بلوار ارم در همدان مسیر دوچرخه یا پارکینگ؟
نیلوفر بهرمندنژاد در سایت همدان پیام نوشت: «مدتهاست که متهم اصلی و ردیف نخست ترافیک شهری و آلودگی هوا، خودروها، موتورسیکلتها و آلایندگی سوخت آنهاست و در این میان سهم زیادی به خودروهای تکسرنشین، تاکسیها و اتوبوسهای فرسوده میرسد.
پیش از اینکه خودروها در سطح ظهور پیدا کنند، مردم از دوچرخه به عنوان وسیله حملونقل شهری و جابهجایی استفاده میکردند، اما کمکم با افزایش رشد شهرنشینی و حضور خودروها در شهر به نوعی حملونقل به یک مسأله شهری تبدیل شد که به دنبال آن ترافیک، قفلشدن خیابانهای شهر و همچنین آلودگی شهری روزبهروز بیشتر شد.
حال آن که با گذشت زمان و ظهور صنعت خودرو و نیز با پیشرفت تکنولوژی و ورود خودورهای رنگارنگ و فریبنده به خیابانهای شهر، دوچرخه هم کمکم به باد فراموشی سپرده شده است و دیگر کسی رغبتی برای استفاده از دوچرخه برای رفتوآمد در سطح شهر ندارد.
درحالی که دوچرخه سالمترین وسیله نقلیه درونشهری در کل دنیا است، چون که نه خطری دارد و نه آلودگی زیستمحیطی ایجاد میکند، اما متأسفانه ما و مدیران شهری به راحتی از این موضوع عبور میکنیم؛ اگرچه مسأله دوچرخهسواری در معابر شهر همدان جزو یکی از مطالبات و موضوعات مهم برای شهروندان به شمار میآید اما همچنان از گذشته تاکنون بدون نتیجه مانده است.
از آنجایی که ایجاد مسیرهای دوچرخهسواری در بسیاری از شهرهای جهان به عنوان یکی از الزامات مدیریت شهری، بهویژه در کلانشهرها دنبال میشود، از همینرو مدتی میشود که شهروندان همدانی صاحب مسیر دوچرخهسواری در بلوار ارم شدهاند تا برای سفرهای درون شهری خود از دوچرخه به جای خودرو استفاده کنند.
اما آنطور که شواهد نشان میدهد برخی شهروندان بهویژه کسانی که تمایل دارند برای تردد خود از دوچرخه استفاده میکنند، ایجاد مسیر دوچرخهسواری را اقدامی تبلیغاتی و غیرکارشناسانه میدانند، زیرا معتقدند که مسیر انتخاب شده برای دوچرخهسواری نه تنها مسیر درست و استانداردی نیست بلکه بیشتر تبدیل به پارکینگ خودروها شده است.
این درحالی است که برخی میگویند پیست دوچرخهسواری بلوار ارم همدان تنها مسیر مناسبی برای عبور دوچرخه در بلوار نیست، بلکه حالا به معبری فراخ برای سد شدن توسط انواع مشاغل کاذب و دورهمی غیر دوچرخهسواران تبدیل شده است.
مسیر دوچرخهسواری همدان فقط به بلوار ارم و بوستان مردم محدود شده است که طول آن به 3 کیلومتر هم نمیرسد این مسافت را ما نمی گوییم بلکه رئیس سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری همدان وقت سال 1400 به رسانهها اعلام کرد.
لازم به ذکر است که یک ایستگاه دوچرخهسواری در پارک مردم مستقر بود که آن هم چند سالی میشود تعطیل شده است و حتی پویش سهشنبههای بدون خودرو با راهاندازی 2 ایستگاه دوچرخهسواری شماره یک و 2 واقع در بلوار ارم و میدان قائم با ظرفیت 30دستگاه دوچرخه توسط شهرداری پیشبینی شده بود که با حضور مسئولان و مردم علاقهمند به ورزش دوچرخهسواری افتتاح شد اما آنطور که شواهد نشان میدهد، این طرح نیز به مرحله اجرا نرسیده شکست خورد.
بنابراین با توجه به حجم بالای ترافیک در شهر همدان و حضور خودروهای تکسرنشین، برنامه مدیریت شهری میتواند به سمت وسویی برود که حمل ونقل سبک را تقویت کنند؛ در حالی که فاز نخست مسیر دوچرخهسواری بیشتر جنبه گردشگری و ورزشی پیدا کرد. انتظار این میرود در فاز بعدی گرایش به سمت حملونقل باشد و درصد بالایی از جمعیت شهری بتوانند ازحملونقل سبک استفاده کنند.
اگر بخواهیم از دیدگاه اقتصادی نیز به این موضوع بپردازیم، درمییابیم که دوچرخهسواری، پس از پیادهروی، همواره بهترین و کمهزینهترین راه برای جابهجایی بوده است. هزینههای اولیه و همچنین هزینه نگهداری دوچرخه نسبت به خودرو بهطور فاحشی پایینتر است و در عین حال دوچرخه نه نیاز به سوخت دارد و نه بیمه.
به همین دلیل دوچرخه بهترین وسیله برای افرادی است که امکانات محدودی دارند و محل کار آنها نیز نزدیک است. بهعلاوه این وسیله برای کسانی که ترجیح میدهند پول خود را به جای هزینههای حمل ونقل شهری و عمومی روی مسائل دیگری مانند تعطیلات، تحصیل یا رفاه شخصی صرف کنند نیز گزینه مناسبی است.
بااینحال، برای کاهش ترافیک شهری با استفاده از دوچرخه، باید بستری مناسب برای دوچرخهسواری فراهم کرد، بنابراین لازم است ترویج دوچرخهسواری و بهسازی شرایط استفاده از آن بهویژه موضوع ایمن بودن مسیرهای حرکت را اولویت اصلی قرارداد اما مدتهاست مسئولان و نهادهای مربوطه بر استفاده شهروندان از حملونقل عمومی تأکید ویژهای داشتهاند؛ اما ترویج دوچرخهسواری و تعیین مسیرهای مشخص و ایمن را برای دوچرخهسواری جزو اولویت کاریشان نبوده است؛ از طرفی دیگر برای تعیین مسیرهایی موجود نوعی محدودیت ایجاد کردهاند که سبب شده است دوچرخهسواری فقط در برخی از مسیرهای مشخص و محدود امکانپذیر باشد.»
انتهای پیام