حالت‌های انکار
علی میرموسوی، نویسنده، در کانال تلگرامی خود نوشت:
«حالت‌های انکار (States of Denial) اثر استانلی کوهن، یک بررسی جامعه شناسانه درباره چگونگی اجتناب و فرار از واقعیت‌های ناخوشایند، چه در سطح شخصی و چه در سطح سیاسی است. کوهن در این کتاب، انواع مختلف انکار را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه افراد، گروه‌ها و حتی دولت‌ها برای محافظت از خود در برابر حقیقت‌های دردناک، از مکانیسم‌های دفاعی مختلفی استفاده می‌کنند.
کتاب با بیان تجربه دوران کودکی نویسنده در آفریقای جنوبی و دوران جوانی‌اش در اسرائیل آغاز می شود. او با بیان ستم ها و تبعیض ها و آزار و شکنجه ها در این دو کشور درباره ریشه و عوامل انکار و بی تفاوتی نسبت به آن ها به طرح پرسش می پردازد و پروژه پژوهشی خود را با نگاهی جامعه شناختی و روان شناختی به این نوع رفتار سامان می دهد.
از نظر کوهن انکار و پذیرش به دو نوع رفتار متضاد نسبت به بی رحمی ها و رنج ها در جامعه اشاره دارند.
فصل اول کتاب با این جملات آغاز می شود: «یک رشته مشترک در داستان‌های مختلف انکار وجود دارد: مردم، سازمان‌ها، دولت‌ها یا کل جوامع اطلاعاتی ارائه می‌کنند که بیش از حد آزاردهنده، تهدیدآمیز یا غیرعادی است که به طور کامل جذب یا آشکارا تصدیق نمی‌شود. بنابراین اطلاعات به نحوی سرکوب، انکار، کنار گذاشته شده یا تفسیر مجدد می شود. در غیر این صورت، اطلاعات به اندازه کافی خوب «ثبت می‌شوند»، اما پیامدهای آن -شناختی، عاطفی یا اخلاقی- طفره می‌روند، خنثی یا منطقی می‌شوند.»
او در ادامه ۲۷ عبارت مرتبط با «شنیدن آنچه می‌خواهیم بشنویم»، «باور نکردن اینکه این اتفاق می‌افتد» و موارد مشابه را فهرست می‌کند تا نشان دهد که ما چقدر در روی‌گردانی مهارت داریم. بخشی از قدرت داشتن یا برخورداری از امتیاز در این است که انتخابی نسبت به آنچه دیده یا شنیده می‌شود وجود دارد. قدرتمندان می‌توانند هر چیزی را که ممکن است موقعیت و آسایش آن‌ها را تهدید کند، نادیده بگیرند یا از آن محافظت شوند. آن‌ها اغلب در مورد آنچه اتفاق می‌افتد دروغ می‌گویند. از سوی دیگر، زیردستان آن‌ها نیز اگر صحبت کردن امنیت آن‌ها را به خطر بیندازد یا محدودیت هایی را برای آن‌ها به بار آورد، ممکن است ترجیح دهند «بدانند و ندانند». کوهن به تفصیل درباره چنین سازوکار‌هایی بحث می‌کند.
کتاب حاصل بیش از یک دهه مطالعه و تامل نویسنده درباره این موضوع بوده و در 11 فصل و 300 صفحه سازماندهی شده است. او انکار را به سه نوع تقسیم می‌کند: شخصی، سیاسی و اجتماعی.
انکار شخصی: کوهن به بررسی انکار در زندگی روزمره می‌پردازد؛ از جمله انکار بیماری، خیانت، یا مسئولیت‌های شخصی.
انکار سیاسی: نویسنده به موضوع انکار در سطح سیاسی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه دولت‌ها و سازمان‌ها برای پنهان کردن جنایات و نقض حقوق بشر، از انکار استفاده می‌کنند.
انکار اجتماعی: کوهن به بررسی انکار در سطح جامعه می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه جوامع می‌توانند برای محافظت از هویت جمعی خود، از رویدادهای دردناک و تراژدی‌ها چشم‌پوشی کنند.
در توصیف انکار سیاسی او نمونه هایی مانند انکار هولوکاست از سوی نازی ها، انکار جنایات جنگی و مسئولیت توسط دولت‌ها و فرماندهان نظامی و انکار بحران های زیست محیطی از سوی دولت ها و شرکت‌ها را بررسی می‌کند. در نهایت نیز به بررسی عواقب منفی انکار بر افراد، جوامع و جهان می‌پردازد.
این کتاب از چند جهت اهمیت دارد. نخست، درک بهتر رفتارهای انسانی: این کتاب به ما کمک می‌کند تا رفتارهای خود و دیگران را بهتر درک کنیم و به دلایل پنهان کردن واقعیت پی ببریم. دوم، مبارزه با ظلم و ستم: با شناخت مکانیسم‌های انکار، می‌توانیم بهتر با ظلم و ستم مبارزه کنیم و از تکرار تاریخ جلوگیری کنیم. در نهایت، توسعه تفکر انتقادی: کتاب به ما یاد می‌دهد که چگونه به اطلاعاتی که دریافت می‌کنیم، به صورت انتقادی نگاه کنیم و از پذیرش بی‌چون و چرای آن‌ها خودداری کنیم.
برای کسانی که به روانشناسی، جامعه‌شناسی، تاریخ یا سیاست علاقه‌مند هستند، این کتاب می‌تواند مفید باشد. همچنین، برای افرادی که می‌خواهند درک عمیق‌تری از چگونگی کارکرد ذهن انسان و جامعه داشته باشند، خواندن این کتاب توصیه می‌شود.»
پ.ن.
استانلی کوهن، حالت های انکار؛ دانستن درباره قساوت و رنج، کمبریج، پلیتی پرس [انتشارات سیاسی]، 2001، بازنشر در سال های 2002، 2005 و 2008
انتهای پیام
