تحلیلی بر استناد پزشکیان به قرآن و نهج‌البلاغه
محمود شفیعی، کارشناس علوم سیاسی، در کانال تلگرامی خود نوشت:
«از نگاه من دکتر پزشکیان با ارجاع به قرآن و نهج البلاغه همزمان چند هدف را درنظر گرفته است:
الف. علی علیه‌السلام سیاست و حکمرانی را امر آسمانی نمی‌دانست وگرنه به مالک نمی‌فرمود کارویژه های حکومت جمع کردن مالیات و صرف آن در آبادانی، بسط عدالت، امنیت، آموزش و تربیت است؛ بلکه باید به مالک توضیح می‌داد که کار حکومت اسلامی زمینه‌سازی ظهور، مخالفت با تجارب بشری به منظور تأسیس تمدن اسلامی به مثابه تافته ای جدابافته از تجربه‌های زمینی، مبارزه با نخبگان فکری مستقل و متعهد بر دانش خود، گسترش حجاب اسلامی، تفتیش عقاید، یافتن خودی‌ها و جذب آنها به حکومت و اموری از این دست خواهد بود.
ب. ایشان با خواندن نهج‌البلاغه می‌خواهد اثبات کند که مسأله اصلی حکمرانی در ایران و سرمنشأ بحران‌های امروز ما بی‌اخلاقی سیاسی است. وقتی دکتر پزشکیان می‌گوید امام علیه‌السلام فرمود حکومت بر شما اندازه آب بیرون آمده از عطسه بز بی‌ارزش است مگر اینکه حق و عدالت برپا شود، می‌خواهد به رقیبان بگوید که در اسلام حکومت اولاً قداست ذاتی ندارد و ثانیاً اگر بنا باشد حکومت اسلامی وسیله‌ای برای باز کردن سفره انحصاری از ثروت و قدرت و شوکت برای خودی‌ها و تبدیل اکثریت مردم از طیف‌های مختلف به نامحرمان جامعه باشد، چنین حکومتی هرچند اسلام را یدک کشد، ضد اسلامی است.
ج. دکتر پزشکیان با خواندن نهج‌البلاغه عقلانیت انتقادی در میراث دینی را به نمایش گذاشته و عقلانیت تمجیدی رایج در جمهوری اسلامی را زیر سؤال می‌برد. وقتی او به سخن علی علیه‌السلام استناد می‌کند که فرمود حاکم هرچند خود او باشد، از خطا مبرا نیست، می‌خواهد به هیأت حاکمه امروز بگوید که قداست تراشی برای حاکمان و قرار دادن آنان در هاله نور، خاستگاه انحطاط همه جانبهٔ امروز ماست.
خلاصه که او با خواندن قرآن و نهج‌البلاغه می‌خواهد با تمسک بر خود دین، عرفی و زمینی بودن حکومت را اثبات کند و بگوید که اخلاقی کردن حکومت به مثابه امر دنیوی در گرو دست برداشتن از دغل بازی‌های سیاسی امکان‌پذیر است. اخلاق مناسب حکومت، قداست سازی نیست؛ بلکه اخلاقی کردن امرِ ذاتاً عرفی با معیارهای مقبول در محضر عقل عموم است.»
انتهای پیام
