عذرهای ناموجّه به ظاهر موجّه!
«سیدمحمدصادق علم الهدی» مدرس حوزه، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «عذرهای ناموجّه به ظاهر موجّه!» نوشت:
بسیاری از برزگان علم و عمل در روزگار ما، از کودکی یتیم بوده‌اند و محروم از سایه‌ی پر مهر پدری. در عوض، بسیاری از تبه‌کاران و سرباران جامعه نیز همین یتیمی را عامل شرارت و فلاکت خود عنوان کرده‌اند.
عجیب نیست؟
چرا همان عاملی که سبب پیش‌رفت یکی بوده است، بهانه‌ی پس‌رفت دیگری شده است؟!
بارها تجربه کرده‌ام؛
وقتی حرف‌های این و آن را از پوسته‌ی عبارات و احساسات بیرون بکشی، خواهی دید که همان چیزی که کسی سبب تلاش بیشتر خود شمرده است، کس دیگر آن را بهانه‌ی کم‌کاری خود عنوان کرده است!
گره‌ها و کمبودها جزء لا ینفکّ زندگی تو هستند، آن‌ها را فرصتی برای تسلط بیشتر بر نفس خود ببین! از ابتدا هم قرار این بود که تو با همین کسر و کاستی‌ها به سمت نقطه‌ی کمال حرکت کنی.
عذرهای رنگارنگی که تو را برای تلاش نکردن قانع کرده‌اند و شاید اگر برای هر کس دیگری هم شرح دهی، کاملاً به تو حق دهد، بهانه‌ای بیش نیستند. واقعیت آن است که تو در ضمیر ناخودآگاه خود تصمیم گرفته‌ای که تلاش نکنی! ذهن تو این بهانه‌ها را برای تسکین نفس کاهل‌ات دست و پا کرده است و بس.
دوستان حاضر در کلاس، از زبان من بسیار شنیده‌اند که اگر روزی در لایه‌های پنهان ضمیر خود، تصمیم گرفتید که از حضور در کلاس طفره روید، مطمئن باشید هر روز، عذری کاملاً موجّه برای نیامدن خواهید داشت!
به قول معروف: برای بهانه‌گیر همیشه بهانه هست.
انتهای پیام
