زنان و تاب‌آوری در طول تاریخ
اطهره نژادی، پژوهشگر تاریخ، در نشستی که به بررسی ارتباط «زنان و تاب‌آوری در طول تاریخ» اختصاص داشت، گفت: «تاب آوری در لغت به معنای مقاومت در برابر ناملایمات است و تاب‌آوری زمانی تحقق می‌یابد که انسان یا جامعه پس از یک شوک، تهدید یا یک حادثه طبیعی، بتواند به حالت قبلی بازگردد، البته قوی‌تر از قبل.
نژادی سپس معنای تاب‌آوری در دوره‌های تاریخی تعریف کرد و گفت این اصطلاح اولین بار در قرن ۱۹ مطرح شده است. وی برخی از نظریات نظریه‌پردازان را در این ارتباط برشمرد و توضیحاتی پیرامون آن ارائه داد.
او افزود نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که درست است تاب‌آوری به قابلیت تطابق انسان در مواجهه با بلایا یا فشارهای جانکاه، غلبه یافتن و حتی تقویت شدن با آن تجارب اطلاق می‌شود، اما این خصیصه در کنار توانایی‌های درونی شخص و مهارت‌های اجتماعی او و همچنین در تعامل با محیط تقویت می‌شود، توسعه می‌یابد و به عنوان یک ویژگی مثبت تبلور می‌یابد. نتیجه اینکه تاب‌آوری در هر سن و در هر سطحی رخ می‌دهد و سازه‌ای شناختی و قابل آموزش است و تاب‌آوری، اجتناب، بهبود، شناخت، تشخیص، آگاهی و توانایی انطباق را در خود به دنبال دارد.
نژادی سپس معنای تاب‌آوری را در مصادیقی از محیط زیست مطرح کرد و به تحلیل تاب‌آوری در اکوسیستم‌های مختلف پرداخت. او افزود تاب‌آوری در جامعه، زیست مردم یک جامعه و دولت ها نیز معنا می یابد. او سپس به تاب‌آوری زنان پرداخت و تأکید کرد زنان همواره در طی تاریخ بارها و بارها تاب‌آوری را تجربه کرده‌اند چرا که آنان برای دستیابی به خواسته‌های خود نه یک بار بلکه چندین بار باید مبارزه کنند و در بسیاری مواقع پس از گذراندن یک دوره بحران دوباره به وضعیت‌های سخت پیشین برمی‌گردند و دوباره باید بار دیگر در شرایطی مشابه تاب‌آوری را تجربه کنند. نژادی در ادامه سخنانش به نمونه‌های موفق زنان تاب‌آور اشاره کرد و به تشریح آن پرداخت.
در ادامه جلسه حاضرین به پرسش‌هایی پیرامون موضوع را مطرح کردند و موضوع تاب‌آوری را به بحث گذاشتند.
نشست زنان و تاب‌آوری در طول تاریخ با ارائه دکتر اطهره نژادی دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ از سوی انجمن زنان پژوهشگر تاریخ با همکاری باشگاه اندیشه برگزار شد.»
انتهای پیام
