چرا به پزشکیان رای می­‌دهم؟ | عظیم محمودآبادی

عظیم محمودآبادی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی به بهانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری که در اختیار انصاف نیوز قرار داد، نوشت:

رای دادن به دکتر پزشکیان از چند جهت موجه و بلکه ضروری است که سعی می­کنم در سطور زیر به اختصار آن را تبیین کنم؛

۱. از نگاه نگارنده این سطور مهم­ترین مساله ایران در طول تاریخ معاصر تضاد دولت – ملت است. بخش قابل ملاحظه­ای از ملت ایران همواره در یک بی­اعتمادی مطلق نسبت به نهاد دولت به سر می­برد. این بی­اعتمادی همانطور که گفته شد نه نسبت به یک یا چند دولت بلکه اساسا «نهاد دولت» را شامل می­شود. این مساله حتما آسیب­های جدی و جبران ناپذیری را متوجه کشور و منافع ملی ما کرده است و اگر علاج آن را نیابیم ممکن است اساس ملیت ما را نیز دچار بحران جدی کند.

لذا در نظر گرفتن اقتضائاتی که می­تواند موجبات ترمیم شکاف دولت – ملت را فراهم کند باید مهم­ترین اولویت باشد.

به باور راقم این سطور، در شرایط فعلی دکتر پزشکیان – به دلیل خاستگاه اجتماعی­ای که از آن برآمده است – می­تواند تا حدود قابل ملاحظه­ای این تضاد را کاهش دهد و یا دست­کم از شدت گرفتن آن جلوگیری کند.

بر همین مبنا معتقدم کاندیدای مقابل ایشان عمیقا از ظرفیت تشدید این شکاف برخوردار است هرچند این به معنای آن نیست که کاندیدای مذکور لزوما خودش خواستار تشدید این شکاف باشد. به بیان دقیق­تر مجموعه­ای از عوامل و متغیرها موجب شده تا کاندیدایی استعداد کاستن و کاندیدای دیگری از ظرفیت تشدید این شکاف برخوردار باشد. با این همه اما اگر وجود این تضاد را به رسمیت بشناسیم و آن را عارضه­ای جدی برای کشور در نظر بگیریم، اولویت یافتن حل و فصل آن یک ضرورت عقلی لایتخلف است. لذا به نظر می­رسد کسانی که دغدغه جدی در مورد تضاد دولت ملت در ایران دارند و حل آن را لازمه دوام و قوام کشور می­دانند – حتی در صورتی که قائل به اصلح بودن دکتر جلیلی باشند- ضروری است در جهت پیروزی دکتر پزشکیان اقدام کنند تا به سهم خویش از تشدید این تضاد جلوگیری و حتی­الامکان آن را کاهش دهند.

۲. دومین مساله که به هیچ وجه اهمیتش از مورد اول کم­تر نیست، ضرورت افزایش مشارکت انتخاباتی است. شرایط کنونی منطقه و وضعیت کشور ما به گونه­ای است که به تجلی نوعی از وفاق ملی در حداکثری­ترین شکل آن نیازمندیم. لذا ترغیب بخش­های مختلف اجتماعی به رای دادن و تاکید بر نکاتی در مورد دکتر پزشکیان که بتواند آنها را به حضور در پای صندوق آرا تشویق کند، حتما ضروری است. التهابات منطقه از سویی و احتمال مذاکره – مستقیم یا غیر مستقیم – با ایالات متحده آمریکا از مهم­ترین مسائلی است که حل و فصل آنها در گروی یک پشتوانه انتخاباتی قوی است.

۳. فساد، ناکارآمدی و بی­عدالتی متاسفانه به رویه­ای تبدیل شده که سال­ها است در چند دولت متوالی متوقف نشده است. اگرچه گاه بیش­تر و گاه کم­تر اما ما همچنان اسیر این آفات هستیم. در رویکرد دکتر پزشکیان به نظر می­رسد این مساله بیش از سایر کاندیداها، محل توجه او قرار گرفته باشد. او شعارهای اقتصادی بلندپروازانه نظیر یارانه طلا و … نداد و حتی از برنامه اقتصادی خاصی هم سخن به میان نیاورد. تنها بر اجرایی کردن برنامه­های پیشین تاکید کرد و همواره بر ضرورت جلوگیری از فساد و بی­عدالتی تاکید داشت.

اما از اینها که بگذریم برای راقم این سطور در انتخاب دکتر پزشکیان، یک نگرانی وجود دارد؛ و آن سیاست خارجی دولت ایشان است که شاید تلاش شود در ادامه سیاست خارجی دولت آقای روحانی قرار گیرد. نگرانی­ای که با حضور دکتر محمدجواد ظریف در کنار ایشان تقویت هم شد.

واقعیت این است که برجام اگر هیچ خاصیتی نداشت دست­کم این تنها خاصیت را داشت که به همه ما نظمِ بی­انتظامِ بین­المللی را نشان دهد. لذا راقم این سطور تا موقعی که برجام، توسط طرفین اجرایی می­شد – یا دست­کم ادعا می­شد که در حال اجرا است – قابل حمایت بود. اما با روی کار آمدن ترامپ و به آن سرانجامِ نافرجام مبتلا شدنِ برجام، ستایشِ از آن یا توصیه به تکرار و توسعه آن هیچ وجه عقلانی نخواهد داشت. بنابراین این نگرانی برای بنده وجود دارد که مبادا هنوز مقوله اتمی به نقطه مطلوب و آرمانی خود نرسیده باشد و ما درگیر برجامی دیگر شویم. گزیده شدن دوباره از یک سوراخ، خلاف عقلانیت است و بر فرض عزم برای برجامی دیگر حتما باید تضمین­های لازم از طرف متخلف و بدعهد ستانده شود.

با این همه اما توجه به این نکته ضروری است که سیاست‌های کلان در حوزه سیاست خارجی اساسا در محل دیگری تصمیم‌گیری می‌شود و لذا انشالله جای نگرانی چندانی نیست و به اصطلاح با خیال راحت می­توان به دکتر پزشکیان رای داد. هرچند از دولت احتمالی ایشان انتظار می­رود نسبت به این مقوله با حساسیت بسیار بالاتری عمل کند.

انتهای پیام