جهانگیری نصف شب در فیسبوک بی فیلتر؟

اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور ساعت یک بامداد سه شنبه در فیسبوک آنلاین بود و استاتوس می گذارد؛ این شاید مهمتر از محتوای نوشته ی آقای معاون است؛ استاتوسی با عنوان اتاق فکر درباره ی گوشه نشین کردن مدیرانی در دولت آقای احمدی نژاد.

به گزارش انصاف نیوز، اینکه آخر شب یا نصف شب آقای معاون در فیسبوک تشریف فرما می شوند یا نمی شوند هم زیاد جلب توجه نمی کند، اما سوالی که خیلی ها با خواندن این خبرها به ذهنشان می آید این است که با چه فیلتر شکنی وارد فیسبوک می شوید آیا جهانگیری؟ و سوال دوم: آقای وزیر امور خارجه، یعنی دکتر ظریف از چه فیلتر شکنی استفاده می کند؟

لطفا پاسخ های خود را روی دیوار فیسبوک (وال) خودتان منتشر نفرمایید چون آنهایی که آن را می خوانند خودشان یک راهی پیدا کرده اند، این مشکل آنهایی است که نمی توانند به فیسبوک بروند؛ برای همین برای ما ایمیل بفرمایید تا به اطلاعشان برسانیم.

در استاتوس یاد شده آمده است: در این روزها با حدود چهل تن از مدیرانی که در نهاد و دفتر رئیس جمهور توسط دولت نهم و دهم بیکار شده اند دیدار داشتم. در میان اینها افراد شایسته و باتجربه ای بودند که با دریغ و افسوس طی این سالها خانه نشین و یا به گوشه ای رانده شده بودند. تعدادی از آنها که با حکم دیوان عدالت توانسته بودند به کار بازگردند در محیط کار مهجور واقع شده و در نهایت به همه آنها یک اتاق اختصاص داده بودند که به شوخی به آن «اتاق فکر» می گفتند.
آنطور که گفته شد سهم هرکدام از این اتاق، در حد نیم متر مربع بوده و به ناچار به نوبت در این اتاق حضور به هم می رساندند بدون اینکه کاری داشته باشند یا از فکر آنها کسی استفاده ای کند و یا سفارش کاری به آنها داده شود.
در این میان داستان از کار برکنار شدنشان هم شنیدنی بود؛ از جمله یکی از آنها که در دولت آقای خاتمی دبیر کمیسیون مهمی بود تعریف می کرد که ابتدای دولت نهم یک نفر را از بیرون برای تعمیر تلفن های نهاد آوردند اینجا، ولی بچه های فنی زیر بار او نرفتند و قبولش نکردند. بعد از مدت کوتاهی ایشان را به جای من به عنوان دبیر کمیسیونی که اعضایش معاونین چند وزارتخانه مهم بودند معرفی کردند. از آن به بعد من هم به ناچار به «اتاق» فکر منتقل شدم. (خنده حضار)!
این داستان نیست، از جمله واقعیت های تلخی است که میهن عزیز ما طی این سال ها گرفتارش بوده است، اتفاقا فرد برکنار شده را من به خوبی می شناسم. هنگام تحصیل در دانشگاه پیش نماز ما بود و به راستی و درستی شهره است.
با خود گفتم بر او که چنین رفته باشد؛ وای به حال دیگران…

انتهای پیام