خود دانید و آینده ایران و سرنوشت مردمان | رضا رئیسی

رضا رئیسی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی به بهانه‌ی انتخابات امروز ۸ تیرماه ۱۴۰۳ نوشت:

بعد از یک ماراتن انتخاباتی پرشور و هیجان و متفاوت از چند دوره اخیر که به اذعان ناظران بیرونی و فعالان ستادی و انتخاباتی و رسانه ای، جنس و ترکیبی متمایز از چند انتخابات بی رمق اخیر داشت، فارغ از هر نتیجه و خروجی، اکنون می توان ادعا کرد که فضای پیشا انتخاباتی چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، تمرینی سترگ، آزمونی بزرگ و یک فرصت تاریخی در برابر مردمانی بود که راه تغییر و اصلاح و تدبیر و عقلانیت بر مدار جمهوریت را از طریق معبر و مفر صندوق رای به عنوان یگانه راه کم هزینه، مسالمت آمیز و ساختار پذیر در اعمال حق، نظر و اراده ملت پی گرفتند و در این مسیر از هیچ کوشش و تلاش و اهتمامی دریغ نکردند و به قول عامیانه کم نیاورده و از جان مایه گذاشتند. 

چینش و آرایش نامزدهای نهایی چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، دو تفاوت عمده و متمایز با انتخابات چند دوره اخیر داشت. تنوع نامزدها با دایره شمول گسترده تری از پوشش دهی سلایق و علایق لایه های مختلف و متکثر جامعه و وجود یک رقابت معنادار و ملموس میان دو نگرش اصلی حاکم بر سپهر سیاسی که قابل تعمیم بر سطوح دیگر حاکمیتی نیز هست. 

و دیگری مشارکت معنادار و ملموس تر در این انتخابات بر اساس نظرسنجی های معتبر است که نشان دهنده بازگشت اعتبار و اعتنای، حداقل میان سطحی، به صندوق رای و حذف کارکرد و وجاهت ادله تحریم کنندگان انتخابات از روی میز تحلیلگران سیاسی به عنوان مولفه ای محل رجوع و اعتبار گردیده است. 

مخلص کلام اینکه انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری هم مشارکت گرا تر از چند انتخابات اخیر است هم طیف های سیاسی نمی توانند از حذف تام و تمام دیدگاه خود در عرصه انتخابات بگویند و بدین سان توجیه کننده بی برنامگی یا بی عملی خود در فردای انتخاباتی باشند که سرنوشت کشور را در این برهه حقیقتا حساس و خطیر حداقل برای چهار سال پیش رو تعیین و ترسیم خواهد کرد

حال باید گفت نسبت من شهروند با چنین انتخاباتی چیست؟ من و تک رای من چه تاثیر و جایگاهی در انتخاباتی خواهد داشت که با همه پیش فرض ها، نقدها، نگرش ها و استنباط های ضد و نقیض و انتقادی و یا حمایتی من در وجه سلبی و ایجابی که ذهنیت و دیدگاهی برای من در طول سالیان سال ساخته و پرداخته شده، چه باید باشد و نباشد که دو روز دیگر با مشخص شدن نتیجه انتخابات، احساس غبن فاحش و خسران عظیم نداشته باشم؟ 

حقیقت آنست که چه باورمند به مشارکت باشید چه ناباورمند، چه حامی فلان کاندیدا و بهمان کاندیدا باشید چه این چند روز در قامت مبلغ دیدگاه یک کاندیدا سنگ تمام گذاشته باشید چه در نقد انتخابات بروز و ظهور داشته اید و حتی اگر اصلا نمی دانید انتخابات کی است و چه زمانی یا نامزدها کی هستند و با چه دیدگاهی! انتخابات 8 تیر بی گمان تاثیر عمیق و غیر قابل کتمانی بر سرنوشت یکان یکان شهروندان از خرد و کلان با هر عقیده و سلیقه ای که در این اتمسفر زندگی می کند، خواهد داشت نه خود ما و خانواده و همسایه و همشهری ما که همه مردمان در سراسر ایران و حتی شهروندان در خارج از مرزهای جغرافیایی. 

در ابتدا قصد داشتم که به زبان عامیانه و همگانی فهم نقدهای منتقدان به مشارکت انتخاباتی را ذکر و در ادامه پاسخی در حد وسع و توان خود به این دغدغه ها و گلایه ها و ایرادات بدهم، شاید که در این اندک فرصت افاقه ای کرد و به مثابه تیری در تاریکی، منجر به روشنگری شد. 

اما اندکی که تامل کردم و لختی که فهرست وار تمام بحث های چند سال اخیر و اتفاقات ریز و درشت رخ داده را که در ذهن مرور کردم، این 3 هفته گذشته و شرایط عمومی کشور را که زیر ذره بین فکری خود بردم، اندیشیدم که چه چیزی بگویم که در این مدت از نخبگان تا مردم عادی نگفته باشند و چه پاسخی دهم که متفکرانه و با ادبیات آکادمیک یا عامیانه و محاوره ای پاسخ نداده باشند؟!

اصلا چه می گویم؟ آیا کسی که اهل مداقه و پرسش و واکاوی وضعیت است و گذرش به چنین مطلبی می خورد آیا تاکنون ادله کافی و وافی برای رهیافت به سر منزل مقصود نیافته که منتظر کلام و سخن من باشد؟! که راه عوض کند و طرحی نو دراندازد؟! 

خوب که دقت می کنم، می بینم همه این حرفها از سر دغدغه مندی و نگرانی و آتش و هرمی است که در وجودم دارم و حس می کنم این فرصت تاریخی و این بزنگاه خطیر نباید به ثمن‌ بخس از کف برود و حسرت و دریغش برایم بماند. 

دیگر سوی وجدانم البته نهیب می زند که تو هر آنچه در توان داشتی، گذاشتی و مدیون وجدان خود نیستی؟ خود دیگرم پاسخ می دهد در یک فرآیند مشترک این درد یکی یکی درمان نمی شود! و تا من و تو ما نشویم و چشمه ها بهم پیوند نخورند به دریا نمی رسند! 

و البته با خود می گویم، صحنه آنچنان واضح و مبرهن و هویداست که از لزوم مشارکت گفتن در این برهه حساس و خطیر، زیادگویی و اضافه بر سازمان است. 

در 8 تیرماه 1403 برگی از تاریخ سیاسی کشور رقم خواهد خورد که می تواند تا سال های سال، سطوح مختلف و متکثر سپهر عمومی کشور را دچار تغییر و تحولات عمده کند، آنهم با کمترین هزینه و بیشترین کارایی، نیم ساعتی که برای یک رای می گذارید، شاید تا سال های سال، کشور و مردمان آن را تحت الشعاع خود بگیرد چه مثبت و چه منفی و شما چه رای بدهید چه ندهید دخیل در این وضعیت خواهید بود، حال خود دانید و آینده ایران و سرنوشت مردمان. 

انتهای پیام