گاهی سوزن کاری کند که هزاران نیزه نتواند!
علی مرادی مراغه‌ای، نویسنده، در کانال تلگرامی خود نوشت:
« ۱۵ سپتامبر برابر با ۲۵ شهریور مصادف بود با كشف «پنی سيلين» توسط دكتر الكساندر فلمينگ، ميكرب شناس اسکاتلندی در ۱۹۲۸م.
روزى بود كه ميليونها انسان در نتيجۀ ابتلا به بيماريهاى واگيردار به ديار عدم رهسپار مى شدند و البته آن زمانها اين بيماريها را خشم طبيعت يا بلاى آسمانى مى گفتند و همین باعث تسلیم انسانها می شد… اما همیشه مغزهایی وجود دارد که تسلیم وضع موجود نمی گردند، چون و چرا می کنند و تمامی پیشرفتهای بشری محصول چون و چراهای همین تیپ آدمها در حوزه های مختلف است و همین مغزها سبب شد كه «واكسن» و «سرم» بيماريها شناخته شود.
تا پيش از اكتشافات پاستور، عمر انسان از ۴۱ سال كمتر بود، چنانكه در قرن ۱۶ عمر متوسط ۲۱ سال در قرن ۱۷ عمر متوسط ۲۵ سال و در قرن هيجده ۲۷ سال بوده. كشفيات پاستور یک مرتبه عمر متوسط انسان را به ۴۱ سال رسانيد.قبل از اين كشفيات، در نتيجۀ مرگ‌ومير اطفال و شيوع بيماريهاى همه‌گير گروه كثيرى به سن كمال نمى‌رسيدند، كشف سولفاميدها عمر متوسط را به ۵۳ سال ارتقا داد، ولى اكنون با كشف و ساير آنتى بيوتيكهاى بسيار مؤثر در كشورهاى متمدن عمر متوسط انسان از ۶۳ گذشته است…
مثالی از وبا در جامعه خودمان می زنم که وقتی می آمد بیشترین کشتارها را می کرد و تا رسیدن زمستان همچنان کشتار می کرد! در وبای ۱۳۱۰ش که از هندوستان وارد شد دو سوم مردم خرم آباد مردند، اداره صحیه در شهر خرم آباد پستهای قرنطینه جهت مهار آن برقرار کرد اما بیماری از راههای دیگر مثل آب رودخانه وارد شده و از کشته ها پشته ساخت و تسمه از گرده همه کشید بطوریکه مجال دفن مردگان را نیز نداشتند.
رييس صحيّه خرم‌آباد مرحوم دكتر عباس خواجوى با تمام توان و فداکاری کوشید شهر را از ميكروب وبا پاك كند اما کار از کار گذشته بود!او مجبور شد مبتلایان را که ۹۰ درصدشان می مردند ول کند و به واکسینه کردن افراد سالم بپردازد، عجیب اینکه، برخی افراد به واکسن زدن راضی نبودند و سربازان و پاسبانهای رضاشاهی آنها را به زور گرفته برای تلقیح به اداره صحیه می آوردند…!(والی‌زاده معجزی، تاریخ لرستان: روزگار پهلوی…ص۲۵۹)
نجم الدین ابوالرجا قمی در ذیل نفثة المصدور زمانی که هنوز از واکسن و سوزن خبری نبود نوشته بود: «بسيار كار به سوزن شايد كردن كه به نيزه نتوان كردن…»(نفثة المصدور، موزه و مرکز اسناد، ص ۳۳)
هیچ وقت روابط و جهان ما انسانها به بهشت و یوتوپیا مبدل نخواهد شد اما بدون شک، تنها با دوری از توهمات و خشک اندیشی و در پیش گرفتن خرد و عقل است که می توان بسیاری از دردها و آلام انسانی را کاهش داد…»
انتهای پیام
