جز اصلاحات گریزی نيست

«علی شکوهی»، روزنامه نگار در روزنامه ی اعتماد در ضرورت اصلاحات نوشت:

✅ دو روز قبل با محمد توسلي و مصطفي تاجزاده نشستي داشتيم درباره «چرا انقلاب شد؟» كه احتمالا گزارشي از آن را برخي دوستان ديده و خوانده‌اند. اين نشست يك متن داشت و يك حاشيه. متن آن همان صحبت‌هايي بود كه در جلسه گفته شد و اينكه انقلاب اسلامي اتفاقي بود كه از آن گريزي نداشتيم و در آن شرايط بهترين تصميمي بود كه بايد گرفته مي‌شد. هر سه نفر بر اين باور بوديم كه شاه فضاي سياسي كشور را بسته بود و در نتيجه شرايط عيني جامعه هم براي قيام و اعتراض مهيا بود و طبعا در اين شرايط نخبگان سياسي از طيف‌هاي مختلف قادر به بسيج توده‌ها شدند و در مردمي‌ترين قيام انقلابي در عصر معاصر، نظام سياسي مستقر را كنار گذاشتند. همچنين هر سه نفر قبول داشتيم كه اين انقلاب ناگزير، در طبيعي‌ترين شكل وقوع خودش، داراي ماهيت اسلامي بود و رهبري يك روحاني مبارز و انقلابي هم كاملا طبيعي بود.

✅ در عين حال به نظر مي‌رسد يك حاشيه مهم در اين نشست قابل طرح است و آن مسيري است كه هر كدام از ما سه نفر طي كرديم تا در يك نقطه معين به يكديگر نزديك شده و براي آينده مسير انقلاب به راهكارهاي تقريبا مشترك برسيم. محمد توسلي از متن نهضت آزادي برخاسته است؛ از تشكلي كه جز در يكي دو سال اول انقلاب، در بيرون از حاكميت قرار داشت و هنوز هم او را به درون حكومت راه نمي‌دهند. تاجزاده به عنوان فردي از جبهه اصلاح‌طلبان در درون حكومت بود و بعد نه تنها به بيرون پرت شد بلكه تاوان سنگيني هم بر او تحميل كردند. بنده هم كه اساسا در قدرت نبودم اما هم با روحانيت و هم با روشنفكران ديني و هم با اصولگرايان و هم با اصلاح‌طلبان نسبتي دارم و در عين حال استقلال خودم را هم از همه اين جريان‌ها حفظ كرده‌ام. نقطه مشترك همه ما در اين شرايط اين است كه هيچكدام از ما به يك انقلاب ديگر اعتقاد نداريم و اصلاحات با همكاري اركان حكومت را كم‌هزينه‌ترين راهكار براي آينده تلقي مي‌كنيم آن هم از طريق اجراي بدون تنازل قانون اساسي كه خود حاكمان بيشتر از ما بايد دغدغه اجراي آن را داشته باشند.

انتهای پیام