سایت اصولگرای مشرق درباره جشن پوریم چه می گوید

پایگاه خبری اصولگرای مشرق نیوز نوشت:

جشن پوریم یهودیان در واقع تلاشی است که آنان از قرون گذشته تاکنون در جهت حفظ و احیای سنت قتل عام و نسل کُشی در ایران باستان انجام داده اند.

همزمان با رسیدن ماه اسفند و فروردین، در سرزمین های اشغالی جشن سنتی یهودیان، تحت عنوان جشن پوریم برگزار میشود. باوجود آنکه رژیم صهیونیستی هم اکنون درگیر یک جنگ سخت در غزه و شمال سرزمین های اشغالی است، این مراسم سنتی و منحوس یهودیان مانند سال های قبل برگزار می شود. باتوجه به ایام برگزاری این جشن که ریشه آن به تاریخ ایران برمیگردد، نگاهی به این سنت منحوس خواهیم داشت.

جشن «پوریم» یکی از سنت‌های قدیمی قوم یهود است که در دهه‌های اخیر و پس از تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی، رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است. این مراسم در حقیقت جشن و پایکوبی بر خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که با توطئه و دسیسه دو یهودی نفوذی در دربار خشایارشاه کشته شدند.

پوریم برگرفته از کلمه عبری «پور» به معنای قرعه، جشن موسوم به ایرانی کُشی که علاوه بر اراضی اشغالی در جوامع یهودی آمریکا و اروپا نیز برگزار می‌شود، پایه اش داستانی در «تورات» بوده و ستایش از «استر» زن یهودی است که با خیانت به «خشایارشاه»، پادشاه ایرانی سبب بروز خشونت مرگبار سه روزه‌ای می‌شود که طی آن ۷۰ هزار نفر از ایرانیان اعم از زنان و کودکان با بی رحمی کشته می‌شوند و اموالشان به غارت می‌رود.

در کتاب عهد عتیق درباره این داستان آمده است: «شاه ایران زمین که در پایان جشن ۱۸۰ روزه از باده نوشی بدمست شده بود، در هنگام بدمستی، شهبانو “وشتی” را می‌طلبد تا او را به اغیار بنمایاند. ملکه از این دستور گستاخانه شاه سر باز می‌زند و شاه خشمگین، او را از شهبانویی ساقط می‌کند و او را به دست جلاد می سپارد.

یهودیان که در سراسر ایران، نفوذ فراوان داشتند، جسارت‌شان به جایی رسیده بود که از دادن مالیات و خراج استنکاف می‌کردند و این استنکاف موجب شده بود که «هامان» صدراعظم خشایارشاه علیه آنان بشورد و آنان را در تنگنا قرار دهد و یا حتی دستور قتل برخی از آنان را صادر کند، البته یهودیان در برخی کتاب‌های خود می‌گویند: “مردخای” که پیشوای دینی یهودیان در عصر خشایارشاه بوده، وقتی حاضر به تعظیم در مقابل ‌هامان نمی‌شود، او و اتباعش مورد غضب‌هامان قرار گرفته و تهدید به مرگ می‌شوند.

یهودیان که به صورت غیررسمی در دربار شاه نفوذ داشتند، چاره می‌اندیشند و از این فرصت استفاده کرده و دخترکی یهودی به نام «اِستِر» را به عنوان ملکه و شهبانوی کشور به پادشاه معرفی می‌کنند و به او نیز توصیه می کنند که یهودی بودن خود را پنهان کند.

ماه آدار [تقریباً مطابق با ماه اسفند] که در چهاردهم آن جشن پوریم قرار می‌گیرد پرشور و شادی‌ترین ماهِ سال یهودی است. آن‌چنان که تلمود می‌گوید: «وقتی که ادار فرا می‌رسد باید بسیار شادمانی کرد» (۱)

در بیشتر جاها جشن پوریم در چهاردهم آدار انجام می‌شود، اما در شهرهایی که دارای سابقه‌ای مرتبط با دوران یهوشوع [یوشع بن نون، جانشین حضرت موسی] هستند و در پیشینه‌ی آن‌ها یاد شده است که دارای دیوار بوده‌اند، پوریم را در پانزدهم آدار جشن می‌گیرند. دلیل این امر آن است که، هم‌چنان‌که در «کتاب استر» (۵) آمده است، یهودیان شوش، پایتخت پارس، در روز پانزدهم جشن می‌گرفتند؛ ساکنان شهرهای یادشده نیز همین‌گونه عمل می‌کنند تا شهرهای قدیم اسرائیل کوچک شمرده نشوند. احتساب تاریخ شهرهای دیواردار از زمان یهوشوع را بدین دلیل دانسته‌اند که در واقع در روزگار اسارت بابلی، که زمان وقوع داستان پوریم است، شهرهای اسرائیل در حال ویرانی به سر می‌برده‌اند. (۶)

در میان جشن‌های یهودی، پوریم ذاتاً از همه غیردینی‌تر است، زیرا در کتاب استر اشاره‌ی مستقیمی به خدا دیده نمی‌شود. همچنین پوریم جشنی بسیار عامیانه و مردمی است. در [سرزمین‌های اشغالیِ موسوم به] اسرائیل جدید، پوریم به شکل کارناوالی ملّی جشن گرفته می‌شود که در آن سکّوهای نمایشی بزرگی به‌دنبال هم در خیابان‌های تل‌آویو به‌راه می‌افتند.

اعمال عمدهٔ جشن پوریم عبارت‌اند از:

خواندن مگیلا یک‌بار در شامگاه و یک‌بار نیز در طول روز؛

اضافه‌کردنِ دعایی خاصِ پوریم در نماز؛

خیرات‌کردن به محتاجان؛

فرستادن هدایای خوراکی برای خویشان، دوستان یا همسایگان؛

و غذای عید که باید آن را در عصر صرف کرد.

همچنین به یهودیان توصیه شده است که آن‌قدر مشروبات الکلی مصرف کنند که دیگر برایشان تمایزی میان «درود بر مردخای» (قهرمان داستان پوریم) و «مرگ بر هامان» (نقش منفی آن داستان) باقی نماند!

گرداگرد این جشن مجموعه‌ای از آداب رشد کرده است که حال و هوایی بسیار کارناوال‌گونه به پوریم داده است.

یهودیان نقاب و لباس مبدّل می‌پوشند، و مردان و زنان، با آن‌که در حالت عادی ممنوع است، جامه‌های یکدیگر را بر تن می‌کنند.

بچه‌ها با لباس‌های مبدّل به اجرای نقش‌هایی معمولاً متناسب با محتوای داستان استر می‌پردازند.

دانش‌آموزان برای معلمان خویش هجویه می‌نویسند و از تعالیم یهودی تفسیرهای خنک و خنده‌داری ارائه می‌دهند.

هرگاه در خواندن مگیلا از هامان یاد می‌شود جمعیت حاضر به سر و صدا و پایکوبی پرداخته، برای تحقیر نام هامان تا آن‌جا که می‌توانند شلوغ می‌کنند.

در این روز کلوچه‌هایی سه‌گوش و پر از خشخاش که بین مردم به گوش هامان معروفند، صرف می‌شود.Play00:00-00:09MuteSettingsPIPEnter fullscreenDownload

واقعه تاریخی؛ هولوکاست ایرانیان به دست یهودیان

در زمان خشایارشاه، یهودیان جزء اقلیت های مذهبی ایران بودند و همواره سعی در نفوذ در دربار شاه ایران داشتند. هامان صدراعظم خشایارشاه بدلیل نافرمانی یهودیان از دستورات و قوانین پادشاهی، از عدم پرداخت مالیات و سرپیچی از فرمان پادشاه این قوم ابراز نگرانی می کند و پادشاه را در جریان توطئه های یهودیان قرار می دهد و از پادشاه می خواهد تا پیش از آنکه این قوم علیه تاج و تخت شاه اقدامی کنند، با توطئه این قوم مقابله کند.

مردخای رهبر یهودیان آن زمان ایران سرانجام با دسیسه های فراوان و فرستادن یکی از دختران یهودی به دربار، او را جانشین شهبانوی ایران که به جرم سرپیچی از دستور گستاخانه خشایارشاه برای نمایان کردن زیبایی های خود برای حاضرین در دربار شاه برکنار شده بود، می کند.

با ورود “استر” دخترک جوان زیباروی یهودی به دربار، مردخای به راحتی نقشه های شوم خود را بوسیله استر و اغوای شاه ایران اجرا می کند. هامان نیز شاه را از توطئه مردخای آگاه می سازد و پادشاه دستور بر دار کردن مردخای را صادر می کند. اما استر که به شدت بر روی شاه سست عنصر تسلط یافته بود، با خائن جلوه دادن هامان و اینکه وی توطئه کشتن شاه را در سر دارد، هامان را بر دار می کنند.

پس از کشتن هامان، یهودیان مهاجر ساکن در ایران که اینک در دربار نیز راه یافته بودند، به هجوم به شهرهای ایران، دست به قتل عام گسترده ایرانیان می زنند. در ۱۲۷ استان ایران آن زمان، طی دو روز بیش از ۷۷ هزار ایرانی – و به روایتی دیگر ۵۰۰ هزار نفر – کشته می شوند