این کلمات خطرناکتر از تیر و تیغ | غلامرضا بنی اسدی

غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

می ترسم. فراوان می ترسم از این که روزی، روزگاری، کلمات منتشر شده در اپلیکیشن هایی چون ایکس بخواهد ترجمه رفتاری بشود. نه این که آثار مخرب کلمات را کمتر از دیگر ابزار بدانم، نه، از این رو می گویم که ما تا خون را به چشم نبینیم، به خود نمی گوییم منازعه جدی است. و الّا باید آژیر آمبولانس های در فضای اخلاقی جامعه، خواب مان را زلزله وار بر هم می زد. اما عادت داریم جنگ بدون خون ریزی را صلح بیانگاریم.

اگر به دقت در این فضا تامل کنیم می بینیم کلمات به دشنام تبدیل شده و دشمنی را هر روز عمیق تر می کند. تخریب و تحقیر و تمسخر، دیوار می کشد میان آدم های همزبانی که باید به همدلی ملی برسند تا کسی جگر نکند نام ایران را بدون صلوات بر زبان آورد. پشت برخی از پروفایل ها، دروغ ها و هرزه هایی در هیئت آدمی نشسته اند. بوی تعفن آلبانی از کلمات شان بلند است. تیرهاشان را از تیرانا به تهران و ایران پرتاب می کنند. جالب و البته تاثر برانگیز این که گاه نقاب ارزشی هم به چهره دارند و با ادبیاتی به میدان می آیند که دیگران از هرچه این جماعت بدان منسوب باشند، دوری می کنند.

برخی ها هم البته واقعا به آنچه می نویسند باور دارند. نمی دانند اما ندانسته در پازلی به بازی گرفته می شوند که چون کامل شود، آرزوی رجویست ها را  تکمیل خواهد کرد. برخی هم انگار پروژه ای کار می کنند. به پولی که می گیرند کار دارند نه آثار زیان باری که بر جای می گذارند. مثل لات های قدیم هستند که پول می گرفتند و عکس طرف را. به میزان وجه دریافتی، او را می زدند. حالا یک بار سفارش، نشاندن بادمجان پای چشم بود، یک بار خراش ابرو و یک بار کور کردن چشم. پروژه بگیران امروز هم همان کار را می کنند فقط به جای شخص، شخصیت طرف را هدف می گیرند. به جای قبیله ها، جریانات را سیبل می کنند. نتیجه اما توسعه قهر و کینه میان مردم است. یعنی همانی که دشمنان گوناگون ملک و ملت می خواهند.

برخی سیاسیون که در عرصه رقابت می بازند و طرفداران شان هم به دنبال جبران آن شکست و پیروزی در این میدان می گردند. باید جلوی این افراد را در قدم اول گرفت. ناشناس نیستند هرچند رسم غریبگی داشته باشند. در قدم دوم هم باید با رصد پول ها و بودجه ها، سفره پروژه بگیران را جمع کرد. گام بعدی هم ارتقای سواد رسانه ای است تا در کمین دشمن نیفتیم و کلاس بعدی، تخلق عمومی به خصوصیات اخلاقی است که رسول اعظم الهی، صلوات الله علیه و آله، به اکمال آن مبعوث شده است. درس گیری از محضر امام صادق، علیه السلام است که با مکتب سازی، راه درست را برای انسان هموار و چراغدار و امن کرده است. طرفه این که ما برای سلامت روان و حراست از تمامیت ارضی کشور مان به توسعه اخلاق رسالت و امامت نیاز داریم. این هم از فوریت فراوانی برخوردار است.

اگر به داد اخلاق جامعه و  اصلاح رفتارهای شبه رسانه ای که گاه رسانه های رسمی را هم به خدمت می گیرد، نرسیم، گرفتار بیدادی خواهیم شد که داد همه را بلند خواهد کرد. امیدواریم بزرگان و مسئولان هم به این مهم توجه و برای اصلاح اهتمام کنند. مردم هم خوبی را که در کلام بزرگان ببینند، عزم مسئولان بر مهار بدگویان و بد نویسان را مشاهده کنند، زبان پاکیزه تر خواهند داشت. قلم و زبان که به طهارت برسد، جامعه در مسیر پاکی گام های بلند برخواهد داشت.

انتهای پیام