ابهام‌زدایی از وفاق ملی

رحمان ولایتی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

انتخابات ریاست جمهوری که به ضرورت و بنا به شرایط زودتر از موعد برگزار شد بعد از یک رقابت تنگاتنگ و نفس گیر فیمابین دو گفتمان دیرینه کشور در نهایت مطلوب کاندیدای جریان اصلاحات و به پیروزی مسعود پزشکیان انجامید که بعد از  طی مراحل قانونی تنفیذ و تحلیف بعنوان نهمین رئیس جمهور کشور کلید پاستور را بدست گرفت در این بین اولین اقدام ایشان در کسوت رئیس جمهوری به سیاق مرسوم و بر طبق رویه دولت های پیشین تعریف رسمی  “وفاق ملی” در قالب معرف رسمی دولت بود
اکنون با وجود شروع بکار دولت با الگوی وفاق ملی، هنوز این الگو بدرستی تشریح و تبیین نشده و محل ابهام بسیاری در جامعه شده و حتی در بعضی زوایا منجر به سوءبرداشت و کج فهمی شده است.

در این میان سوالی که مطرح می شود تعریف دقیق “وفاق ملی” است که آیا این الگو یک گفتمان است یا دکترین و یا در حد یک  شعار؟

ابتدا باید به خود عبارت برگردیم و عبارت مذکور را از همدیگر تفکیک کرده و هریک از دو مولفه را دقیق تعریف کنیم عبارت وفاق ملی از دو مولفه وفاق و ملی تشکیل یافته است که وفاق به نظر معطوف به اتحاد و همدلی عناصر قومیت در پهنای کشور با فرهنگ و زبان منحصر خود است که متشکل از اقوام ترک و کرد و بلوچ و عرب است که از دیرین در ذیل کلیات هویت  ایرانی با غیرت و همدلی زیسته اند و اصطلاح ملی که خود گویاست و حمل بر هویت ملی ایران برای همه اقوام ایرانی است و در معنای ترکیبی آن در واقع معطوف به ترجمه زیر است “اتحاد و همدلی همه اقوام ایرانی برای منافع ملی ایران زمین”

و در پاسخ به سوال یادداشت که آیا مقصود از “وفاق ملی” گفتمان است یا دکترین و شعار باید گفت که در این مقصود اتحاد برای منافع ملی در تعریف گفتمان نمی گنجد و از ساختار نظام مندی معنایی برخوردار نیست و همچنین در فرآیند بین الاذهانی(intersubjectivity) نیز شکل نگرفته است و حتی ارزش و باور اجتماعی، سیاسی نیز متاثر از آن نیست پس از دایره گفتمان خارج می شود و در بررسی میزان تطابق با دکترین نیز  عبارت “وفاق ملی” در ارتباط با اهداف عینی خاصی تعریف نشده است که مصادیق آن مشخص باشد چرا که دکترین یا رهنامه باید مبتنی بر هدف عملیاتی مشخص سازمان یابد در صورتیکه وفاق ملی معطوف به هدف عملیاتی مشخصی تعریف نشده است و از محدوده دکترین نیز خارج است پس با خروج از دایره ترسیمی گفتمان و دکترین می‌توان عبارت “وفاق ملی” را یک شعار برای دولت پیروز در نظر گرفت که بطور معمول در همه دولتها مرسوم بوده است و با این تبیین جای هیچ ابهامی در آن نمی ماند و البته سوءبرداشت و کج فهمی هایی نیز بر این عبارت استوار بود و آن را به نوعی سهیم شدن در بدنه مدیریتی دولت و یا در فرم مضحک آن دولت اشتراکی معنا می کنند که کاملا ناشی از سوءتفاهم و یا در بدبینانه ترین حالت متاثر از شارلاتانیسم است هیچ دولتی در هیچ جای دنیا آنهم در نظام‌های ریاستی و نیمه ریاستی دولت اشتراکی یا به تعبیر کلاسیک آن ائتلافی نداشته است در چنین نظام‌های دولتی که پیروز میدان است دولتی با گفتمان واحد است و بدنه مدیریتی آن نیز برخوردار از نیروهای انسانی درون گفتمان حاکم و گفتمانهای رقیب نیز در دکترین دولت در جایگاه منتقد ظاهر می شوند ولی با یک تبصره که در موضوعات مرتبط با منافع ملی در کنار گفتمان حاکم یعنی متولی دولت همراه و همدل هستند که عبارت وفاق ملی نیز درست به همین معناست یعنی جریانات رقیب با همه عناصر و منابع انسانی در راستای تقویت و تحکیم منافع ملی با گفتمان دولت همراه شوند و مبادا از سر بغض جناحی آسیبی به منافع ملی وارد شود پس نتیجتا در یک ترجمه دقیق و متین از وفاق ملی باید اذعان داشت که اتحاد و همدلی همه ایران برای ایران و یا همیاری دولت در تحکیم منافع ملی.

انتهای پیام