۴ نکته به بهانه‌ی وعده‌ی صادق ۲
محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
حملات موشکی سپاه به اسرائیل که وعده صادق ۲ نامیده شده شب گذشته به مرحله‌ی اجرا در آمد.
بنا بر اعلام این نهاد نظامی آنچه رخ داد واکنشی به ترور شهیدان هنیه، نصرالله و نیلفروشان بود و بر اساس اعلام رئیس شورایعالی امنیت ملی شلیک موشک‌ها برای دفاع از منافع و اتباع ایرانی بوده است.
به بهانه‌ی حملات موشکی شب گذشته و آنچه احتمالا در روزهای آینده رخ خواهد داد چند نکته در پی می‌آید:
۱. آنچه پیش از انجام هر اقدام در هر حوزه‌ای حائز اهمیت است محاسبه‌ی هزینه – فایده آن اقدام است.
عملیات بخشی از نیروهای حماس در ۷ اکتبر مصداقی از اقدام بدون توجه به هزینه – فایده یا خطای محاسباتی درباره‌ی تعیین هزینه‌ها و فواید آن بود.
در مورد عملیات موشکی سپاه در ۱ اکتبر نیز این انتظار طبیعی وجود داشته و دارد که دست‌کم پس از تجربه‌ی ۷ اکتبر فلسطینی‌ها تصمیم‌گیران نظامی و سیاسی ایران بدون توجه به هزینه – فایده اقدام خود وارد میدان نشده باشند.
۲. ترورهای اسرائیل به ویژه ترور رخ‌داده در تهران قاعدتاً بدون اشراف اطلاعاتی آن رژیم شدنی نبوده است و این وضعیت به احتمال قریب به یقین حاصل وجود شبکه‌ی نفوذ است.
اگر این مقدمه را بپذیریم آنگاه باید پذیرفت که برای تکرار نشدن این رخدادهای تلخ، آنچه از پاسخ نظامی اهمیتی بیشتری دارد پاسخ امنیتی و اطلاعاتی به اسرائیل است.
در صدر این نوع پاسخ می‌تواند تلاش جدی‌تر برای یافتن شبکه‌ی نفوذ و از آن مهم‌تر، سد کردن مسیر ورود نفوذی‌ها به سطوح مختلف تصمیم‌گیری باشد.
۳. نحوه‌ی عملکرد رسانه‌ی رسمی کشور قصه‌ی پر غصه‌ای‌ست که این روزها صدای بسیاری را در آورده است اما دست‌کم این انتظار وجود دارد که در چنین موقعیت‌هایی شبیه نوجوانانی احساسی رفتار نکند و وظیفه‌ی اطلاع‌رسانی حرفهای خود را با نقش‌های دیگر اشتباه نگیرد.
یک مقایسه‌ی ساده میان عملکرد صداوسیما در بزنگاه‌هایی همچون وعده صادق ۲ با رسانه‌های نه چندان مطرح منطقه هم نشانگر ضعف‌های آشکار در عملکرد این سازمان عریض و طویل است.
۴. در روزهای پیش رو امکان وقوع رخدادهایی‌ست که لازمه‌ی مواجه شدن با آن آمادگی در چهار حوزه‌ی اقتصادی، اجتماعی، دیپلماسی و نظامی است.
فرماندهان عالی‌رتبه‌ی سپاه، ارتش و ستاد کل نیروهای مسلح از آمادگی نظامی در مواجهه با پاسخ احتمالی اسرائیل خبر داده‌اند.
تیم سیاست خارجی دولت چهاردهم نیز با توجه به تجارب گذشته‌ی خود در حد امکان مانوری که به آنها داده می‌شود توان اقدامات دیپلماتیک مناسبی را خواهند داشت.
البته باید معترف بود که درباره‌ی آمادگی در هر دو حوزه‌ی نظامی و دیپلماسی اما و اگرهایی هم هست اما فارغ از آنها پرسش اساسی درباره‌ی آمادگی کشور در دو حوزه‌ی اقتصادی و اجتماعی‌ست.
آیا پیش از تصمیم‌گیری درباره‌ی اقداماتی از این دست به ضرورت رفع نقاط ضعف بسیار در وضعیت اقتصادی کشور و از هم گسیختگی‌های اجتماعی توجه کافی شده است؟
این یک واقعیت است که در روزگارِ اکنون جنگ به ابزار و ادوات نظامی محدود نمی‌شود و ابعادی بسیار فراتر از آن دارد. بنابراین این نوع تصمیم‌گیری‌ها اگر بدون توجه به این وجوه باشد می‌تواند شرایط سخت‌تری را برای هر کشوری رقم بزند.
انتهای پیام
