چرا ‘کیک محبوب من’ فیلم بدی است؟
‘کیک محبوب من’ نام فیلمی به کارگردانی بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم است که در روزهای اخیر در فضای مجازی منتشر شده است.
در این فیلم سینمایی اسماعیل محرابی و لی‌لی فرهادپور نقش‌آفرینی کرده‌اند.
‘کیک محبوب من’ محصول مشترک ایران، فرانسه، سوئد و آلمان است و در هفتاد و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به نمایش درآمد.
غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده‌ی این فیلم در واکنش به حاشیه‌ها پیرامون حضور بازیگر بدون حجاب مرسوم در کیک محبوب من گفته بود: با توجه به سن شخصیت زن فیلم که هفتاد ساله است و در فیلم نیز عنوان می شود، از ظرفیت های که برای خانمهای مسن در احکام وجود دارد، استفاده کردیم. با این همه برای احتیاط بیشتر در این صحنه ها، برای خانم بازیگر از کلاه گیس هم استفاده شد. بنابراین موضوع حجاب در فیلم بسیار جدی تلقی شده و اما، از ظرفیت هایی که در این زمینه برای بانوان مسن وجود دارد، استفاده کرده ایم.
اما چرا فیلم کیک محبوب من فیلم بدی است؟
- شعارزدگی: یکی از انتقادات اصلی به این فیلم، وجود شعارهای اجتماعی و سیاسی در دیالوگ‌های گل‌درشت در صحنه‌های مختلف آن است. برخی بینندگان احساس می‌کنند که فیلم به جای تمرکز بر داستان و شخصیت‌ها، به تبلیغ پیام‌های خاص سیاسی و اجتماعی پرداخته و این موضوع می‌تواند ارتباط عاطفی تماشاگران را با داستان کاهش دهد.
- کنایه‌های سیاسی: به نظر می‌رسد که فیلم به‌طور غیرمستقیم به مسائل سیاسی و اجتماعی روز ایران اشاره می‌کند. این کنایه‌ها ممکن است برای برخی بینندگان جالب باشد، اما برای دیگران می‌تواند باعث حواس‌پرتی و دور شدن از خط اصلی داستان شود. این نوع اشاره‌ها ممکن است به تعارضات و تنش‌های اجتماعی دامن بزند و به جای ایجاد حس همدلی، به ایجاد فاصله بین تماشاگران و شخصیت‌ها منجر شود.
- تصویرسازی از زنان: نمایش زنان با حجاب و بی‌حجاب در فیلم، موضوعی بحث‌برانگیز است. برخی منتقدان معتقدند که این نوع نمایش می‌تواند به نوعی به ترویج آزادی‌های فردی و حقوق زنان اشاره داشته باشد، اما در عین حال، ممکن است به دیگران این احساس را بدهد که فیلم به دنبال تحریک احساسات و نظرات خاصی درباره حجاب و آزادی‌های اجتماعی است. این موضوع می‌تواند نمود تصویری شعاری شدن فیلم باشد.
- نقص در روایت: برخی از منتقدان به نقص‌های روایی اشاره کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد که فیلم در تلاش برای گنجاندن پیام‌های سیاسی و اجتماعی، از عمق داستان و توسعه شخصیت‌ها فاصله گرفته است. این موضوع می‌تواند باعث شود که تماشاگران نتوانند با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنند و در نتیجه تجربه تماشای فیلم کمتر جذاب شود.
نتیجه‌گیری:
“کیک محبوب من” با وجود داشتن لحظات خاص و کمتر دیده شده در سینمای پس از انقلاب به دلیل وجود شعارهای سیاسی و کنایه‌های اجتماعی، ممکن است برای برخی تماشاگران به عنوان یک اثر هنری موفق تلقی نشود. این فیلم می‌تواند به چالش‌های اجتماعی و فرهنگی پرداخته و نظرات متفاوتی را برانگیزد، اما در عین حال، ممکن است نتواند به طور کامل با تماشاگران ارتباط برقرار کند.
انتهای پیام
