چه کسانی از خشک کردن عمدی درختان سود می برند؟
گزارشی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی خشک کردن عمدی درختان در مرکز شهر را می‌توانید در ادامه بخوانید:
از آغاز ساخت هتل اسپیناس در بلوار کشاورز، تا پایان ساخت هتل رویال که فاصله‌ی کمی از هم دارند. دست کم بیست درخت چنار تنومند از بین رفته‌اند.
قطر تنه‌ی برخی از درختان نزدیک به یک متر بود، بسیاری از کنده ها از خاک بیرون کشیده شده و تنها کنده های دوازده درخت را می توان یافت.
اما از آنجا که در الگوی کاشت بلوار کشاورز به فاصله‌ی هر یک متر، یک تا دو درخت چنار کاشته شده بود، اکنون از فاصله‌ی چند متری خالی میان درختان، می توان تعداد درختان قطع شده را بر آورد کرد. همین وضعیت در خیابان طالقانی بین میدان فلسطین تا چهارراه سرپرست روبروی هتل آتانا تکرار شده است.
همه ی درختان چنار روبروی هتل آتانا و تا صد متر پیش و پس از آن پاکتراشی شده اند.
در پروژه های بزرگ مقیاس در دنیا، با گودبرداری ژرف و خاکبرداری گسترده، درختان با دست نخورده ماندن حریم سه متری پیرامونی، در پروژه سالم و زنده نگه داشته می شوند.
این روزها در سوی دیگر بلوار کشاورز، پروژه فاضلاب شهری کلید خورده است از تقاطع خیابان فلسطین درست پای درختانی که قطر سایه‌ی برخی از آنها به ده متر می رسد و قطر تنه هایشان تا یک متر یا بیشتر.
خیابان فلسطین و خیابان نادری، دو خیابان موازی با هم در بلوار کشاورز با درختان متراکم چنار بودند خیابان های حجت دوست، ایتالیا و طالقانی نیز که از فلسطین و نادری می گذرند، همین الگوی کاشت متراکم چنار را داشتند.
در دو دهه‌ی گذشته از همه ی درختان خیابان حجت دوست، تنها چند درخت کمتر از انگشتان یک دست به جا مانده، خشکاندن و قطع چنارهای خیابان ایتالیا چند سالی است آغاز شده از آغاز خیابان تا تقاطع خیابان طوس بیش از بیست درخت چنار خشک یا قطع شده اند. در خیابان طالقانی دست کم بیش از سی درخت چنار تنومند در فاصله میدان فلسطین تا دانشگاه تهران قطع شده اند.
در خیابان فلسطین از تقاطع انقلاب تا جمهوری؛ درختانی که با رنگ قرمز شماره گذاری شده اند در نوبت قطع شدن هستند. برخی خشک و بسیاری از آنها سرسبز هستند. مانند درخت 273 نبش خیابان لبافی نژاد که زنده است و سرسبز…
در خیابان فلسطین بین چهارراه انقلاب تا چهارراه جمهوری، در دو دهه‌ی گذشته نزدیک به دویست درخت تنومند چنار قطع شده است، و اینها آخرین به جا ماندگان درختان چنار این بخش هستند.
کنده‌های به جا مانده هر بهار پیاپی پاجوش می زنند و پاجوش ها بریده و قطع می شوند.
بیست و هفت فروردین 1403 پاجوش های درختان این خیابان قطع شد و همه‌ی بوته ها و گیاهان خودرو، که بخشی از اکوسیستم شهری تهران هستند (در زیست حشرات سود رسان مانند کفشدوزک ها، زنبورها، پروانه ها و نیز در دفع آفات کارکردهای اکوسیستمی دارند) به دست نیروهای پیمانکار شهرداری ریشه کن شد.
عکس اول و دوم: به نظر شما گرفتار کردن تنه‌ی یک درخت، در باجه تلفن جالب است؟ و آیا با شرح وظایف شهرداری همخوانی دارد؟
عکس سوم: حفره ی طبیعی پای درخت، با توده ی متراکمی از براده‌ی چوب و خاک ورمی کمپوست پر شده بود. آیا این نمی تواند بستری برای زاد و ولد آفت هایی مانند سوسک چوب خوار باشد؟ چه کسی از آفت زده شدن درختی تنومند با قطر تنه ی بیش از یک متر سود می برد؟ مدیری که مجوز قطع درخت را صادر خواهد کرد؟ پیمانکاری که درخت را قطع می کند؟ شرکتی که چوب را حمل می کند؟ دلال خرید و فروش چوب؟
عکس چهارم: ریختن ترکیبات روغنی و نفتی پای درخت…. همان پرسش های پارگراف پیش، چه کسانی از خشک کردن درختان سود می برند؟
عکس پنجم و ششم: سال ها پیش که جمعیت نمازگزاران جمعه بالا بود در خیابان شرقی دانشگاه سکوهایی برای وضو ساختند تا جماعتی که در خیابان نماز می خواندند جایی برای وضو داشته باشند، جمعیت رو به کاهش گذاشت شیرآب های برنجی را نیازمندان ربودند، شیر آب پلاستیکی زدند، آنها هم ربوده شد روی وضو خانه ها روکش فلزی و چندین قفل زدند و فقط جمعه ها باز می شد روکش های فلزی هم ربوده شد حالا مانده این سکوها و دهانه‌ی شیرهایی که آب تصفیه شده شهری از بسیاری از آنها هدر می رود و درخت چنار سبزی از هجوم سنگ و سیمان، جان به در برده و زنده است اما با رنگ قرمز علامتگذاری شده برای قطع شدن.
عکس هفتم و هشتم؛ مخزن های زباله درست در پای درختان تنومند جاسازی می شوند در حالی که چند متر آنسوتر جای خالی برای مخزن زباله هست… شیرابه های سطل زباله که ترکیبات مختلفی از مواد شیمیایی و صنعتی، ته‌مانده‌ی قوطی های تینر و رنگ و شوینده ها و پاک کننده ها مواد فاسد است پای درختان جاری می شود، چه کسانی از خشک کردن درختان سود می برند؟
عکس نهم: بسیاری از پل های فلزی هر جا درختی هست بی هیچ حریمی به درخت آسیب زده و در تنه‌ی درختان فرو رفته اند.
جوش دادن فلزات و آهن آلات به دور تنه‌ی درخت… آیا اگر درخت به نگهدارنده نیاز دارد این روش جوش دادن حرفه ای و درست است یا بدتر آسیب رسان و زخم زننده؟
در ضلع شرقی دانشگاه تهران از آغاز خیابان قدس تا خیابان طالقانی، در یک دهه‌ی گذشته نزدیک به سی درخت تنومند چنار قطع شده اند، یکی از آنها که رویروی خیابان بزرگمهر و در فاصله‌ی سه متری از نرده های دانشگاه در جوی آب بود قطر تنه ای نزدیک به دو متر داشت. به نظر می رسد خشک کردن سریع درختان در ظرف چند هفته تا یکماه با ریختن مواد اسیدی پای درخت انجام می‌شود. کنده های نزدیک به پانزده درخت، در همین محدوده کمتر از یکماه پیش از خاک بیرون کشیده شد.
در خیابان نادری از چهارراه طالقانی تا ایتالیا به بهانه‌ی ساخت چند مدرسه از مدرسه های خانواده‌ی مصلی نژاد، کار خشک و قطع کردن درختان بسیار ساده تر شد و در سمتی که مدرسه ها ساخته شدند همه درختان تنومند چنار قطع شد.
اگر درختان خیابان های ولیعصر، برادران مظفر، دمشق، شانزده آذر، کارگر و فاطمی را که در دو دهه‌ی گذشته قطع شده اند، در نظر بگیریم برآوردها نشان می دهد نزدیک به ده هزار درخت که می توانستند دست کم تا دویست سال دیگر پابرجا باشند و پس از خشک شدن طبیعی، پاجوش هایشان بر تنه‌ی کهن روییده و قد برافرازند به طور کامل پاکتراشی و نابود شده اند و شوربختانه به جای تمام آنها درختان گونه های مهاجم و غیربومی مانند توت پهن برگ مالزی کاشته شده که بار رشد سریع، برگ های بزرگ و تاج گرد نمایی سبز و سریع می سازد اما منشاء پیدایش آفت سفید بالک ها در تهران است این درخت بومی مالزی و آب و هوای شرجی است و در آب و هوای کویری تهران به بستری برای پیدایش و افزایش سفید بالک ها تبدیل شده است.
پیگیری اینکه در قطع درختان و کاشت گونه های ارزان قیمت مهاجم چه میزان سود و سرمایه جابجا شده است نیاز به برآوردهایی گسترده دارد اما از آنچه که در این دو دهه روی داده، پیداست سودی سرشار در این تجارت نهفته بوده که تا کنون تداوم داشته و به درختان محوطه های تاریخی، موزه ها و پارک ها نیز رسیده است.
انتهای پیام
