نامه‌ی گروهی از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی به وزیر علوم: رئیس دانشگاه را تغییر دهید
گروهی از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی تهران در نامه‌ای خطاب به وزیر علوم از آقای سیمایی صراف خواسته‌اند که رئیس دانشگاهشان، محمودرضا آقامیری را به دلیل عملکرد بدی که در این دو سال داشته است تغییر دهند.
در این نامه به کارشکنی در امور تشکل‌ها، امتناع از تشکیل شورای صنفی، اخراج، تعلیق و بازنشستگی اجباری اساتید، برخوردهای سلیقه‌ای و فراقانونی و… اشاره شده است.
در ادامه متن کامل این نامه را بخوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
استاد فرهیخته و وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
جناب آقای دکتر حسین سیمایی صراف
سلام و تحیت؛
ابتدائاً انتخاب شایسته حضرتعالی از سوی رئیس‌جمهور محترم به عنوان مقام عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را از جانب دانشگاهیان صمیمانه تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم.
جناب وزیر، به نیکی آگاهید که در دو سال گذشته و در دوره ریاست جناب آقای دکتر محمودرضا آقامیری در دانشگاه شهید بهشتی، این دانشگاه مسائل و چالش‌های بی‌سابقه‌ای را در جنبه‌های گوناگون از سر گذرانده، ساختار مدیریتی حاکم در حل مسائل و مشکلات دانشگاه ناتوان بوده و در مواردی، خود بر این چالش‌ها افزوده است.
اینک امور رفاهی دانشجویان، به ویژه خوابگاه و سلف غذاخوری، در نازل‌ترین وضعیت ممکن به سر می‌برد و مسئولان دانشگاه نیز از تشکیل شورای صنفی و پیگیری امور رفاهی توسط دانشجویان امتناع می‌ورزند.
تشکل‌های دانشجویی تعطیل شده‌اند، امور فرهنگی و انضباطی دانشجویان به حراست سپرده شده است، امر آموزش در اولویت نبوده و ساختار کهنه ارائه خدمات آموزشی نیز دیگر پاسخگوی نیازهای دانشجویان نیست.
در این دوره، استادان از اخراج، تعلیق و بازنشستگی اجباری همکاران خود گله‌مند، از جذب افراد نالایق، دل‌خون و از وضعیت حاکم بر دانشکده‌ها، دل‌سرد شده‌اند. زیرا که افرادی کژاندیش، ناتوان و دون شأن دانشگاه بر امور دانشگاهیان مسلط شده‌اند و از هیچ‌گونه برخورد سلیقه‌ای و فراقانونی دریغ نمی‌دارند.
لذا اینجانبان با عنایت به رویکرد وحدت‌بخش «وفاق ملی» دولت چهاردهم و در راستای استقرار عقلانیت، مقابله با افراط‌گرایی‌ها، پاسداری از کرامت و حقوق دانشگاهیان، ترمیم و تقویت امنیت روانی ایشان و بهبود مشکلات و کاستی‌های امروز دانشگاه، تغییر ریاست دانشگاه شهید بهشتی را در امتداد اصلاحات به‌جا و امیدوارکننده ایام اخیر، از جنابعالی خواستاریم. باشد که با توجه جنابتان به این مهم، جانی دوباره بر پیکر خسته دانشگاه دمیده شود.
انتهای پیام
تعدادی «اندکی» از اتفاقات دوران درخشان ریاست جناب دکتر آقامیری بر دانشگاه شهید بهشتی: برخوردهای شنیع حراست، ممنوعیت دانشجویان در امتحانات و در برخورداری از امکانات رفاهی صرفا به دلیل حجاب، اخراج اساتید توانمند و صاحب نام دانشگاه، تعلیق و توبیخ دانشجویان، سنگ اندازی در تشکیل شورای صنفی، مشکل جدی خوابگاه ها و پولی شدن، تجاری سازی فضای دانشگاه، از بین بردن فضاهای مشارکتی و مطالعه داخل دانشگاه، احضار غیرقانونی، رد صلاحیت دانشجویان برای عضویت در انجمن فرهنگی و علمی، تعطیلی بوفه‌ها، افت شدید کیفیت غذای خوابگاه، هجوم نیروهای حراست به جلسه امتحان و سالن مطالعه و برخورد ناشایست با دانشجویان و… اقای دکتر سیمایی صراف خود استاد این دانشگاه هستند اگر واقعا امیدی به این دولت است می‌توانید جلوی روند پادگان شدن دانشگاه بایستید. به بازگشت دانشجویان و اساتید به دانشگاه کمک کنید و شر مدیریت امثال آقامیری، مقیمی و… را از اکادمی این مملکت کم کنید.
فضای دانشگاه شهید بهشتی تهران، امنیتی و سیاسی است. به درخواست های دانشجو به جهت علم ورزی و پژوهش هیچ توجهی نمیشود. وضعیت خوابگاه ها و سلامت دانشجویان بسیار وخیم است. موجی از افسردگی و بیماری های روانی و عصبی گریبان گیر دانشجویان در خوابگاه ها شده است. اعتیاد به مواد مخدر نو ظهور موج میزند. رعایت ادب و احترام توسط مامورین حراست دانشگاه دیده نمیشود و رفتارها توام با خشونت و اجبار است. دانشگاه اجازه نمیدهد هیچ تعاملی با جامعه و صنعت صورت گیرد. تمام فضاهای پارک های علم و فناوری برای ایجاد بستری برای فرار مالیاتی شرکت های بزرگ ایرانی، با مبالغ بالا اجاره داده شده است. از طرح های کسب و کاری و اشتغال آفرینی دانشجویان حمایت نمیشود و بلکه مورد تمسخر قرار میگیرد. فشارهای بی جهت برای مهاجرت نخبگان به خارج از کشور در جای جای این دانشگاه دیده میشود. بوفه ها و سلف ها در دانشگاه مسدود و بسته است زیرا تمام دغدغه مسئولین دانشگاه تفکیک جنسیتی و جداسازی دانشجویان است درحالی که همین دانشجویان در کلاس های درس کنار یکدیگر می‌نشینند. آزادی بیان قانونی وجود ندارد و پرونده سازی علیه دانشجویان رایج است. شورای صنفی به جهت بیان و حل مسائل وجود ندارد. وضعیت غذاهای سلف و خوابگاه اسفناک است، انرژی مورد نیاز تامین نمیشود و دانشجویان مجبور به اشتغال کاری اموری دور از شان میشوند تا برای تامین مخارج تغذیه ای، از درس دور شوند. تمام این ها یعنی از بین بردن منابع و ابطال عمر با ارزش نخبه های گلچین شده کشوری. با تشکر
یک لحظه احساس کردم دانشگاه تهران را می گویید دقیقا در دانشگاه تهران هم همین وضعیت است و نکته مهمتر که فضاهای آموزشی به شرکتهای بیرون از دانشگاه داده شده است و اساتید دیگر هیچ انگیزه ای برای کار کردن ندارند و فقط درس دادن در صورتی که قبل از این سه سال دانشگاه و صنعت با هم خوب در تعامل بودند (دانشکده فنی)
متاسفانه رئیس دانشگاه در همه امور نظر خود را اعمال می کنند و هیچ اعتقاد درونی به شایسته سالاری و نظر جمعی ندارند. انتخاب سفارشی افراد جز اصول مدیریت ایشان است. بیش از دو هزار نفر کارزار تغییر ایشان را به نمایندگی از سایر دانشجویان و پرسنل امضا کرده اند و به ندرت افرادی را می توان یافت که از عملکرد مدیریت ایشان راضی باشند.