ملاحظاتی در باب طرح مدینه اسلامی | رضا داوری اردکانی
رضا داوری اردکانی، فیلسوف ایرانی، در کانال تلگرامی خود نوشت: «شهر کنونی ما دیار غربت است. هیچ‌کس دیگر اهل هیچ شهری نیست. همه همه‌جایی، یعنی هیچ‌جایی‌اند. به این سبب، شهر و خانه‌ای که ما می‌سازیم، بیشتر به ایوانچه‌های کاروانسرا شبیه است، با این تفاوت که کاروانیان کنونی، میان خود پرده کشیده‌اند. آیا می‌توان این وضع را تغییر داد و شهر و خانه را طور دیگری ساخت؟
ظاهراً می‌توان سلیقه به خرج داد، اما طرح کلی شهر و خانه، به‌آسانی دگرگون نمی‌شود و مخصوصاً اگر بخواهیم این دگرگونی در جهت دینی‌شدن باشد، کار دشوارتر است، ولی این دشواری تا زمانی است که عالَم دینی رخ نگشوده باشد. اگر عالم دینی روی نماید، بنای شهر و خانه نیز دینی می‌شود.
پس شهر دینی، شهری نیست که با دستورالعمل‌های خاصی ساخته شود. ما قواعدی داریم که با آن بتوان شهر دینی ساخت. شهر و خانه با نحوۀ سکنا گزیدن ما دینی یا غیردینی می‌شود و سبک و طرز بنا با آن نحوهٔ سکنا گزیدن پدید می‌آید یا تغییر می‌کند.
شهر دینی، بدون عالم دینی و بدون مردمی که به آن عالم تعلق داشته باشند، معنا و مورد ندارد. میدان نقش‌جهان در طرح کلی همان میدان چهارصد سال پیش است، اما نسبت کسانی که به آنجا می‌روند و از آنجا می‌گذرند، نسبت دیگری شده است. در بغداد و دمشق و قاهره هم چیزهایی از قرون اولیهٔ اسلامی باقی‌مانده و بسیاری از مردم این شهرها هم مسلمان‌اند، اما این شهرها شهرهای دینی نیستند.»
انتهای پیام
