«پلاسکو» جان داد، داد «آتی ساز» هم درآمد: «آقای بنیاد! …»

یکی از مدیران مجتمع ساختمانی «آتی ساز» اوین، با بیان این که «سال‌هاست مجتمع آتی ساز درخوف و اضطراب و ترس است از دیو خفته و خطر آتش سوزی»، با گلایه از بنیاد مستضعفان که مالک پروژه است، می گوید: در جایی باید به این موضوع پرداخته شود که با این نگاه مالک فعلی ساختمان پلاسکو برای ادعای ساخت برجی 50 طبقه بر روی خرابی‌ها، حتماً انگیزه‌ی کافی برای انتفاع از اشک و بهای اضافه مدنظر است تا درمان و التیام دردکشیده‌ها.

متن یادداشت این مدیر شهرک آتی ساز که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته در پی می‌آید:

گاهی باید سکوت کرد و گاهی باید فریاد کرد تا شاید گوشی پیدا شود و بشنود. سال‌هاست مجتمع آتی ساز در خوف و اضطراب و ترس است از دیو خفته و خطر آتش سوزی.

به جرات می‌توان گفت از اولین روزهای شروع زندگی در این گوشه‌ی شهر تا امروز به انحاء مختلف نمایندگان مردم و خود آنان با تهیه‌ی تومار و نامه سعی در انعکاس یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خود برای روز مبادا کرده‌اند و هیچ گوشی حاضر به شنیدن نشد و کاری نکرد جز اخطارهای پراکنده و بی خاصیتی که هر از چند گاه سازمان آتش نشانی برای مدیران ارسال کرد و با این کار اصطلاحاً توپ را از زمین خود به زمین مردم یا دستگاه نامعلوم انداخت.

هرچند همواره پاسخ‌های لازم توسط هیات مدیره و مدیران در این گونه موارد داده شده و در مکاتبات یادآوری شده که مسوولیت متوجه کسانی است که بلند مرتبه سازی کرده‌اند و کار پروژه را نیمه تمام رها کرده‌اند و ساخت و سازشان از استاندار لازم برخوردار نبوده و هیچگاه بر اساس اصول صحیح تحویل و تحول نکرده‌اند اما:

سؤال اساسی اینجاست که بروز سانحه‌ای مشابه آنچه این روزها و هر از چندگاهی در ساختمان‌های بلند این شهر اتفاق می افتد را کسی آسیب شناسی کرده یا این قصورها و جان‌های باخته را توان جبران هست؟

و اساساً مشکلات و موانع و راههای پیشگیری کدام است؟

امروز که جامعه نسبت به خبرهای این روزها در مورد آتش سوزی و امداد رسانی حساس شده و مسوولین ظاهرا بیدارند و شاید گوش‌هایی مایل به شنیدن باشند بهترین فرصت برای حل مساله و رفع دغدغه‌ها و پیشگیری از فاجعه‌های احتمالی آینده است.

اگر اظهارات سخنگوی دولت را مبنی بر مسوول بودن شهرداری برای پاسخگویی در مقابل حادثه‌ی آتش سوزی ساختمان پلاسکو ملاک قرار دهیم و سایر مسوولیت‌های شهرداری را در مقابل ساخت و سازها و نظارت‌های مورد نیاز در روند اجرای پروژه‌های ساختمانی بیاد داشته باشیم و وجود ساختار سازمان آتش نشانی در ذیل شهرداری را مورد توجه قرار دهیم، بدین ترتیب طرح چند سوال مردم می‌تواند چشم‌ها و گوش‌ها را به سمت مقام مسوول و متولی امور شهری معطوف می‌کند که برخی از آنها که پرسشگران زیادی را در بر دارد به شرح زیر است:

یک: آیا پروژه‌های بزرگ ساختمانی که انبوه سازی محسوب می‌شوند در فرایند طراحی و اجراء و تحویل تحت نظارت دستگاهی قرار دارند یا راه‌هایی برای دور زدن قانون و امکان عدول از تکالیف برای سازندگان آن وجود دارد؟

دو: آیا در طول اجرای این پروژه‌ها اصول ایمنی در همه‌ی ابعاد با پیش بینی‌های استاندارد و لازم و کافی مورد عنایت مجریان و ناظران هست؟

سه: آیا در شرایطی که کراراً پس از آغاز بهره برداری مردم و اسکان آن‌ها توسط متولیان تأمین امنیت و امداد رسانان اخطار صادر و ارسال می‌شود خلاء قانونی موجب ورود دیرهنگام نیست یا آیا سازنده مکلف به اخذ تأییدیه قبل از صدور مجوز اسکان نیست؟

چهار: چگونه می‌توان در پروژه‌های بزرگ و بعد از سال‌ها سکونت روش‌های پیشگیری از فجایع ناشی از حوادث را اجرا کرد؟

پنج: برخی خبرها چنان در تناقض است که کشف حقیقت فقط با روش‌های تعیین حقیقت یابی میسر می‌شود، به طور مثال وقتی یک پروژه پایان کار از متولی امور شهر دریافت می‌کند و اخذ تأییدیه از سازمان آتش نشانی مغفول می‌شود، کدام خبر صحیح است پایان کار صادره یا اخطار ناامنی در مقابل آتش سوزی یا آسیب پذیری یک ساختمان؟

پروژه‌ی احداث مجتمع مسکونی آتی ساز با نام اختصاصی اوین از سال‌ها قبل در مجاورت بزرگراه چمران و در 23 بلوک با برج‌های متنوع در طبقات و با تعداد حدود 2400 واحدد مسکونی و بیش از 45 واحد تجاری و یک موسسه‌ی ورزشی و یک موسسه‌ی آموزشی در زمینی در حدود 155000 متر مربع در چند فاز احداث و به تدریج جهت اسکان و بهره برداری در سالیان مختلف تحویل مردم شد و امروز با خطرات متعددی روبروست.

در این مجتمع از مسایل ساده مانند عبور ترافیکی کامیون‌های امدادرسان تا مواردی متعددی از طراحی ناقص و اجرای ضعیف در تاسیسات و ناکارآمدی تجهیزات وجود دارد که به هیچ عنوان قابل گذشت نبوده و ناممکن بودن هرگونه عملیات توسط امدادگران و تجهیزاتشان را از هم اکنون تضمین می‌کند و این در حالی است که برخی برج‌ها در این مجتمع تا 28 طبقه ارتفاع دارند و کمترین امکانات اطفاء حریق در داخل برج‌ها پیش بینی شده است.

شش: فقدان درب‌های ضد حریق در پله‌های اضطراری طبقات و نقایص موجود در جعبه‌های آتش نشانی و فقدان پیوسته‌ی آب در لوله‌ها و عدم راه اندازی حسگرهای دود و حرارت و عیوب فراوان تابلوهای کنترل و …

به هر صورت اگر اعتقاد داشته باشیم که پیشگیری قبل از وقوع همواره بهتر از علاج است و تاوان جبران حوادث گاهی به قدری زیاد و بعضاً جبران ناپذیر است که در سطح ملی هزینه‌هایی خواهد داشت، به طور مثال در حادثه‌ی اخیر در ساختمان پلاسکو علاوه بر شهادت عده‌ای امدادگر جان برکف که در راستای رسالت حرفه‌ای خود امروز در میان ما نیستند، به دلیل بازتاب اخبار آن بسیاری از توانمندی‌ها و داشته‌های ما را در نزد افکار عمومی بین المللی مخدوش کر،د هر چند امروز در بسیاری ساختمان‌ها و مراکز تجاری و مسکونی با سطح و کیفیت مناسبی پیش بینی‌های لازم صورت گرفته و در شرایط بروز خطر امکان مقابله با حوادث اینچنینی را دارند اما هدف ما در بیان مشکلات آسیب شناسی و پرداختن به نقاط آسیب پذیر دیگری است که با عنایت ویژه و در شرایط عادی و در قالب برنامه ریزی جامع و احساس مسوولیت همگانی در همه‌ی دستگاه‌ها (مجریان و ناظران) و با اراده‌ی ملی اصلاحات مورد نظر را به گونه‌ای اعمال کنیم تا هر لحظه با شنیدن اخبار تلخی مانند حوادث سال قبل در خیابان جمهوری و حادثه‌ی اخیر پلاسکو جامعه دچار ترس و یاس نگشود.

گاهی در خبرها شنیده می‌شود امکان جبران ضایعه و تجدید بنا و تجهیز به تکنولوژی مدرن‌تر در برنامه‌ی کار مدیران قرار دارد اما جایگزین کردن این تعداد امدادگر و آثار آتی حذف آن‌ها از زندگی شخصی و اجتماعیشان آیا قابل محاسبه و جبران است؟

ایمن سازی و بافت‌های فرسوده و نوسازی و مشکلات تملک و تأمین منابع لازم سال‌هاست در برنامه ریزیهای امور شهری مورد توجه متولیان بوده و نیم نگاهی به صرف منابع مالی در پروژه‌های تفریحی و فرهنگی که صدالبته اینها هم از ضروریات جامعه‌ی شهری است به راحتی می‌توان در مظلومیت جلوگیری از مخاطرات جان انسانها گریست و از این همه غفلت به خدا پناه برد.

آیا در صورت وقوع حوادثی مشابه در یک مجتمع مسکونی با دهها تخلف در ساخت و ساز و ساخت فراتر از تراکم که سال‌هاست در آن صدور اسناد مالکیت مردم هم موضوعی فراموش شده تلقی می‌شود، جایی برای صدور اخطاریه برای ایمن سازی تاسیسات ناقص و ناکارآمد آتش نشانی وجود دارد؟

قضاوت با خواننده؛ البته در جایی باید به این موضوع پرداخته شود که با این نگاه مالک فعلی ساختمان پلاسکو برای ادعای ساخت برجی 50 طبقه بر روی خرابی‌ها، حتماً انگیزه‌ی کافی برای انتفاع از اشک و بهای اضافه مدنظر است تا درمان و التیام دردکشیده‌ها.

انتهای پیام