رسانه زاکانی این بار با موضع حمله ساختن مسجد در پارک قیطریه را توجیه کرد

اگر در بین کانال ها، اکانت ها یا کامنت های مختلف در فضای مجازی بگردید متوجه می شوید که ساختن مسجد مورد مخالفت اکثر مردم نیست بلکه مسئله ساخت آن در پارک قیطریه یک مکان تاریخی، مهم از نظر محیط زیست و یکی از پارک های بزرگ شمال تهران است و همچنین مشکلاتی که برای ترافیک ایجاد می کند. اما زاکانی، رسانه های نزدیک به او و همفکرانش مخالفت با ساخت مسجد در پارک قیطریه را تبدیل به مخالفت با ساخت مسجد به طور کلی تبدیل می کنند

جهان نیوز با تیتر «مسجد پارک قیطریه بهانه پروژه جدید سیاسی اصلاحات/ دوقطبی‌سازی سکولار باب طبع اصلاح‌طلبان به محاق رفته/ خادم‌ها اختلاف پیدا کردند!» نوشت:

اصلاح طلبان و برخی سلبریتی های سیاسی که بر حسب اتفاق خود بانی و طراح ساخت مساجد در بوستان‌ها بوده‌اند حالا سعی دارند با فراموشکاری سیاسی و ایجاد دوقطبی‌های کاذب برای خود وجهه‌‎سازی کنند.

گروه سیاسی جهان نيوز: به طور دقیق اگر به ماجرای ساخت مسجد در پارک قیطریه نگاهی بیندازیم متوجه یک موضوع مهم می‌شویم. این همه هیاهویی و حاشیه‌سازی که برای این مساله بوجود آمده است یک پروژه کاملا سیاسی است که اصلاح طلبان آنرا میانداری می‌کنند و ضدانقلاب نیز روی این موج حرکت می‌کند و برخی از سلبریتی‌های سیاسی نیز در این راستا برای جلب توجه افکارعمومی از آن بهره می‌گیرند.

هیاهویی که برای هیچ صورت می گیرد

«مهدی چمران» رئیس شورای شهر تهران درباره ساخت مسجد قیطریه اظهار می‌کند: « در یک پارک ۱۲۰ هزار متری می‌خواهند یک مسجد ۲۰۰ متری بسازند تا مردم در این محل نماز بخوانند که اقدامی کاملا منطقی است. در ۳۴ پارک، مسجد ساخته شده آیا اتفاقی رخ داده است؟ مگر در پارکِ گفتگو که مسجد ساخته شده، اتفاقی افتاده است؟ مردم در مسجدِ پارک نماز می‌خوانند می‌روند و ان‌شاءالله در مسجد پارک قیطریه هم برای نماز می‌آیند.»

هیاهویی که درباره از بین رفتن درختان هم به پا شده است چندان وجهی ندارد. در همین رابطه، «علی‌محمد مختاری» مدیرعامل سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهرداری تهران درباره ماجرای ساخت مسجد در بوستان قیطریه و احتمال قطع برخی درختان اظهار داشت:  «مسجد پارک قیطریه قرار است درست جای یک انبار متروکه و در نزدیکی خیابان اصلی ساخته شود. در طرح اولیه قرار به جابه‌جایی چهار اصله درخت بود که پس از بازدید شهردار تهران و دستور اکید وی بر عدم جابه‌جایی این درختان، نقشه ساخت مسجد تغییر کرد. در نقشه جدید هیچ درختی حتی جابجا هم نخواهد شد. اساساً احداث مسجد هیچ تزاحمی برای هیچ‌کدام از درختان پارک ایجاد نخواهد کرد.»

امیر رضا خادم منتقد طرحی که برادرش طراح آن بود
اگر به زمان تصویب این طرح نیز نظری بیندازیم متوجه می‌شویم در شورای دوم در آذرماه سال 1383 طرحی به عنوان مشارکت شهرداری تهران درساماندهی وضعیت مساجد این شهر با امضای اعضای وقت شورا از جمله رسول خادم، حبیب کاشانی، حمزه شکیب و … به تصویب می رسد. جالب است که در سنت ارائه طرح ها در شورای شهر تهران اولین فردی که نامش در طرح‌ها ذکر می شود، خود نیز به عنوان بانی اصلی و طراح طرح شناخته می شود که با این وجود «رسول خادم» عضو وقت شورای شهر دوم با توجه به اینکه نامش در صدر این طرح آمده است به عنوان طراح آن شناخته می شود.

این طرح دقیقا در دولت اصلاحات مورد تایید قرار می گیرد و بند الف آن نیز به ساماندهی مساجد و امکان‌سنجی ساخت مسجد در بوستان ها تاکید شده است.

«امیر رضا خادم» برادر رسول خادم که سابقه نمایندگی مجلس هفتم را در کارنامه کاری خود دارد،‌ در پست اینستاگرامی‌اش نسبت به لزوم ساخت مسجد در پارک قیطریه تشکیک ایجاد کرده و عنوان کرده چون در این محل مساجد دیگری وجود دارد دیگر نیازی به ساخت مسجد در این بوستان نیست. اما به نظر می رسد که وی باید با توجه به طرحی که برادرش در شورای شهر دوم ارائه و تصویب شده است این سئوال را از وی بپرسد که چرا چنین طرحی را ارائه کرده است.

امیر رضا خادم خود با توجه به سبقه نمایندگی‌اش بهتر با سازوکارهای تصویب و اجرای طرح‌های عمرانی و فرهنگی آشنایی کامل دارد و بیگانه با این امور نیست. با این اوصاف وی باید خود نیز توضیح دهد که چه اتفاقی افتاده که بعد از این سال‌ها موضوع احداث مسجد در پارک‌ها و تلفیق فضای فرهنگی و فضای سبز مشکل دار شده است. این درحالی است که در فضای بوستان ها نه تنها مسجد بلکه شاهد ساخت فرهنگسراها از گذشته نیز بوده ایم و بسیاری از فرهنگسراهای تهران در بوستان‌ها بنا شده‌اند.

اصلاح طلبان و بازهم ایجاد دوقطبی سکولار
«علیرضا نادعلی» سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه ۴۳ مسجد مشابه مورد قیطریه، در ادوار مختلف مدیریت شهری در بوستان‌های فرامنطقه‌ای شهر تهران ساخته شده، بیان کرد: « مسجد بوستان قیطریه چهل و چهارمین مورد آن است که قرار است ساخته شود. همچنین مصوبه ساخت ۳۴ مسجد از دوران قبل وجود دارد که هنوز اجرایی نشده است. در واقع در زمان‌های شهرداران سابق از کرباسچی گرفته تا قالیباف و دیگران، مساجدی در بوستان‌ها ساخته شده است و مصوباتی از آن دوران نیز وجود دارد که هنوز اجرایی نشده است.»

این طرح در همان سال‌ها نیز برای پالایش و فرهنگی‌سازی بوستان‌ها طراحی و اجرا شده است. اینکه بوستان‌های شهر تهران بعضا دچار مشکلات و معضلاتی است بر هیچ کس پوشید نیست. بعضا موارد آسیب بوستان‌ها باعث شده که خانواده‌ها نتوانند به طور بهینه از فضای سبزی که در شهرها به مانند نگینی سبز می‌درخشند، بهره ببرند. ایجاد فضای معنوی و فرهنگی در بوستان‌ها می‌تواند به مشارکت مردمی برای پالایش آسیب این فضاهای سبز کمک کند. اما به نظر می رسد عده‌ای نسبت به این موضوع با عناد و مخالفت برخورد می کنند تا فضای بوستان ها همچنان با این آسیب‌ها اداره شود و بهانه‌های واهی برای این مخالفت خود ابراز می‌دارند و ساخت مسجد را مساوی تخریب بوستان القاسازی می‌کنند.

به نظر می‌رسد دوقطبی های محیط زیستی و ماجرای قطع درخت و میراث فرهنگی و … از جمله حربه‌های سیاسی بخشی از جریان اصلاحات است تا دوباره خود را در صحنه سیاسی کشور بازنمایی کند. اصلاح طلبان درواقع با ایستادن در طرف مخالف و پروژه سازی سیاسی سعی دارند یک دوقطبی سازی دینی سکولار بوجود بیاورند تا در این حوزه خود را به عنوان طرف سکولار و روشنفکر بازنمایی کنند.

دوگانگی رفتار اصلاح طلبان و نیروهای سیاسی در زمان های مختلف نشان دهنده عمق سیاسی کاری این افراد است. درحالی که این طرح ها در زمان اصلاحات کلید خورده اما اعضای این جریان در حال حاضر سعی دارند تاریخ را وارونه سازی کنند و حالا که دور از دسترس قدرت هستند در این جهت برای خود از بدنه سکولار یارگیری سیاسی کنند.

 اینکه ضدانقلاب و اصلاح طلبان در یک جایگاه در مقابل ساخت مسجد در این بوستان قرار دارند بسیار معنادار و به خوبی نشان دهنده پروژه سازی برای وجهه سازی سیاسی است. اصلاح طلبان حتی به صندوق رای به عنوان ابزار دموکراتیک نیز با سود و زیان نگاه می کنند. از همین روست که «سعید حجاریان» مطرح می کند که مگر از کیک قدرت و پول سیاسی که همان قدرت است در حوزه شرکت در انتخابات چه عاید اصلاح طلبان می شد که باید در این رویداد سیاسی مشارکت می کردند.

با این اوصاف اصلاح طلبان با بازنمایی سیاسی دینی سکولار و ایستادن در سمت سکولار سعی دارند برای خود وجهه سازی جدیدی کنند منتها در این پروژه سازی سیاسی فراموش کرده اند که خود بانی و طراح اولیه بوده اند و حالا با فراموشکاری سیاسی سعی دارند خود را درجایگاه منتقد تعریف کنند.