بازی تندروها در زمین صهیونیستها

«محمد توکلی» در یادداشتی برای انصاف نیوز با عنوان «بازی تندروها در زمین صهیونیستها» نوشت:

پیام اخیر نخست وزیر منفور اسرائیل خطاب به مردم ایران که بیشتر شبیه یک شوخی بی مزه بود باعث آن شد که بار دیگر همه این واقعیت را به عینه مشاهده کنند که مردم و مسوولان ایران با همه‌ی اختلافاتی که با یکدیگر در مسائل مختلف دارند در مقابل رژیمی چون اسرائیل دوشادوش یکدیگر حرکت می‌کنند و هیچگاه تاب و تحمل دخالت آن‌ها در مسایل و اختلافات داخلی را ندارند.

این موضع گیری منفی همگانی نشان داد که تبلیغات گسترده‌ی برخی جریانات تندروی داخلی که مخالفان خود را همدست اسرائیل و آمریکا معرفی می‌کنند دروغی بیش نیست و چنین اتهام زنی‌هایی که تبدیل به مشی همیشگی این جماعت تندرو شده است تنها و تنها مخل وحدت ملی خواهد بود. این نوع مواجهه‌ی اکثریت قریب به اتفاق نیروهای سیاسی کشور در برابر بازی جدید نتانیاهو این واقعیت را بار دیگر به اثبات رساند که همه‌ی نیروهای درون نظام با وجود اعتراضاتی که نسبت به عملکرد یکدیگر دارند از اصولی ثابت برخورداند؛ اصولی ثابت که می‌توانست و هنوز هم می‌تواند باعث ایجاد وحدت و آشتی ملی شود.

یکی از این واکنش‌ها که بازتاب گسترده‌ای نیز یافت یادداشت زهرا موسوی خامنه، فرزند یکی از سران جریان معترض به انتخابات 88 بوده است. او در این یادداشت اعتراض تند خود را نسبت به پیام نتانیاهو ابراز کرد و همچون پدرش به صراحت اعلام کرد که نیازی به دلسوزی بیگانگان برای اختلافات داخلی در ایران وجود ندارد.

پس از این نامه، عده‌ای از تندروهای داخلی به جای آنکه چنین واکنشی را بستایند و از اصول ثابت بین دو جریان فکری – سیاسی کشور ابراز خرسندی کنند شروع به طعنه و کنایه زدن کردند و چنین گفتند که چرا پدر زهرا موسوی در وقایع 88 نسبت به دخالت بیگانگان موضع‌گیری نمی‌کرد و به قول این عده، آب به آسیاب آن‌ها می‌ریخت؟

درباره این که در وقایع 88 چه گذشت را می‌بایست در وقتی که همه اجازه‌ی اظهار نظر در آن باره را داشته باشند سخن گفت اما درباره‌ی همین یک بخش که از عدم موضع گیری میرحسین موسوی درباره‌ی دخالت بیگانگان در این سال‌ها به شکل تکرار شونده سخن گفته می‌شود باید گفت که این یک دروغ بزرگ است. با هم چند نمونه از موضوع‌گیری‌های این کاندیدای ریاست جمهوری اسلامی ایران در انتخابات 88 را در همان روزهای پرتلاطم درباره‌ی دخالت بیگانگان و مخالفان نظام مرور کنیم:

– «خواسته شما هیچ ارتباطی با فعالیت گروه‌هایی که معتقد به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نیستند، ندارد. بر شماست که صفوف خود را از آنان جدا کرده و اجازه‌ی سوء استفاده از موقعیت کنونی را به آنان ندهید»

– «اعتراض‌های ما تنها منعکس کننده‌ی یک خواست مستقل و به حق داخلی است که به مداخله‌ی دیگران، خوش آمد نمی‌گوید»

– «ماجرای ما، هر چقدر تلخ، یک اختلاف خانوادگی است که اگر خامی کنیم و بیگانگان را در آن دخالت دهیم به زودی پشیمان خواهیم شد»

– «دشمن خارجی بر آنست که مطالبات را به خوارج بیرون از نظام نسبت دهد. برماست که با رفتار و گفتار خود این توطئه‌ی شوم را خنثی نماییم»

همانطور که روشن است موسوی بارها در همان ایام به دخالت بیگانگان در موضوعات پیش آمده در داخل به صراحت اعتراض کرده است و به اصطلاح از آن‌ها اعلام «تبری» کرده است؛ پس اینکه گفته می‌شود که او و همراهانش با دخالت بیگانگان همراهی می‌کرده‌اند یک دروغ بزرگ و تهمتی آشکار است.

همه باید به این پرسشِ از سر دلواپسی فکر کنیم که آیا این که دلسوزان نظام را متهم به همراهی با اسرائیل و امریکا می‌کنیم بازی در زمین صهیونیست‌ها نیست؟

نکته‌ی جالب توجه آن است که رهبری نظام با وجود نقدها و اعتراضاتشان نسبت به میرحسین و همراهانش، در آن وقایع نیز هیچگاه آنان را متهم به همراهی با بیگانگان نکرده‌اند و مشخص نیست این حضرات تندرو پیرو چه کسانی هستند که چنین اتهامات سنگینی را نه تنها به امثال میرحسین که به شخصیت گرانقدری مانند آیت الله هاشمی (ره) نیز نسبت می‌دهند.

انتهای پیام