به عقیده هانت آرنت…

فرهاد قنبری طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: به عقیده هانا آرنت نظام‌های توتالیتور مناسک و آیین‌های ملی و مذهبی را برای انقیاد بیشتر توده‌ها به عاریت می‌گیرند و از آنها ابزاری برای سرکوب فراهم می‌سازند. آرنت می‌گفت کنش اخلاقی در چنین مواقعی این است که در جشن‌های ملی به جای شادی و تبریک، سکوت کرد و اینگونه در برابر توتالیتاریسم و فاشیسم به مقاومت فرهنگی برخاست. بعدها دریدا با الهام از آرنت و آدورنو و با یادآوری مداوم خاطره آشوویتس نوشت که تاریخ بشر پس از آشوویتس هیچ جشنی را تجربه نخواهد کرد و تا زمانی که یک فاشیست بر روی زمین زندگی می‌کند، نه هیچ امکانی برای شادی و هلهله جمعی و فردی وجود دارد و نه چنین کنشی اخلاقی و انسانی است.
در سالهای اخیر اسلاوی ژیژک ایده «عزاداری جمعی» در «جشن عمومی» را بسط داده و در آخرین اثر خود به نام «جشن، ایدئولوژی و فاشیسم» گریزی نیز به جشن نوروز ایرانیان زده و معتقد است پس از جنبش زن زندگی آزادی، هرگونه خنده و شادی و جشن در خاورمیانه و به ویژه ایران خدمت به فاشیسم و غیرانسانی است.

پ.ن: این خزعبلاتی که سر هم کردم را با پاک کردن قسمت پی‌نوشت در گروه‌ها و صفحاتی که عضو هستید ارسال کنید و واکنش‌ها را ببینید:-))
متاسفانه مملکت ما و جامعه شبه‌روشنفکری ما شرایطی را تجربه می‌کند که هذیان‌بافی و پریشان‌گویی، مخاطب بسیار بیشتری داشته و جای هرگونه نقادی واقعی را اشغال کرده است.

انتهای پیام