چه کسی خیرخواه تر است؟

«محسن جلال پور» رییس پیشین اتاق بازرگانی ایران در یادداشتی با عنوان «چه کسی خیرخواه تر است؟» در نقد نگاه صداوسیما به خیرین، در تلگرام نوشت:

خانم اشرف قندهاری از بنیان‌گذاران آسایشگاه خیریه کهریزک و مؤسس گروه بانوان نیکوکار و خانه مادر و کودک درگذشتند. خداوند ایشان را رحمت کند که یکی از بزرگان جامعه نیکوکاری ایران بودند. افتخار دیدن ایشان را نداشتم اما ذکر خیر فعالیت‌های ایشان را زیاد شنیده بودم.

وقتی خبر درگذشت ایشان را خواندم این پرسش در ذهنم نقش بست که آیا مؤسسه‌های خیریه بخش‌خصوصی در زمینه کمک به فرودستان جامعه از نهادهای دولتی و حاکمیتی موفق‌تر عمل کرده‌اند؟

من پاسخی برای این پرسش ندارم و تحقیق درباره آن را به محققان و رسانه‌ها می‌سپارم اما وقتی به تاریخ نگاه می کنم، موارد بسیاری در ذهنم نقش می‌بندد که نشان می‌دهد بخش خصوصی ایران بسیار خیرخواه بوده و کارهای ماندگاری کرده است. از قحطی سال 1250 شمسی که حاج محمد حسن امين الضرب بیشتر دارایی اش را فروخت تا گندم وارد کند، تا امروز که بخش خصوصی گرداننده بزرگ‌ترین نهادهای خیریه در کشور است، 145 سال می‌گذرد و هیچ زمانی نبوده که بخش خصوصی این مسوولیت اجتماعی را فراموش کرده باشد.

در حال حاضر بخش خصوصی ایران گرداننده بزرگ‌ترین و مؤثرترین نهادهای خیریه در کشور است و عملکرد این نهادها، در سطح بین المللی هم تحسین برانگیز بوده است.

همه ما با حجم فعالیت های انسان‌دوستانه مؤسسه‌های خوشنامی مثل کهریزک، محک، جامعه نیکوکاری ابرار، جامعه یاوری، پویش ایران من و … آشنا هستیم و می‌دانیم که چهره‌های شناخته شده بخش خصوصی، گرداننده اصلی این نهادها هستند.

حتی خانواده خیامی ها که در سال‌های آغازین انقلاب با مصادره اموال مواجه شدند، فعالیت‌های خیرخواهانه خود را تعطیل نکردند و با تأسیس بنیاد خیامی ها، ده ها مدرسه و هنرستان فنی و حرفه ای در کشور ساختند.

امروز بخش‌خصوصی در زمینه بیماری های خاص، مدرسه سازی، ساخت بیمارستان و درمانگاه و حتی جاده و ساختمان‌های عام المنفعه، سرآمد است و اگر این گونه فعالیت های خیرخواهانه داوطلبانه نبود، قطعا دولت‌ها توانایی پاسخ گویی به استمداد اقشار مستضعف را نداشتند.

اما بیایید رفتار رسانه‌های رسمی و ملی در برابر این حجم از فعالیت های خیرخواهانه را مرور کنیم. هنوز کثیف ترین شخصیت های سریال ها، فعالان بخش خصوصی و کارخانه داران هستند. هنوز شخصیت‌های منفی سریال‌ها تجار و بازرگانان هستند. بدترین جنایت‌ها در کارخانه ها و خطوط تولید رخ می‌دهد و کثیف ترین روابط انسانی به کارآفرینان نسبت داده می‌شود.

از سیاست‌گذاران رسانه‌های ملی سؤال کنیم به چه دلیل هیچ برنامه ای در مدح و ستایش فعالیت‌های خیرخواهانه خانم اشرف قندهاری ساخته نشد و چگونه است که هیچ نامی از ایشان در این بخش‌های خبری برده نمی‌شود؟

گاهی دل آدم از برخوردهای ناشایست با چنین چهره‌هایی به درد می آید اما چه باید کرد؟ کاش محققان و رسانه های مستقل بتوانند به این پرسش مهم پاسخ بدهند که چرا مؤسسه‌های خیریه بخش خصوصی در زمینه کمک به فرودستان جامعه از نهادهای دولتی و حاکمیتی موفق تر عمل کرده اند؟

پی نوشت: ممکن است تصور من اشتباه باشد و در رسانه ملی، از خانم اشرف قندهاری تجلیل کرده باشند. در این صورت ممنون می شوم اگر تذکر لازم داده شود تا خطای احتمالی ام را جبران کنم.

انتهای پیام