عاشورا و چالش‌های تازه | ابوالفضل نجیب
حضور چند دختر جوان و نوجوان با پوشش اختیاری در مراسم عزاداری عاشورا در کرج به طرفه‌العینی با چند واکنش سریع از سوی مقامات مختلف شهرستان کرج و ایضن اظهار نظرهای تکراری و غیر اخلاقی از سوی برخی مسئولین مواجه شد. از شناسایی آن چند دختر و احضار آنها به مقامات قضایی و بعد باطل کردن مجوز هئیت و دسته عزادار و متعاقب آن راه انداختن تجمع اعتراضی علیه آنچه هنجارشکنی تعبیر می شد. اینها فقط واکنش های اولیه بود به موضوعی که می شد به ساده ترین شکل ممکن نه تنها از کنار آن گذشت که حتی چنین اتفاقی را به فال نیک گرفت و حتی مدعیان دین دولتی می توانستند از آن برای اثبات بسیاری ادعاها در نفی دین گریزی نسل جوان و همراهی آنها با شعائر دینی و دیگر دستاوردهای فرضی دینی و ملی بهره مند شوند. این ادعا مسبوق به دستاویز قرار دادن بسیاری اقدامات مشابه در خصوص واکنش های روادارانه به هزاران زن و دختری است که به حسب نگاه ابزاری به موضوع حجاب رسمی نه تنها مصداق شتر دیدی ندیدی رفتار شده، که اتفاقن با بولد کردن برای رسانه های خارجی در نقطه مقابل تعابیری چون هنجارشکنی پز رواداری و تعامل و تحمل پذیری و مشروعيت ملی کسب می کنند. این اتفاق از چند زاویه قابل بحث و موشکافی است.
اول این که بر خلاف آن اظهارنظرهای این چند ساله از جانب مقامات ریز و درشت دولتی که مخالفین حجاب اجباری را در خوش بینانه ترین فرض به بی دینی و فراتر از آن به مشمئزترین و زشت ترین هتاکی های زبانی و اباحه گری و فساد و انحراف اخلاقی و جنسی متهم می کردند، این اتفاق ساده خط بطلانی بود بر چنان گزافه گویی هایی که عرق شرم بر پیشانی هر انسان آزاده ای می نشاند. دوم این که نشان داد و ثابت کرد فلسفه و ارادت و عشق به امام حسین در ماهیت امر چیزی نیست که با مقراض انگشتانه این و آن قابل ارزیابی و محک زدن باشد. و این که ارادت و عشق به امام مظلوم چنان که بر زبان آن امام و در حساس ترین فراز عاشورا جاری شد آزادگی و حریت نوعیت انسانی در مقابل کسانی بود که با داعیه حفظ نظم و نظام اسلامی، تجسم واقعی دیانت و ایمان را به شهادت رساندند. سوم این که نشان داد ایمان به دین و دیانت امری درونی و باطنی است و آنچه ما از ظواهر اعتقاد دینی لحاظ می کنیم در خوش بینانه ترین حالت می تواند وجهی و بخشی از دینداری تلقی کرد و نه الزامن محدود کردن امر دینداری به تلقی و برداشت های ما. فراموش نمی کنیم همین مبلغین دولتی دین سالهاست بر منبر خطابه و تبلیغ از ارادت اهل کتاب از جمله مسیحیان به امام حسین و ایضن حاجتمند شدن از امام سخن می گویند. از جمله در همین مراسم عزاداری های امسال که بارها منعکس شد. و فراتر فراموش نمی کنیم همین مداحان دولتی در سال های اخیر چه بسا خود و همفکران خود را بابت ممانعت و برخوردهای دفعی با به اصطلاح زنان و دختران بی حجاب و بد حجاب در مراسم عاشورا سرزنش و شماتت کردند. و در توضیح و دفاع از رواداری در این خصوص اعتقاد و ارادت به امام حسین را امری قلبی و درونی و معرفت شناسانه تعبیر و تلقی کردند. با این تفاسیر چگونه می شود به صراحت و عیان درباره باور دینی و قلبی دیگران آنچنان هتاکانه قضاوت و ایضن با سلاح قانون و مجازات و بدتر از آن اتهامات اخلاقی و حتی تا متهم کردن به عاملیت خارجی و مزدوری پیش رفت. در همین اتفاق اخیر اظهار نظر برخی ناظر بر این ادعا بود که در پشت این اقدام توطئه و مزدوری برای بیگانگان در کار بوده. این ارزیابی و اظهارات و واکنش های رسمی و غیر رسمی که اغلب به خودجوش تعبیر می شود، بی شک ریشه در نگرشی دارد که فهم از دین و معرفت دینی و در این مورد بخصوص حتی ارادت و عشق به بالاترین نشانه ها و مظاهر حریت و آزادگی را جز از جهان تنگ نظرانه و بعضن ابزاری نمی بیند. این که ابزاری تعبیر می کنم ناظر بر وقایعی است که همین چند هفته پیش در دانشگاه های آمریکا در رابطه با حمایت دانشجویان دختر با آن پوشش های خاص از مردم فلسطین و در اعتراض به سیاست های آمریکا و علیه اسرائیل شاهد بودیم. نکته آخر و ختم کلام، کسانی که جنبش اعتراضی علیه حجاب اجباری را به اباحه گری و هرزگی و بدتر از آن در زشت ترین تعبیر جناب ازغدی به معنی عرضه کردن زن برای دیگران تعبیر می کنند، فراموش نکنند بخش عمده همین زنان معترض تحمیل حجاب اجباری تربیت شدگان در خانواده های مذهبی و ارادت مندان به همان امامی هستند که روز عاشورا خطاب به همه متجاوزین به حریم انسانیت و حرمت انسانی و کسانی که به بهانه و توهم بی دینی ایشان و یارانش سقف شقاوت کلامی و خشونت را زیرپا گذاشتند، این بود که اگر ایمان ندارید لاقل در دنیا آزاده باشید. پاسخ این که آیا می شود مفهوم و فلسفه ازادگی را با همان مقراض انگشتانه ای خود تنزل داد، بماند برای اهل بصیرت و معرفت به دین.
انتهای پیام
