تشخیص درد و تجویز درمان | ابوالفضل نجیب

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

ترجیع‌بند سخنان سعید جلیلی در مناظره‌های انتخاباتی و با مخاطب قرار دادن پزشکیان نقل به مضمون این بود که تا درد را درست تشخیص ندهیم قادر به تجویز و به تعبیری درمان وضع موجود نخواهیم بود.

این اظهار نظر هر چند مکرر و با لحن های جدی و گاه با طعن و کنایه مطرح می شد، اما تنها بخش معقول و قابل دفاع و تامل سخنان ایشان در طی رقابت انتخاباتی بود. ذکر این مهم هم ضروری است که ایشان در جریان همان مناظره ها علیرغم دفاع یکسره از عملکرد دولت سیزدهم اما تمامن از موضع منتقد وضع موجود مردم را مشروط به انتخاب شدن به وضع مطلوب وعده می دادند. با این تفاوت که کمترین اشاره به دلایل و ریشه های واقعی نابسامانی های مورد تصریح که اغلب با عملکرد دولت سیزدهم تشدید شده، نداشتند.

اگر سخن ایشان را به منزله مهمترین راهکار تلقی کنیم، علی القاعده برای برون رفت از وضع موجود ابتدا به تاکید آقای جلیلی باید درد را درست و بدون ملاحظه و مسامحه و محذوریت و مصلحت تشخیص داد تا نسخه تجویز را بر اساس شناخت علمی درد تدوین کرد. اما آنچه از شواهد و قرائن و ادعاها بر می آید، چنانچه اوضاع برجامانده از دولت سیزدهم به اسب زین شده تعبیر می شود، جامعه نه تنها نیاز به تجویز ندارد که اساسن قائل به وجود درد و مشکلی که نیاز به ارائه تجویز داشته باشد، احساس نمی شود. با این حساب به نظر می رسد همه چیز گل و بلبل است و ادامه این وضعیت گل و بلبلی چنانچه چهار کاندید رقیب پزشکیان تاکید نمودند ادامه راه دولت سیزدهم است. با این تفاصیل معلوم نیست چهار رقیب پزشکیان و از جمله آقای جلیلی چه اصراری بر ادعای برنامه های نداشته و وعده های متوهمانه داشتند.

مخلص کلام اگر به تاکید آقای جلیلی تغییر وضعیت موجود به شناخت درست و واقعی ریشه ها و النهایه تجویز درست نیازمند است، شرط اول آن شفافیت کافی و وافی از شرایط موجود جامعه است. این هم به معنی مقصر جلوه دادن این و آن نیست، که اوضاع از مقصرتراشی این و آن گذشته است. مشکل در جايي است که آقای جلیلی به درستی بر آن تاکید دارند و آن تشخیص دردهای واقعی جامعه و تجویز عالمانه برای آن است.

تشخیص این دردها هم بسیار شبیه تشخیص پزشک متخصص و مجرب است که محیط و محاط بر دردهای بیمار خود است. و علی الاصول تشخیص این پزشک هم دخلی به عقیده و ایدئولوژی و گرایش سیاسی او هم ندارد. همچنان که پزشک متکی به دانش و همزمان ملتزم به سوگند و وجدان انسانی است، عالم به اوضاع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی فارغ از این که چه گرایش سیاسی و فکری دارد، علی القاعده ملتزم به تشخیص عالمانه مشکلات و معضلات جامعه و تجویز و درمان عالمانه است. مشروط بر این که فارغ از هر گونه خودسانسوری و تحمیل هر گونه محدودیت و سانسور و ملاحظه بتواند ریشه دردهای جامعه را بیان کند.

اما چنانچه اشاره شد ظاهرن اهتمام و اراده ای برای تشخیص و بیان دردهای جامعه و علی القاعده تجویز عالمانه برای درمان دردها وجود ندارد. و پر معلوم است در فضایی اینچنین آلوده به چاپلوسی و بدتر از آن قداست گرایی و جوسازی امید چندانی به شفاف کردن دردهای واقعی نیست.

نکته قابل تامل در این فضا اما اذعان و اعتراف های رسمی مسئولین و مدیران در خصوص بحران های ریز و درشت از جمله تامین کالاهای اساسی، تشدید قریب الوقوع تورم، هشدارها درباره بحران دارو در آینده نزدیک، بحران زیست محیطی، آب، برق، گاز، و بسیاری نگرانی های خارجی و داخلی است. تا جایی که به صراحت بیان می شود اوضاع خطرناک تر از آن است که رهبری پزشکیان را در مواجهه با رقبا و ایضن دشمنان قسم خورده او تنها بگذارد.

این که در چنین وضعیتی همچنان با اعمال سانسور و محدودیت مانع از بیان دردهای جامعه و ریشه های واقعی آن بشویم و وضعیت امروز و سرنوشت کشور را به امور واهی و کینه توزانه و بدتر از آن امیال های شخصی و جناحی و ایضن مارهای خزنده در آستین و لاف و گزافه های تکراری گره بزنیم، جز تشدید وضعیت موجود راه به جایی نخواهیم برد.

آنچه در انتخابات رخ داد یک توفیق بود مشروط بر این که اراده ای واقعی برای تشخیص دردهای جامعه و تن دادن به تجویز عالمان علم الااجتماع باشد، تردیدی ندارم هنوز هستند کسانی که هم قادر به تشخیص درد و هم تجویز درمان هستند، همچنان که تردید ندارم دست هایی پنهان و آشکار همچنان نه تنها در پی مخفی کردن دردها و معضلات واقعی جامعه که سوق دادن جامعه به سقوط نهایی هستند.

انتهای پیام