استاندارد زندگی مردم و سود کارآفرین

کانال تلگرامی اندیشه نو بخش‌هایی از کتاب سود و زیان نوشته‌ی لودویگ فون میزس را منتشر کرده است که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید.

«چیزی که باعث شد آلمانی ها تقریباً به اتفاق آرا از بیست و پنج نکته برنامه «تغییر ناپذیر» هیتلر حمایت کنند، شرایطی نبود که آنها رضایت بخش نمی دانستند، بلکه انتظار آنها این بود که اجرای این برنامه شکایات آنها را برطرف کند و آنها را خوشحال تر کند. آنها به نازیسم روی آوردند زیرا عقل و شعور تشخیص نداشتند. آنها به اندازه کافی عاقل نبودند که به موقع فجایعی را که نازیسم بر سرشان می آورد، تشخیص دهند.

اکثریت عظیم جمعیت جهان در مقایسه با میانگین استاندارد زندگی کشورهای سرمایه داری به شدت فقیر هستند. اما این فقر تمایل آنها به اتخاذ برنامه کمونیستی را توضیح نمی دهد. آنها ضد سرمایه داری هستند زیرا حسادت، جهل و نادانی آنها را کور کرده است و نمی توانند به درستی دلایل ناراحتی خود را درک کنند. فقط یک وسیله برای بهبود شرایط مادی آنها وجود دارد، یعنی متقاعد کردن آنها که فقط سرمایه داری می تواند آنها را مرفه تر کند…

به محض اینکه مشکل سود مطرح می شود، مردم آن را از حوزه عمل شناختی به حوزه قضاوت های اخلاقی ارزش ها تغییر می دهند. سپس همه در هاله یک قدیس و یک زاهد شکوِه می کنند. او (کارآفرین) خودش به پول و رفاه مادی اهمیت نمی دهد. در واقع او در حد توان به همنوعان خود خدمت می کند. او به دنبال چیزهای والاتر از مال است…

افکار عمومی به تلاش کشاورزان، کارگران، کارمندان، معلمان، پزشکان، وزرا، و افراد بسیاری دیگر برای به دست آوردن هرچه بیشتر سود و پول، توهین نمی کند. اما سرمایه‌داران و کارآفرینان را به خاطر طمعشان محکوم می‌کند…

قاعدتاً سرمایه داران و کارآفرینان مقدسینی نیستند که در فضیلت انکار خود سرآمد باشند. اما منتقدان آنها نیز مقدس نیستند. اگر جهان منحصراً توسط انسان‌هایی ساخته می‌شد که علاقه‌ای به دستیابی به رفاه مادی ندارند، در وضعیت نسبتاً متروکی قرار می‌گرفت.»

انتهای پیام