نظرسنجی‌های صامت و انتخابات شگفتی‌ساز آمریکا
عقیل دغاقله، پژوهشگر اجتماعی در کانال تلگرامی خود نوشت: «آمریکا سرزمینی با قواعد خاص خود است. شاید همین ویژگی‌ها تاکنون مانع از آن شده که زنی به مقام ریاست‌جمهوری برسد. اما نکته جالب‌تر، قد روسای جمهور این کشور است: از میان ۴۶ رئیس‌جمهور آمریکا، تنها دو نفر قدی کوتاه‌تر از میانگین جامعه داشته‌اند. همچنین، تنها یک رئیس‌جمهور سیاه‌پوست به کاخ سفید راه یافته که او نیز از مادری سفیدپوست متولد شده است.
آلن هورویتز، جامعه‌شناس آمریکایی، معتقد است که قد بلند روسای جمهور و مدیران ارشد (CEOها) بازتابی از تمایلات ناخودآگاه بشر است که در فرایند تکاملی شکل گرفته است: «انسان‌ها تصور می‌کنند هر که قد بلندتری دارد، قوی‌تر و شایسته‌تر است.» اما به نظر می رسد که آمریکایی‌ها به این کلیشه نادرست، که از فرایند تکامل به‌جا مانده، بیش از حد پایبند مانده‌اند.
حال در این انتخابات، زنی سیاه‌پوست با قامتی کوتاه‌تر از رقیب خود وارد میدان رقابت شده است. با در نظر گرفتن شاخص‌های فوق، به‌نظر می‌رسد این رقابت از همان ابتدا برای او دشوار و شاید شکست‌خورده باشد.
هریس همچنین شفافیت و قاطعیت ترامپ را ندارد. ترامپ با گفتمان شفاف و قاطع خود – شامل مواضع ضد مهاجرتی و سیاست‌های روشن اقتصادی – پایگاه هوادارانش را حفظ کرده است. در مقابل، هریس هنوز نتوانسته گفتمان مشخصی ارائه دهد. زمانی اوباما با شعار «تغییر» وارد میدان شد؛ اما شعار هریس چیست؟ به‌نظر می‌رسد در هیاهوی رقابت‌ها گم شده است.
این بدان معنا نیست که هریس پایگاه حمایتی ندارد. او همچنان از حمایت‌های قابل‌توجهی برخوردار است: حزب دموکرات و جریان‌های ترقی‌خواه که به دلیل ترس از بازگشت «فاشیسم» ترامپ، متحدتر از همیشه شده‌اند. زنان، که به دلیل سیاست‌های محافظه‌کارانه و مذهبی – از جمله محدودیت‌های سخت‌گیرانه بر حق سقط جنین – به سوی دموکرات‌ها گرایش پیدا کرده‌اند. مردمی که از رفتارهای پر سر و صدای ترامپ خسته شده‌اند.
و آخر نباید فراموش کرد که طبقه متوسط که در آمریکا برخلاف ایران نقش پررنگ‌تری در انتخابات دارند و بیش از طبقات پایین در رأی‌گیری شرکت می‌کنند. آنها بیشتر به هریس متمایل هستند. شاید بگویید خوب طبقات پایین به ترامپ رای می دهند. درست است با این تفاوت که آنها در روز رای دهی کمتر مشارکت می کنند و این می می‌تواند به نفع هریس تمام شود.
اما نظرسنجی ها چه می گویند؟ نظرسنجی‌ها نشان‌دهنده رقابت نزدیک و شانه‌به‌شانه میان دو نامزد هستند، علیرغم آنکه روند نظرسنجی‌های اخیر نیز به ضرر هریس بوده است. علاوه بر این، میزان حمایت او در میان سیاه‌پوستان، اسپانیایی‌تبارها و مسلمانان ضعیف‌تر از بایدن و حتی هیلاری کلینتون است. به‌ویژه در میان مسلمانان، هریس به همراهی با سیاست‌های اسرائیل و نسل‌کشی فلسطینیان متهم شده است.
در دست‌کم هفت ایالت چرخشی و کلیدی، رقابت آن‌قدر نزدیک است که حتی اگر آریزونا و جورجیا – جایی که ترامپ حدود دو درصد برتری دارد – به او برسد، باز هم نتیجه تغییر چندانی نخواهد کرد: آرای الکترال ترامپ به ۲۴۶ رأی می‌رسد، اما همچنان از حد نصاب ۲۷۰ رأی فاصله دارد.
اگر آریزونا و جورجیا را تمام شده فرض کنیم نتیجه نهایی انتخابات به پنج ایالت چرخشی دیگر بستگی خواهد داشت؛ ایالت‌هایی که نظرسنجی‌ها در آنها نشان‌دهنده رقابت کاملاً مساوی است. کاملا مساوی. به‌عنوان مثال، در ایالت کلیدی پنسیلوانیا، هر دو نامزد حدود ۴۷ درصد رای دارند. حال، شما این ایالت را به کدام نامزد خواهید داد؟ ایالتی که به شکل تاریخی آبی رای داده است و در ۲۰۱۶ به ترامپ و در ۲۰۲۰ به بایدن؟ در سایر ایالت‌های چرخشی نیز اختلاف آرا حدود ۰.۵ درصد است. هر حدسی بزنید تمایلات درونی را بیان کرده اید.
نکته دیگر اینکه نظرسنجی‌ها از سال ۲۰۱۶ تاکنون با مشکلات جدی مواجه بوده‌اند. گزارش اخیر نیویورک تایمز نشان داد که در انتخابات ۲۰۱۶، نظرسنجی‌ها به نفع هیلاری کلینتون سوگیری داشتند؛ اما در انتخابات ۲۰۲۰، این سوگیری به نفع ترامپ بود. اکنون، پرسش اساسی این است: اگر در این انتخابات نیز یکی از این سوگیری‌ها تکرار شود، چه رخ خواهد داد؟ سه سناریوی احتمالی اینگونه هستند:
– تکرار سوگیری ۲۰۱۶: ترامپ با اختلافی بی‌سابقه به پیروزی خواهد رسید.
– تکرار سوگیری ۲۰۲۰: هریس با رأیی چشمگیر و قاطع برنده انتخابات خواهد شد.
– عدم وجود سوگیری (نظرسنجی‌های دقیق): در این صورت، شاهد انتخاباتی بسیار نزدیک و پرتنش خواهیم بود، به‌طوری‌که سرنوشت هر ایالت با اختلاف چند هزار یا شاید چند صد رأی مشخص خواهد شد.
کدام سناریو محقق خواهد شد؟ پاسخ به این سؤال دشوار است. شما می‌توانید بر اساس آرزوها و تمایلات شخصی خود حدس بزنید، یا آنکه منتظر بمانیم و ببینیم کدام گروه‌ها تا روز انتخابات راهی صندوق رأی خواهند شد و چگونه این رقابت حساس را رقم خواهند زد.»
انتهای پیام
