لباس‌های سنتی بر تن دارند که لایه‌لایه و به شدت پوشیده است، هم پلی‌استیشن بازی می‌کنند. هم از اسب سیاه ترکمن حرف می‌زنند و هم از فِراری و بنز. هم تپانچه قجری دست می‌گیرند و هم گوشی آیفون. هم پای سماورند و هم روی جلد مجله مد ووگ!

حاصل کار، یک تولید هنری متفاوت است که بسته به سلیقه افراد، مورد علاقه مخاطب قرار می‌گیرد یا پسند نمی‌شود اما پیام نهفته در پس انتشار نماهنگ دختران ایران همین واقعیت جاری و سهل و ممتنع است؛ دختران ایران در گذار بین سنت و مدرنیته در حال آزمایش‌های مدام هستند؛ نه هنوز کاملا برکنده از سنت و نه تا کنون پیوسته تمام به مدرنیسم. این مسیر سخت، این انتخاب و آزمایش مدام، هزینه‌بر و انرژی‌بر است و تلفاتی چون از خودبیگانگی می‌دهد. حال اگر جامعه این تلاش‌ها، این مبارزه سخت برای انتخاب‌های مدام را نمی‌بیند و از آن تجلیل نمی‌کند، حق ندارد سنگ پا و سد راهش شود. این را شاید بتوان تمام حرف تمام دختران ایران دانست که حالا رساتر از همیشه به گوش می‌رسد.

پیام نهفته در پس انتشار نماهنگ دختران ایران تلاش آشکار گروه‌های مختلف اجتماعی برای ارتقای جایگاه زنان در ایران امروز است که آن را می‌توان نتیجه مستقیم حوادث پاییز 401 دانست. به عبارت دیگر اعتراضات زن، زندگی، آزادی بر همه شئون حیات جمعی ایرانیان تاثیر گذاشته و حالا محصولات این تاثیر، یک به یک منتشر می‌شوند و از مردم بازخورد می‌گیرند.

این نماهنگ با دکلمه جاودانه احمد شاملو از سروده خودش، «دختران دشت» آغاز می‌شود: دخترانِ دشت! دخترانِ انتظار! دخترانِ امیدِ تنگ در دشتِ بی‌کران، و آرزوهای بی‌کران در خُلق‌های تنگ… و بعد پیام ساده و مستقیم‌ش را می‌دهد: «غم برو، شادی بیا. فقر برو، روزی بیا. زر و زار و فس و بی‌حس برو، سرخ بیا.  ناخوش‌احوال برو، خوش و خوش و خوش و خوش بیا. خوشا من، خوشا تو، خوشا چارشنبه سوری…»

بله، پیام نماهنگ ساده است اما عمیق‌تر که به آن نگاه کنیم، همین آرزوی حال خوب و خوش مطالبه بخش بزرگی از زنان این سرزمین از جامعه‌شان بوده در یک بازه زمانی نسبتا طولانی!

نماهنگ دختران ایران را می‌توان دوست داشت یا دوست نداشت اما از پیام آن نمی‌توان غفلت کرد؛ این‌که از ورای اعتراضات زن، زندگی، آزادی حرکت جامعه زنان ایرانی برای نشستن بر جایگاه واقعی‌شان از پرده برون افتاده است. این حرکت را نه می‌توان ندید و نه می‌توان متوقف کرد.

انتهای پیام