یک استاد حوزه: باید در صرفِ اموال عمومی در مناسک دینی خیلی احتیاط کنیم

حجت الاسلام هادی سروش، استاد حوزه، با بیان اینکه باید در صرفِ اموال عمومی در مناسک دینی خیلی احتیاط کنیم، گفت: بر اساس آموزه های امام رضا ما حق نداریم از اموال عمومی که اقلیت های دینی در آن سهم دارند برای نیازمندان و امور مذهبی و زیارتی استفاده کنیم.

به گزارش انصاف نیوز حجت الاسلام سروش در شب شهادت امام رضا (ع) در دارالزهراء در سخنرانی خود تصریح کرد؛ امامت توسط امام رضا با توجه به موقعیت ولایت عهدی با یک توسعه فکری و رفتاری عرضه شد که نیاز امروز ماست و میتواند حکومت دینی را از هر گونه تحجر و محدودیت فکری رهایی بخشد.

استاد حوزه علمیه قم گفت: آنچه که اهل بیت و ائمه در رابطه با خود خودشان بیان فرمودند با آن چیزی که اکثریت ما شیعیان فکر میکنیم یک تفاوت ظریفی و دقیقی دارد. امامان خودشان را امام عالَم معرفی کردند، اما اکثر شیعه آمد و امامت را مخصوص خودش قرار داد یعنی آن نگاه وسیع که اهل بیت نسبت به امامت دارند وقتی که به شیعه منتقل شد محدود شد! ما گفتیم امام رضا علیه السلام؛ فقط امام شیعیان است! در حالی که وقتی ما به متون دینی خود مراجعه میکنیم با یک وسعتی بحث امامت مطرح است.

استاد حوزه گفت: امام رضا علیه السلام در مسجد جامع مرو در رابطه با امامت بیان مهمی دارد و میفرماید: الامام؛ الشمس الطالعه للعالَم”. امام خورشیدی است که جهان را روشن میکند، خورشید وقتی طلوع میکند محدود به یک نقطه زمین نیست و همه زمین را روشن میکند. وجود مبارک امام رضا بنا بر معرفی امام به عنوان خورشید جهان معرفی میکند و اگر این تفکر در شیعه جا پیدا کند، ما به یک نتایج خیلی بلندی خواهیم رسید و طبیعتاً در حکومت دینی هم نگاه ها تغییر خواهد کرد و اینقدر ما بسته عمل نخواهیم کرد!

وی گفت: نمونه هایی از وسعت نظر و وسعت معنای امامت را تقدیم میکنم؛ در نیشابور یک زرتشتی از دنیا رفت وصیت کرده و که بخشی از اموالش را صرف مصارف فقرا کنند، حاکم نیشابور اموال این زرتشتی که رقم قابل توجهی بود را تصاحب کرد و صرف فقرای مسلمین کرد! هم کیشان آن زرتشتی آمدند اعتراض کردند و آن اعتراض شعاعی پیدا کرد و خبر به وسیله نامه ای به مامون رسید و مامون از امام هشتم علیه السلام درخواست کرد مشکل را حل کند. امام فرمودند: حاکم نیشابور کار غلطی کرد، وقتی یک فردی وصیت میکند، مورد وصیت وی همان همکیشان خود اوست. و دیگر این به حکومت اسلامی ربطی نداره که چتر روی اموال این فرد گذاشته و آن را تصاحب کرده! و بعد امام هشتم علیه السلام به مامون فرمودند: همان مقدار را از بیت المال مسلمین باید به زرتشتی ها بدهید‌.

ببینید تفکر ناب اهل بیت چیست و رفته رفته چه چیزهایی در ذهن ما شیعیان رسوخ پیدا کرده!
این نمونه ای از تفکر توسعه یافته و بسیار وسیع اهل بیت است و بر اساس آموزه های امام رضا ما حق نداریم از اموال عمومی که اقلیت های دینی در آن سهم دارند برای نیازمندان و امور مذهبی و زیارتی استفاده کنیم.

نمونه دیگر؛ یک عده‌ای خدمت امام هشتم علیه السلام رسیدند و دیدند لباس امام فاخر است و برایشان سوال بود این لباس و امام هشتم؟! و گفتند این لباسی که شما پوشیدید مناسب فرزند پیامبر نیست! امام هشتم علیه السلام فرمود: من امامم اما در قرآن کسی نام برده شده که به درجه نبوت رسید و لباس او و شرایط ظاهری او از من بالاتر بود و او جناب یوسف بود. بعد امام هشتم علیه السلام فرمود: مردم به عدالت توجه دارند، مردم به صدافت حاکم در سخنش توجه دارند، مردم به این توجه دارند که اگر مسئول جامعه قول داد و به کسی به تعهدی داد، پایبند باشد.

سروش در بیان نمونه سوم گفت: نمونه دیگری از توسعه تفکر امام رضا در رابطه با خطبه های نماز جمعه است. توجه به این نکته مهم است کا در زمان امام رضا علیه السلام حاکمیت در دست عباسیین است و تمام خطبای جمعه مربوط به دستگاه عباسی و منصوب آنان است ولی در عین حال امام رضا دست از توصیه و نصحیت آنان نمیکشد و نمیآید بگوید نماز اینان باطل است! خطبه های شان هم باطل است!
روش امام رضا علیه السلام چیز دیگری است؛ امام هشتم به خطیبان جمعه توصیه میکند و یا هشدار میدهد و میفرماید؛ شما موظفید در تریبون نماز جمعه آنچه در جهان معاصر می‌گذرد صادقانه با تمام ضررها و منفعت هایش به مردم بگویید. چقدر زیبا امام هشتم علیه السلام با یک دید وسیعی از حقوق دین و حقوق مردم دفاع میکند.

در واقع خطاب مستقیمِ حضرت رضا متوجه خطیبان نماز جمعه است، که ای امام جمعه؛ هر کسی میخواهی باش و منصوب هر دستگاهی میخواهی باش، فعلا تریبون دست شماست و شما مسئولید که آنچه در جهان معاصر است باید صادقانه در تریبون جمعه ارائه کنید.

استاد مطهری از این بیان امام رضا استفاده میکند که این بیانات امام هشتم در راستای خطیبان جمعه و خطبه های جمعه، در واقع تئوریِ پردازی محتوای خطبه جمعه و ضرورتِ بیانِ سیاست خارجی جهان اسلام است.

انتهای پیام