محمد رحمانیان: خیال دوستان راحت، ماجرای حصر خانگی حضرت معصومه را نمی‌سازم
«محمد رحمانیان» در نشست خبری نمایش خود گفت: دیگر کار برای معصومین در زمانه خودشان نمی‌سازم. خیال دوستان راحت من ماجرای حصر خانگی حضرت معصومه را نه می‌نویسم و نه می‌سازم
به گزارش انصاف نیوز نشست خبری نمایش «نام تمام مادران…» به کارگردانی «محمد رحمانیان» در تماشاخانه کنش معاصر برگزار شد.
رحمانیان در ابتدای نشست گفت: ما در انتهای سال هستیم و خوب همه مشکلات قبل سال نو را دارند و شاید ما در جذب مخاطب مشکل داشته باشیم. این اولین نمایش من نیست که در حال و روز زمانه خود نوشته می‌شود. این نمایش درباره تطابق آیین های اسلامی و ایرانی است. منظورم اسطوره آناهیتا و عید نوروز و تولد حضرت زهرا است. «نام تمام مادران…» سومین نمایش من است که به این آیین ها می‌پردازد و به این همزمانی اشاره دارد.
این داستان در یک پرده و در یک روز رخ می‌دهد. زمان آن چند روز مانده به عید و تولد حضرت زهرا است. نمایش در خانه ای نزدیک شهرک سینمایی مختارنامه است در آن فیلم برداری می‌شود و هشت زن قصه خود را در رابطه با این حادثه توضیح می‌دهند.
«سینا رازانی» بازیگر این اثر گفت: قصه این نمایش ماجرای هشت زن است و نقش من در این نمایش خودش قصه ای ندارد ولی به نوعی نخ تسبیح ارتباط این ماجراها با هم است.
«بهنوش طباطبایی» در ادامه گفت: من قبل از اثر زیاد نمی‌خواهم صحبت. فقط می‌گویم که باعث افتخار من است که با محمد رحمانیان کارکنم.
دیگر بازیگران اثر نیز از کارکتر خود صحبتی نکردند و به تعریف از محمد رحمانیان پرداختند که رحمانیان به این موضوع واکنش نشان داد و گفت: خواهش می‌کنم انقدر اعریف نکنید.
رحمانیان افزود: خوشحالم که «هانا کامکار» در کنار من است چه به عنوان بازیگر چه به عنوان همخوان. و خانه تئاتر هم با دادن جایزه بهترین بازیگر گفت که جامعه تئاتر ایران اورا دوست دارد.
کامکار گفت: نقش من زن کردی است که طراح لباس این پشت صحنه است. و سه قطعه را در این نمایش اجرا می‌کنم.
رحمانیان در ادامه صحبت های خود اشاره کرد که: مخاطب اصلی نمایش من زنان هستند و من تلاشم این است که بتوانم به آیین های باروری که در ایران کهن به آن ها اشاره شده در قالب داستانی معاصر جان دهم. امیدوارم با توجه به همزمانی کار و روزهای آخر سال بتوانم با مخاطب ارتباط داشته باشم. در این کار من از موسیقی استفاده کردم و این یک سنت کهن در تئاتر یونان، چین و… وجود دارد و این موسیقی بخشی از روایت است.
وی درگلایه از بی هویتی سالن های خصوصی گفت: در حال حاضر ما هیچ سالنی نداریم که هویت داشته باشد. در سال های قبل از انقلاب سالن سنگلج، کارگاه نمایش و تالار مولوی هویت داشتند اما حالا کاملا همه این ها تبدیل شده اند به مکان هایی برای اجرا. در همین سالن هم تئاتر فرانسوی کار شده هم کمدی فارسی هم کارهای فارسی من. این سالن ها فقط صندلی هستند البته زیاد شدن تعداد صندلی ها هم خدمت به فرهنگ است. اما این میزان گستردگی ضدتئاتر است.
او ادامه داد: من حضرت زهرا را یک فعال اجتماعی می‌دانم. هرگاه در حق او ظلم شده رفت است و دفاع کرده. از ماجرای مباهله گرفته تا ماجرای سقیفه و فدکیه. بنابراین کار من یک کار مذهبی نیست. من هرگز نمی‌خواهم داستان یکی از ائمه را در زمان خودشان اجرا کنم. من هرگز به سراغ قضیه حضرت زینب در نمایشنامه «درخت» نمی‌روم و آن را چاپ هم نمی‌کنم. دوستان خیالشان راحت باشد که من قصه حصر خانگی حضرت معصومه را نمی‌نویسم.
این نمایش از سوم اسفند ماه هرشب در دو سانس در تماشاخانه كنش معاصر اجرا می شود
انتهای پیام
