بروکراسی نباید یک واژهی کثیف باشد | رضا امیدی
رضا امیدی، استاد دانشگاه، در کانال تلگرامی خود نوشت: «جنین ودل استاد مردمشناسی در دانشگاه جرج مسن آمریکا است و بخشی از مطالعات او بر «مردمشناسی سیاستگذاری عمومی» متمرکز است. در شمارۀ اخیر real-world economics review مقالهای با عنوان «بروکراسی نباید یک واژۀ کثیف باشد» از او منتشر شده است.
ودل در این مقاله برای نشاندادن تأثیر ویرانگر ترامپ بر بروکراسی، دولت، و هر آن چه «عمومی» است، روندی تاریخی از مسائل بروکراسی در آمریکا از اواخر دهۀ ۱۹۷۰ میلادی و بهقدرترسیدن نومحافظهکاران را توضیح میدهد. او توضیح میدهد که چگونه ترامپ از بیاعتمادی مردم به نهادهای عمومی و دولتی استفاده کرد و اکنون چگونه ستونهای ضعیف دموکراسی در جامعۀ آمریکا را هرچهبیشتر تخریب میکند.
ودل نشان میدهد که چگونه ابتدا با مفاهیمی نظیر ناکارآمدی، اتلاف منابع، و بروکراتهای کند و کودنی که در برابر نوآوری مقاومت میکنند، حائلی گفتمانی برای ایجاد بیاعتمادی نسبت به نهادهای عمومی فراهم شد و با درانداختن مفاهیمی نظیر دیجیتالیزهکردن، کوچکسازی، برونسپاری، پاسخگویی، و… نهادها و سازمانهای عمومی را بیاعتبار کردند.
پس از این بود که ریگان، «انقلاب علیه دولت بزرگ» و «عصر مقرراتزدایی» را آغاز کرد و کلینتون در ادامۀ او، پروژۀ «شرکتیکردن نهادهای عمومی» را با سازوکارهایی نظیر بودجهریزی عملیاتی و… پیش برد. این روند موجب شد تا نهادهای عمومی و دولتی بهگونهای تنظیم و تضعیف شوند که بهجای پاسخگویی به خدمتگیرندگان (عموم)، در تسخیر ذینفعان قرار گیرند و از آنها مسئولیتزدایی شود.
اِدلمن وضعیت بیاعتمادی نسبت به نهادهای عمومی در جهان امروز را «فروپاشی اعتماد از درون» نام مینهد و وضعیت را «ناامیدکننده» توصیف میکند. ودل براساس نظرسنجیهای مختلف توضیح میدهد که بهرغم همۀ این دیجیتالیزهکردنها و کوچکسازیها، اما بیاعتمادی به نهادها همچنان روبهافزایش است و بیاعتمادی به نهادهای خصوصی نیز افزایش شدیدی یافته است.
او توصیه میکند که برای جبران این وضعیت، «امر عمومی» باید دوباره «فضیلت» یابد، چراکه دموکراسی و رفاه عمومی نیازمند وجود نهادهای عمومی و دولتی کارآمد و مسئولیتپذیر است. ازاینرو، بهجای تضعیف و تحقیر نهادهای عمومی باید بهدنبال اصلاح و بازگرداندن اعتماد به این نهادها بود، چرا که هیچ جامعۀ دموکراتیکی بدون آن امکان بقا نخواهد داشت.»
انتهای پیام