تمام ایران برای ملت ایران
عماد گلی صرمی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
لازم است این پرسش، پرسیده شود که گروه های مختلف سیاسی که قصد دارند، قدرت را به دست بگیرند، چه برنامه ای برای مهار تجزیه طلبی در ایران، دارند؟ آیا با تجزیه‌ی ایران، ادامه‌‌ی حیات ملت ایران ممکن خواهد بود؟
در جمعی از دانشجویان، از تجزیه طلبی انتقاد می کردم، دوستی پرسشگرانه گفت: خب اگر مردم سیستان و بلوچستان می خواهند از ایران جدا شوند این حق را دارند، چرا تو انتقاد می کنی؟
از او پرسیدم: تو که سعی داری چنین پرسشی را مطرح کنی، آیا این صحبت را درباره‌ی خوزستان هم می کنی؟ آیا چنین صحبتی درباره ی چاه های نفت هم داری؟ آیا نمی دانی که بودجه‌ی ایران، تک محصولی است و اکثریت آن از کالایی به نام نفت تامین می شود و در صورت از دست رفتن نفت بدون آمادگی برای جایگزینی های اقتصادی، سایر مردم ایران در فقر از بین خواهند رفت؟
تجزیه طلبی آهنگی است که از سمت بیگانگان نواخته می شود و جمعی با آن ساز به طرب می آیند. بدون شک مشکلات و مسایلی هست که تنها از طریق گفتگو برای طرفین یعنی حکومت داخلی ایران و گروه های تجزیه طلب حل خواهد شد، راه دیگری باقی نمی ماند مگر …
مرحوم آیت الله سیدمحمود طالقانی در سخنرانی خود بعد از انقلاب می گفت که برخی پول نفت را می خواهند ولی تمکین به حکومت مرکزی را نه، این نقد طالقانی یک صحبت صحیح بود، زیرا اگر بنا بر حکومت فدرالی باشد، باید تمام مردم ایران یا در انتخاباتی نصف به علاوه یک و یا دو سوم آرا طرفدار چنین نظری باشند، زیرا همانطور که قبلا به آن اشاره کردم مالکیت سرزمین ایران، یک مالکیت مشاع است. پس برای نحوه‌ی حکمرانی باید از تمام آحاد ملت نظر خواهی صورت پذیرد و اگر جز این باشد دومینوی تجزیه طلبی یا منفعت طلبی به این صورت که بیان می گردد، ادامه خواهد داشت.
برای نمونه در خوزستان، به دلیل وجود چاه های نفت، مردم این استان تصمیم بگیرند که از ایران جدا بشوند، اندکی بعد فقط شهرهای نفتی تصمیم بگیرند که از بقیه‌ی شهرهای خوزستان جدا بشوند، اندکی بعدتر افرادی که خانه هایشان به چاه های نفت نزدیک تر است تصمیم بگیرند از بقیه‌ی همشهری ها جدا بشوند و … این بازی تا آخر ادامه خواهد داشت، حال آنکه نفت موهبتی خدادادی است که به یک ملت هدیه شده است و طبیعی است آن ملت باید برای آن تصمیم بگیرند.
بسط عدالت، رفاه عمومی، فرهنگ سازی ایرانی، ایستادگی در مقابل گروه های تجزیه طلب و مواردی مانند آنچه مطرح شد بایستی به نحو احسن از سوی دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا دنبال شود تا بتوانند کارنامه‌ی قابل قبولی از دست مردم ایران دریافت کنند.
بدون شک تجزیه‌ی ایران در منطقه، ثبات اندک و نسبی را نیز از بین خواهد برد و بیش از امروز شاهد، اختلافات، جنگ ها و نزاع ها خواهیم بود. با اندکی تفکر می توان دریافت، تجزیه‌ی ایران نه به نفع آحاد ملت بلکه به نفع رقیبان منطقه ای و بین المللی و گروه های تجزیه طلب در داخل ایران می باشد. پس لازم است طرحی نو برای حفظ منافع اکثریت آحاد ملت در مقابل طمع بیگانگان در انداخت.
صحبتی که در این بین می شود، هر چند محرومیت ها باعث گسترش تجزیه طلبی می شود ولی پرسش اینجاست که تجزیه طلبان می خواهند چه چیزی برای بخش های مظلوم ایران به ارمغان بیاورند؟ و متاسفانه هر چه جلو می رویم و محرومیت ها گسترش می یابد و زمینه‌ی ترک تازی های تجزیه طلبان فراهم می آید. پس عزمی راسخ نیاز است تا همه‌ی نیروهای دلسوز تمامیت ارضی ایران برای حفظ این آب و خاک آماده شوند.
ایران بخش های مختلف تاریخ را پشت سر گذاشته است و پشت سر می گذارد، اما باید تمام نیروهای سیاسی در ایران که قلبشان به عشق این آب و خاک می تپد مانع از هرگونه تحرک تجزیه طلبانه در ایران شوند.
اگر بخشی از ایران جدا شود، معلوم نیست دیگر مانند خرمشهر بتوان با کشته های زیاد آن را برگرداند، ممکن است این اتفاق مانند جدا شدن بحرین از ایران یا بخش های شمالی از خاک کشورمان باشد، پس لازم است علاج واقعه قبل از اتفاقات تلخ کرد.
انتهای پیام
